Şiirli Muhabbet 1. Bölüm - Serdar Tuncer'in Sunumuyla Konuk: Hayati İnanç 2013.07.13 Diyanet Tv Teravih yayını ile programı kesti. Dolayısı ile sonu yoktur. Programın tekrarı da yayınlanmadı.
MÜBAREK HOCALARIMIZ CENABI ALLAH SİZLERDEN RAZI OLSUN İNŞAALLAH HAYIRLI BEREKETLİ MÜBAREK GÜNLERİNİZ OLSUN İNŞAALLAH YENİ YENİ YILLARINIZ OLSUN İNŞAALLAH.
Üstadlarım sohbetiniz ile dilnüvaz olduk.Sağolun varolun.Bilhassa Serdar Tuncer ile biraraya gelince Hayati hocamız başka bir halete bürünüp adeta çağlıyor.Bu arada bir haşiye düşmüş olayım ; hayati hocanın bahsettiği Yirmi sekiz mehmet çelebi'nin ismindeki yirmi sekiz sayısı onun daha önce bağlı bulunduğu yeniçeri ocağının 28.ortasından gelmektedir.
Soruyorum Neden ???? Bu kadar kaliteli programlar yüzlerce kanal varken Nedenn???? Sadece TRT ve Nedenn???? Gecenin bir yarısı yayınlanıyor ?????içinde bulunduğumuz toplumun gidişatı olan felaketen kurtulması için en büyük etken bu ve bunun gibi kaliteli programlar olacaktır .
Amin cümlemizden. not olarak eklememişim. Diyanet Tv malum tercih yayını yaptığından program sonuna doğru Teravih vakti geldi ve direkt kesip teravih yayınına geçiş yaptı sondaki giren ekranda onun giriş ekranıdır.
EDEB Edeb, esmânın hakkını vermektir!. EDEB, DÜŞÜNSEL BOYUTTA, VARLIĞINI VE HADDİNİ BİLMEKTİR! Edeb, ayağını altına alıp da oturmak, elini önüne bağlamak değildir! Edep;düşünsel boyutta, varlığı ve haddini bilmektir! Ancak ilim sahipleri haddini bilir; edebini takınır. Câhilin bildiği edep ise, elini önüne bağlamaktır. Allah’ın sonsuz ve sınırsız varlığını idrak eden insanın farkedeceği şey Evrendeki HİÇLİĞİDİR! EDEBE RİAYET EDENLER Edebe riayet edenler, haddini bilenlerdir. Bulunduğunuz yeri idrâka çalışınız... Ki, haddini bilenlerden olasınız. Gerçeği bil; ve edebe riayet edicilerden ol!. “ALLAH” İSMİYLE İŞARET EDİLENİ BİLMEYEN HADDİNİ BİLMEZ! Allah adıyla işaret edileni bilmeyen HADdini bilmez!. Nefs nefs'tir sâfiye bile olsa!. Allah ulûhiyeti beşerde zâhir olmaz! EDEBSİZ KEMÂL OLMAZ… EDEBSİZ KİŞİ “VELİ” OLAMAZ! Eskiler, “Edeb” üzerinde çok durmuşlardır... “Edebsiz kemâl olmaz”!. yani, edep olmadan kemâl olmaz, demişlerdir... Orada kemâlden murad, “Mutmainne” bilincidir. “Edeb”, gerçekte, bizim bugün anladığımız mânâda karşındakine hürmet etmek, el-etek öpüp boyun kesmek değildir... Biz, edebi çok dar ve kısıtlı ve sınırlı anlıyoruz. Beşiktaş`taki Yahya Efendi Dergâhının girişinde şu yazılıdır : “Edeb Ya Hu!..” “Edeb” haddini bilmektir!. “Edeb” hakkını vermektir!. Her şeye karşı, olması gereken bir edeb vardır.. Daha dar mânâda ise... “Edeb”sizlik, özellikle “Mülhime”de başlar. Her ne kadar “Levvame”de kısmen varsa da edebsizlik hali; edebe riayet etmeme hali, özellikle “Mülhime”de oluşur.. Bir yönüyle “Edeb” kelimesinden murad, “Nefs”in tabiata tâbi olmamasıdır!. Çünkü, Nefs aldığı ilhamlar sonucu, kendi hakikatına yönelip, Rubûbiyetin hakikatını idrâk etmeğe başladığında, zamanı Rubûbiyet hakikatları ve sırları ile dolu geçer. Bilinci bununla meşgulken, bedende doğası gereği kendi hükmünü icra ederek, dilediği gibi at koşturmak ister...