ΑΠΟΥΣΙΑ - ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Πεζοποίημα της Athanasia Drakopoulou σε απαγγελία και βίντεο του Δημήτρη Μίχα.
Παράξενο....
Ονειρεύεσαι ήσυχα...
Κι όλα τα περασμένα ιδρώνουν στο κεφάλι σου....
Πώς εξέπεσες ψυχή μου....
Στις διαθέσεις των ανθρώπων;
Στα μάτια μου σφίγγω το φώς της ημέρας...
Αυτό, καλπάζει και βγαίνει απ' το παράθυρο...
Πονάνε μέσα μου, όλες οι θηλυκές γενιές, που κατέχεις....
Παράξενο...
Στο ταβάνι χορεύουν σώματα κι ονόματα...
Πονάνε τα ανεκπλήρωτα....
Μα δίπλα σφαδάζουν τα εκπληρωμένα...
Πώς τιμωρεί ένα σώμα ;
Όταν ενώνεται ...η όταν λείπει ;
Κουρνιαζω κάτω απ' τη καμπύλη της μνήμης....
Εκεί υποκύπτω....
Στη βαθιά δικαιοσύνη στιγμιαίας ενοχής...
Μυρίζει ακόμα λιβάνι και κοκκινοχωμα...
Νυστεύω τη Χαρά....
Αναπλάθω τη Σκιά....
Λείπεις....πρόσωπο, απρόσωπο...
Συνηρημένη απουσία..θνητή...
Σε σχηματίζω με κάτι σκόρπια φωνήεντα, που υπέπεσαν στ' αυτιά μου...
Παράξενο....
Κοιμάσαι ;
Η νύχτα έχει ονοματεπώνυμο...κι ένα πακέτο αποτσίγαρα στο στόμα...
Το ποίημα μένει λειψό...
Αν ξημερώσει κάποτε...
Πώς θα ' χει φως...
Αφού λείπεις...
* απουσία.
www.facebook.c...
www.facebook.c...