Me tes evlogies sas geronda!Telia omilia sas efxaristoumen therma. Mas aniksate thn thira tis kardias na vlepoume pio vathia! Euxometha na mas aksiosi opos ton Ag. Amphiloxio na trexoume me poli agapi ston sinanthropo mas - episis na apoktisome me thn voithia tou Theou thn praotita kai sinponia tou kathe anthropou AMHN! 🙏🏻🙏🏻🙏🏻 O THEOS na sas endinamoni sto sotirio ergo sas!
Πάντα ελλοχεύει ο φόβος και δισταγμος μήπως ο όποιος καλός εαυτός που θα βγάλω συναντήσει τον κακό εαυτό του αδελφού μου και τότε είμαι τόσο κατά χάριν δυνατός να τον αντέξω, να τον αλλοιωσω καλώς, να τον αγαπήσω τελικώς ή τρέμω μην εκλάβει την καλοσύνη μου ως αδυναμία και με εκμεταλλευτεί-βασανισει. Εδώ αρκεί η πνευματική δουλειά στον εαυτό μας ή πρέπει να μας καθοδηγεί και η διάκριση;
Χαίρετε. Καλό θα ήταν να απαντήσει ο ίδιος ο ομιλητής. Επειδή αυτό μπορεί είτε να γίνει αργότερα είτε να μην είναι εφικτό, ήθελα να επισημάνω τα εξής: η απορία σας είναι πολύ εύστοχη και νομίζω ότι απασχολεί πολλούς από εμάς. Η αγάπη δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον φόβο - τρόμο. Όπου υπάρχει αγάπη δεν υπάρχει φόβος. Ο Τέλειος, Πανάγαθος Θεός μας έδειξε την Αγάπη Του όλη κι ήξερε ότι θα Τον "εκμεταλλευτουμε - βασανίσουμε" και σταυρώσουμε. Ο Απ. Παύλος προτρέπει να νικούμε το κακό με τ' αγαθό. Αυτό βέβαια σύμφωνα με τις δυνάμεις του καθενός μας ώστε να μην γίνει πνευματική ζημιά σε εμάς. Αυτό πράγματι θέλει πνευματική εργασία και εδώ χρειάζεται η μεγάλη αρετή της διακρίσεως και της καθοδήγησης ανά περίπτωση από τον Πνευματικό μας. Εάν η συνάντηση της καλοπροαίρετης διαθέσεώς μας με την αρνητική του συνανθρώπού μας συνοδεύεται από ταπείνωση τότε είναι βέβαιη η "κατά χάριν" αλλοίωση και των δύο. Τέλος ας αναλογιστούμε σε πόσες περιπτώσεις βγάζουμε εμείς "κακό εαυτό" στην καλοσύνη των αδελφών μας. π. Νικόλαος
Γιατί μόνο ο κακός;; Αληθινός εαυτός τού καθενός, είναι καί όλα τά καλά. Δέν έχει σημασία ποιά πλευρά φαίνεται πρώτη, εξαρτάται κι από τή δική μας διάκριση κι όχι μόνο...
