Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο μαύρος γάτος | Vasilis Papakonstantinou - O mauros gatos 

Κάντε ΕΓΓΡΑΦΗ εδώ: / @vasilis_papakonstantinou
Επισκεφτείτε το ηλεκτρονικό μας κατάστημα και βρείτε σε βινύλιο 180 γραμμαρίων και CD τις νέες κυκλοφορίες του Βασίλη πατώντας εδώ: rainmusic.gr/es...
Official Facebook: / papakonstantinouv
Instagram: / papakonstantinouv
Official Website: www.vasilisp.co...
RU-vid Iocastis: / @iocastis
Twitter: / vasilisp_com
Spotify Βασίλης Παπακωνσταντίνου: open.spotify.c... Κάντε ΕΓΓΡΑΦΗ εδώ: / @vasilis_papakonstantinou
Spotify Βασίλης Παπακωνσταντίνου: bit.ly/VasilisP...
RU-vid Iocastis: bit.ly/Iocastis...
Official Website: bit.ly/2kjDQx7
Official Facebook: bit.ly/2H0hIiQ
Official Instagram: bit.ly/2tBZfpI
Twitter: bit.ly/2tCmmAt
© 2020 - Rain Music
Επικοινωνία για συναυλία Stray Music: www.straymusic.gr/
(Υπεύθυνος καλλιτεχνικού γραφείου) Ελισσαίος Πατσέλας: 6976768782, 2109024100
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ο μαύρος γάτος | Vasilis Papakonstantinou - O mauros gatos
Δίσκος: Διαίρεση
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Copyright: 1984
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Ήταν ένας γάτος, μαύρος, πονηρός,
κάθε που εβράδυαζε, ντύνονταν γαμπρός,
τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παππιόν φορούσε στην ουρά.
Σε κάθε σπίτι πήγαινε, όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια, δήθεν για σκοπό
κι αυτές άλλον δε θέλανε, φορούσαν νυφικά,
κάλλιο μ' ένα γάτο, παρά με κοιλαρά.
Μα όπως είπα στην αρχή, ο γάτος πονηρός,
βόλευε τα κορίτσια και γίνοταν καπνός,
με τόση καρπερότητα, αχ να 'χα μια σταλιά,
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.
Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά,
βρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί.
Έτσι αφού σκεφτήκανε, βρήκαν το πιο σωστό,
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό,
βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο,
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.
Αχ καημένε γάτο μου, την έχεις πια βαμμένη,
τους έθνους τα λαγωνικά, στην έχουνε στημμένη
κι όπως το λέω έγινε, το πιάσανε το αλάνι,
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει.
Τώρα κλαίει κι οδύρεται, μαζεύεται κουβάρι,
μήπως τους κρύους δικαστές, μπορέσει να τουμπάρει,
αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος,
εγώ είμαι ένας άνθρωπος μ' αισθήματα γεμάτος.
Κοιτάζω το συμφέρον μου, διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα,
μα 'κείνοι που ν' ακούσουνε, το στήσανε στον τοίχο,
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.
Άλλη μια κόρη έρχεται, κρατήστε την αθώα,
μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει, μα θα 'ρθουν άλλα ζώα
κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε,
στα όργανά μου μια χαρά, χωράει να γραφτείτε.