Από τις λίγες νίκες που μας πήρε άξια και παλικαρίσια ο εκείνα τα χρόνια ο Ολυμπιακός. Μαύρη βραδιά για τον Φερνάντο Σάντος, νικούσαμε 2-1 και ο κόσμος έβραζε, άφησε τον Γεωργέα να τον κάνει γιο γιο ο Τζώρτζεβιτς,, χωρίς να τον αλλάξει ή να βάλει παίκτη για βοήθεια. Ανεξήγητα πράγματα για την αξία του.
Ρε γαύροι και καλή κουβέντα να πει κάποιος για εσάς τον μπελά του βρίσκει. Αναφέρομαι κυρίως στην περίοδο 1996-2003. Τις καθαρές σας νίκες όπως την συγκεκριμένη δεν έχω κανένα πρόβλημα να τις παραδεχτώ, τώρα να μιλήσουμε για κάτι άλλες με Μποροβύλο. Δημητρόπουλο, Ποντίκη, Χέλη, Τσαγκαράκη και άλλα παλικάρια, θα μας πείτε πάλι κλάψες. Όσο για την εξάρα του κυπέλλου με τον ημιεπαγγελματία Πιτό να μαρκάρει τον Τζιοβάνι, δεν μας έφταιγε καμία διαιτησία, δικιά μας μαλακία ήταν, πήγε ο συγχωρεμένος ο Παθιακάκης και καλά να υποβαθμίσει το παιχνίδι και γίναμε ρόμπες μόνοι μας για αυτό και τον πήραμε στο κυνήγι.
6:20 "Για να δουμε απλωνει τα χερια ο Ζαγορακης να δειξει οτι δεν εμποδιζει που 'χει βαλει το σωμα του.." Παραγκα του ΘΡΥΛΟΥ μαγκες, για αυτο τα σηκωναμε.
1. Μηδέν στους: ΑΤΜΑΤΣΙΔΗ που δεν βγήκε στο γκολ του προδότη Αλεξανδρή, ΓΚαμάρα που τον έχασε. 2. Μηδέν στον ΣΑΝΤΟΣ που δεν είχε φυσική κατάσταση η ομάδα στο Β ημίχρονο.
Απορώ γτ να παίζουμε με μια ομάδα η οποία σε κάθε αγώνα την ξεφτιλιζουμε μια ζωή; 4 5 6 γκολ για πλάκα κάθε φορά,σε αυτό το ματς από θαύμα γλίτωσε τα 6 γκολ, πόσο ντροπή να είσαι ΑΕΚ; Με φύλαξε ο θεός από μια τέτοια τραγωδία