İşte, Nefsin bedenin doğası gereği arzularına tâbi olması hali “Edebsizlik” diye anlatılan haldir!. Bedenle, “tabiatla mücadele” hâli, “edeb edinme” hâli diye târif edilmiştir. Bu yüzdendir ki “Edeb” olmadan “Mutmainne” hali olmaz!. Ve kişi, “Veli” olamaz!.. “Edebsiz kişi veli olamaz”, derler ki, bunun mânâsı budur!. Bu ifadeyi dar mânâda anlayıp da, çevrendekilere hürmet etmek diye yorumlamak çok yanlış ve hatalıdır... İşin hakikatına ermek, velâyet sırlarına vâkıf olmak, Allah`a yakîn elde etmek için, ne pahasına olursa olsun, Nefs`in bilincini arındırması ve bedenin tabiatına tâbi olmaktan kendini kurtarması zorunludur!. Başka türlü Allah`a yakîn elde edilemez!. HAKİKATİN EDEBİ Hakikatin edebi, hakikate sadâkattir. EDEB EDİNME Bedenle, "tabiatla mücadele" hali, "edeb edinme" hâli diye târif edilmiştir. Ne dersiniz! saygilar
İlim İlim ilim bilmektir ( matematik mi, kimya mı burada kastedilen ilim? Nedir “ilim bilmek”? Hangi ilim? ) “DATA” diledi… (Bir şeyin olmasını irade ettiğimizde “OL” hükmünü “OLUŞ” takip eder “AN” içinde.) “Bilinmek için âlemleri, bilmek için Âdem’i yarattım”!.. devamı İlim kendin bilmektir ( ilim = kendin = ilim, yani sen O ilim’sin ) … devamı Sen kendini bilmezsin ( sen kendini bilmedin ise eğer, nedir bunun sana açılacak olan sonuçları? ) .. devamı Ya nice okumaktır ( kendini ilim olarak (TEK) bilmediğine göre okudukların “kendin” değil “başka”ları olacaktır.. ) … devamı Okumaktan murat ne ( Nedir “Oku” mak? İnsana neyi okuması teklif ediliyor? ) …devamı Kişi Hak’kı bilmektir ( Nefsini bilen Rabbini bilir, Peki “Hak” ismi ile işaret edilen kimdir? ) Çün okudun bilmezsin ( “Oku”dum dediğin halde kendinde bulmuyorsan bu anlatılanları, sen “Oku”madın dostum. ) … devamı Ha bir kuru emektir ( herkes elleriyle yaptıklarının sonuçlarını yaşayacak, “oku”duğunu sanıp. “oku”madın ise emeğinin karşılığı nedir? “ Okudum bildim deme ( ALLAH ihata edilebilir mi? Tüm ilim bilinebilir mi? “BEN”lik “TEK”i okuyup bilebilir mi? Yoksa TEK bilen ALLAH’mıdır? ) .. devamı Çok taat kıldım deme ( “SEN” mi yaptın o taatleri? Yoksa ALLAH mı fiillerin hakiki faili? “BEN”lik taat kılabilir mi? ) …devamı Eri hak bilmez isen ( Vechullah’ı gördün mü? HerAN kiminle muhatapsın hazmedebildin mi? Eri hak bilebildin mi? “Şirk görmek şirkdendir” sözünü anladın mı? ) … devamı Abes yere yelmektir ( Eğer her fiil ALLAH’ın dilemesiyle, hikmet olarak açığa çıkıyorsa kimdir yeldiğin? Kimin dedikodusunu yapıyorsun? Yunus Emre
Harf inkılabı ile ne alakası var. Burada bahsi geçenler alfabe ile değil söz varlığı ile ilgilidir. Ayrıca dilde sadeleşme akımı Cumhuriyet döneminin icadı değildir. Osmanlı'da Türkî-i Basit diye bir hareket vardır Edirneli Nazmî'nin önderliğini yaptığı. Daha eskilerde Necâtî'nin girişimleri olmuştur. 200 kelime ile konuşmak tekelde kişinin genelde toplumun sorunu. Okuma oranının binde bir olduğu bir ülkede 200 kelime ile konuşmak normaldir.
