Αλκίνοος Ιωαννίδης - Requiem | Live από το Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας. 

Άψογο. Από όλες τις πλευρές. Αλκίνοος από τους λίγους Έλληνες μουσικούς που πραγματικά αξίζουν, μαζί με ένα ρόστερ φοβερών μουσικών και όμορφη βιντεοσκόπηση. Μπράβο σε όλους.

AweSoMë

Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε πόσο μοναδικός εξαιρετικός αγαπημένος μας είναι ο Αλκίνοος Σπάνιος Άνθρωπος Μεγάλος καλλιτέχνης 🔝🔝🔝🔝👏👏👏👏

Φοβεροί!!! Άλλο λέβελ συναυλίας από κάθε άποψη...

❤

Εγώ λέω ότι 50 χρόνια μετά ο Αλκίνοος θα έχει πάρει τη θέση που του αξίζει στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής ως ο σπουδαιότερος (μαζί με τον Σαββόπουλο) Ελληνας τραγουδοποιός αλλά και εκ των κορυφαίων μουσικών. Η δε μπάντα του είναι η top μπάντα στην Ελλάδα (δεν τα λένε αυτά οι μουσικοί αλλά εγώ θα το πω γιατί αυτό πιστεύω) με διαφορά και οι μουσικοί ως σολίστες κορυφαίοι που θα μπορούσαν να παίξουν σε οποιαδήποτε σπουδαία μπάντα στον πλανήτη και οποιαδήποτε μουσική. Ως drummer, ο θαυμασμός μου για τον Mike Καπηλίδη δεδομένος πολλά χρόνια τώρα. Εύγε.

Υπεροχοτατε μου🔝

Upp The Irons Και Καλή Αντάμωση

εξαιρετική συναυλία που είχα τη χαρά και την τύχη να παρευρεθώ. σας ευχαριστούμε.... Υ.Γ αν δεν ήταν και κάποιοι που έχοντας κατεβάσει ένα μπουκάλι τσίπουρο χόρευαν ακόμα και στο "Πατριδα" τότε όλα θα ήταν ομορφότερα!

Εμείς του εξωτερικού θέλουμε κι άλλο ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

σ ευχαριστουμε πολυ!

😍👏❤️

Ιδρωσαν τα χέρια μου.

Πως το 'φεραν ο χρόνος κι ο καιρός σε τραγουδιάρα χώρα μοναχός καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος ψαλμός αποδεκατισμένος, κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός. Κλείνεις καλά το σπίτι σου γεμίζεις το ποτήρι σου βαφτίζεις το κλειδί σου φυλακή ό, τι σ' ελευθερώνει, σε κλειδώνει κι ό, τι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ. Είσαι άλλος ένας μέσα στους πολλούς δωμάτιο σ' ένα σπίτι από καπνούς κι είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος κι ο κουρασμένος ξενοδόχος του άφραγκού σου εαυτού. Κλείνεις το παραθύρι σου και σπάζεις για χατήρι σου τη λέξη που αγαπούσες πιο πολύ ό, τι δε σε σκοτώνει σε χρεώνει κι ό, τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η μισή. Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά ένα ξυπνητήρι θα χτυπά και κανείς δε θα το κλείνει. Ήρθε το τέλος του κόσμου Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά και φύγαν να γλιτώσουν όσους δε χώρεσαν τους σκότωσαν κι έμεινα μόνος. Μα πως δεν το έμαθα; Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα Κι έμεινα εδώ. Θα βάλω τα καλά μου Θα ανέβω στο λόφο να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα θα θυμηθώ ένα παραμύθι κάπου μακριά οι άνθρωποι θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί; θα ξημερώσει ο πόνος και θα δεις το φως της σταυρωμένης Κυριακής θα 'ναι το σύννεφο άδειο δίχως λόγια σταματημένα τα ρολόγια θα ακούν τον χτύπο της βροχής Κλείνεις καλά τ' αυτιά σου και στ' αγέννητα παιδιά σου λες τα όνειρα που δεν πρόλαβες να δεις Ό, τι κι αν σε γλιτώνει, δε σε σώνει σε γατζώνει στην αγχόνη της κρυμμένης σου ζωής

Φοβερό ευχαριστούμε! Μια πρόταση αν μου επιτρέπετε. Ο ζουρνάς (άκου album "Ανεμοδείκτης") πάει καλύτερα για την κορύφωση του κομματιού.

Ρεσιτάλ!

Χρηστος Γ. Παπαδακης