Τα λόγια είναι τού Χρήστου Χαιρόπουλου: Το «Έλα γι’ απόψε» το έγραψα τρυφερά για την γυναίκα μου. Τα είχαμε λίγο τσουγκρίσει και μια νύχτα χειμωνιάτικη έφυγε και γύρισε μια νύχτα καλοκαιρινή». Η χειμωνιάτικη νύχτα ήταν τού 1942-43. Στην καρδιά τής Κατοχής, στο σπίτι του το παγωμένο από την βαρυχειμωνιά, ο Λαλάκης γράφει ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του, ξεκινώντας όπως το έκανε συχνά από μια προσωπική του ιστορία. Το τραγούδι πρωτοκυκλοφόρησε σε δίσκο μετά τον πόλεμο, το 1947, με τη φωνή τής Κάκιας Μένδρη. Στη συνέχεια το τραγούδησαν πολλοί. Ανάμεσά τους, η Μαρινέλλα, ο Γιάννης Πάριος, η Αλέκα Κανελλίδου, η Γιοβάννα, η Δανάη, η Μαρία Φαραντούρη. Όταν το 1973, στα πρώτα τηλεοπτικά μου βήματα, το πρότεινα στην Χάρι Αλεξίου, ο Αχιλλέας Θεοφίλου που φρόντιζε τότε το ρεπερτόριό της, με σταμάτησε λέγοντας «Γιώργο, αυτά τα τραγούδια, τα ελαφρά, πρέπει να πεθάνουν». Ωστόσο, μπορεί η Χαρούλα να μην είπε το «Έλα γι’ απόψε» τότε στη δική μου εκπομπή, το είπε όμως ευτυχώς λίγο αργότερα σε έναν ωραίο δίσκο των αδελφών Τζαβάρα. Εμείς τώρα θα το ακούσουμε όπως το τραγούδησε η Νινή Ζαχά στη Μουσική βραδιά που με την Δάφνη Τζαφέρη είχαμε αφιερώσει τον Οκτώβριο τού 1976, στα τραγούδια τού ‘40 και τής Γερμανικής Κατοχής.
30 сен 2024