“Terkip” Nedir? Bu terkip dediğimiz şey nedir? Ve nasıl oluşuyor?.. Bunu eğer teknik olarak izah etmek gerekirse, özetle şöyle anlatacağız... Bir cam ele alalım... Bu cam dediğimiz şey, hamur hâlinde oluşur. Bu cam hamurunu eriyik hâlindeyken düşünün... Sonra o hamura renk katın... O renk daha sonra sâbit hâle geldi, camda... Sonra o renkli camı aldık, herhangi bir ışık kaynağının önüne koyduk. Güneş’ten gelen ışık esasında renksiz!.. Fakat o camdan geçerek, camın arkasına o camın rengiyle renklenmiş olarak vurdu. Şimdi, burada dikkat edilecek husus şu... Gelen, ışıktır ve renksizdir. Fakat camdan geçerken renklenmiş ve arkaya renkli olarak vurmuştur. Renk, gelen ışığa değil, o camın karışımına aittir. Hamuruna aittir. Hamurunda mevcut olan şeydir, vurduğu yerde, yansıdığı yerde meydana gelen renk, o camın terkibinde oluşmuş olan renkten dolayıdır. Ancak, burada şunu gözden kaçırmamak lazım... O camın terkibinde, yapısında mevcut olan renk de gene ışınların meydana getirdiği renktir. Dolayısıyla o terkip gene belli bir ışıkla oluşmuştur. Onun dışında değildir. Bizim varlığımız, bu varlığın dışında oluşup da buraya gelmiş bir varlık değildir!.. Allâh’ın ilmî varlığı bünyesinde bir varlıktır. Dolayısıyla var oluşumuz, Allâh’ın İLMİ ile var olan bir varlıktır. Allâh olmasaydı o takdirde biz zaten olamazdık!.. Yani, “biz” dediğimiz şeyler, Allâh’ın varlığı ile kaîm varlıklardır... Ve O’ndaki mânâlar, bizim hamurumuzda açığa çıkmıştır. Dolayısıyla, bizim varlığımız, O’ndaki mânâların belli bir formül altındaki hamuru olduğu için, buna “terkip-bileşim” diyoruz!.. Bu terkibi oluşturan öğeler, Allâh’ın Esmâ-i ilâhîsidir... Yani, 99 ismi de bizim bileşimimizde, hamurumuzda mevcuttur. Ama, kimi isim güçlü olarak, kimi isim zayıf olarak... İşte, bu bileşimimizde mevcut olan mânâlar, genetik kartımızdaki yazılı veriler, özellikler, beynimizin oluşma sürecinde, çeşitli takım yıldızlardan gelen kozmik ışınımların beynimizde oluşturduğu açılımlarla ortaya çıkmıştır! Böylece oluşan beynimiz, yani terkipsel yapımız, daha sonra çeşitli takım yıldızlardan gelen ışınların yönlendirmesiyle belli kararlar, duygular, düşünceler oluşturur. Bu nokta; kişi ile ilâhî yapı arasındaki farkın fark edilmesi noktasıdır. İlâhî yapıda renksiz ve sınırsız olan mânâlar, terkipsel yapıda ortaya çıktığı zaman, “yaradılış” denen mânâları meydana getirir... Yani, yaratılmışlık noktası, ilâhî mânâların terkipsel bir hâl alması ile birlikte başlar. Hangi varlık bir terkipsel yapıya sahip ise, o varlık yaratılmıştır!.. Melek olsun, cin veya insan olsun; ya da hayvan, nebat, maden cinsinden olsun fark etmez!.. Çünkü bunların tümü de isimler bileşimi olan yapılardır. İlâhî Esmâ terkipleridir. Ama, bunları meydana getiren orijinal mânâlar ve bu mânâların sahibi olan Allâh, yaradılmışlık anlamından münezzehtir!.. Çünkü, bir terkip değildir O!.. İşte, biz bu noktayı, çok iyi anlamak mecburiyetindeyiz!.. Sen, O mutlak varlıktan meydana gelmiş bir mânâ ve bir bileşim olman itibarıyla; O’nun varlığı dışında hiçbir şey “sen”de mevcut değildir!.. “Sen”in, O’nun dışında özel bir