Άραγε τι ώρα πήγε ο χρόνος; .wmv 

Ο εαυτός μου, η χαρά και η θλίψη μου, εκάθησαν να κοιτούν από τα σίδερα του παραθύρου τα πανύψηλα τοίχοι. Τότε άκουσα να σιγοκλαίουν και να θυμούνται την δύση, όπου εκεί άλλοτε στήναμε χωρώ. Τώρα ποια όμως είμαστε εδώ, μετέωροι στον άλαλο χρόνο με το τσιμπλιασμένο φως του τοίχου, είμαστε σε αυτό τον χρόνο και στην σκέψη στολίζουμε την σιωπή με μοιρολόγια.»
Ονειρεύομαι την λευτεριά με τον μέσα μου Εαυτό. Της Νύχτες της βαριές σαν μολύβι, νιώθω Ανάσα-Στεναγμό. Ανυπομονώ για την ώρα του ερχομού μου. Να σαλεύω στην αγκαλιά της Σελήνης και στης πλάσεις τα στολίδια.
athosmount.blogspot.com/