Έρχεσαι λίγο κάθεσαι στον κήπο μας κι ανθίζεις, το αίμα μας επότισε κι ανάσταση μυρίζεις... Κι όταν θα φύγεις τίποτα δεν θα ΄ναι όπως πρώτα, άσε για λίγο ανοιχτή του ουρανού την πόρτα.
Και δε σου φτάνουν όλ' αυτά, φεύγεις και δε θυμάσαι... Ωραία είσαι άνοιξη γιατί δεν μας λυπάσαι...
athosmount.blogspot.com/
4 авг 2011