varlığın, cevherin, özün yoktur. Fakat, O’ndaki mânâların bileşimiyle oluşman ve ortaya çıkman itibarıyla da “sen” bir yaradılmışsın!.. “Allâh her şeyi yoktan var etmiştir!..” Mânâsı; “yok” iken “var” olan bütün birimlerin varlığının, İlâhî isimlerin değişik bileşimler oluşturması suretiyle meydana gelmesi dolayısıyladır. Bu konu, ilâhiyat konusunun, en ince noktalarından birisidir. Yani, senin bir yönünle yaradılmış olman; bir yönünle de Allâh’ın varlığı ile kaîm bir varlık olman; Ulûhiyet mertebelerinin özelliklerinin holografik sistem üzere “sen”de var olma noktası... Bileşimi meydana getiren o mânâların, orijinal varlığa ait olması; sende mevcut olan bu terkibi meydana getiren mânâlarının orijinalinin de sende olmasını gerektirir, özü, cevheri itibarıyla... Holografik esasa dayalı bir biçimde! Zira, varoluş dıştan içe değil; içten dışadır!.. Ve, işte sen!.. Zât’ın itibarıyla, O’sun!.. Çünkü, “ZÂT” bölünmez, parçalanmaz, cüzlere ayrılmaz ve cüzlerden oluşmamış SINIRSIZ TEK’tir!.. Mânâların itibarıyla ise, mânâlar bir terkip şeklinde sende mevcut olduğu için, yaratılmışsın!.. Bu terkip var olmadan evvel, senin izafî-göresel, birimsel varlığın da mevcut değildi... “Allâh var idi ve O’nunla beraber başka bir varlık yok idi!..” Ve senin, terkipsel yapının derinliğine girersek, özüne girersek, zaten orada terkipsel mânâlar kaybolacağı için, öz kalacağı için, şu mânâ çıkar: “An içre sadece Allâh vardır; ve O’nun dışında hiçbir varlık yoktur!..” “Yani, Allâh var idi ve O’nunla beraber hiçbir şey yok idi; el an da öyledir” açıklamasını, boyutsal derinliklere inme olmadan anlayabilmek mümkün değildir!.. Bunun basit izahını şöyle yapabiliriz... Seni atomik bir mikroskobun altına koyduğumuz zaman, senin birimsel, izafî, kişisel varlığın kalkar, salt atomlardan ibaret bir yapı kalır. Bunun gibi, bileşiminin özüne girecek bir mikroskop elde edersek, bir bakış zumlaması, bir basîret elde edersek, bunun neticesinde görürüz ki, varlıkta var olan sadece Allâh’tır!.. O’nun ne içinde, ne dışında, ne arkası ve ne de önünde hiçbir varlık yoktur!.. İşte bu bakışı edinirsek, İhlâs Sûresi’nin hakikatini, basîretimizle müşahede ederiz... Eğer, bu mânâları çok, çok iyi anlayabilirsek, mesele bizim için çözülür. Aksi takdirde, mânâmızın, bileşimimizin getirdiği kavgalardan, tartışmalardan kendimizi kurtaramayız!..
Anlaşılıyor ki dil devriminden de devrimin ne olduğundan da bihabersin. Dilde özleşme çabalarıyla karıştırıyorsun. Atatürk'ün hata ettik dediği mevzu dil devrimi değildi. Sana uzun uzun anlatacak değilim. Bence bu konuyu benimle tartışma. Önce sözlüğe bakıp devrimin ne anlama geldiğini araştır. Bundan sonraki sözlerini cahilliğine vereceğim klavye delikanlısı seni
Bu dediğine kendin inanıyor musun ? Devrimin amacı ne dilin daha kolay öğrenilmesi ne de öze dönmektir. Çünkü Arap alfabesini 1 çocuk en fazla 2 haftada okumaya başlar, latin alfabesi ise aylar alır. Demek ki kolaylık amaç değil. Öze dönmek desek neden Göktürk alfabesi dönmedik. Demek ki amaç öze dönmek de değil. Bu işte yegane amaç Allahualem insanları Kur'an-ı Kerimden uzak tutmaktı vesselam...
