Και πάλι ευχαριστώ πολύ για την θαυμάσια παρουσίαση. Η περιληπτική παρουσίαση εκτός την βαθιάς γνώσης χρειάζεται και πολύ δουλειά. Η ενασχόλησή μου με τον Σοπενχάουερ ήταν κυρίως στην ηθική του φιλοσοφία που, δεν ξέρω γιατί, μου φάνηκε επιφανειακή. Η επίκληση του οίκτου σαν θεμέλιο της ηθικής του φιλοσοφίας παρουσιάζει αρκετά κενά. Παρόλα αυτά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η άποψή του πως ο άνθρωπος είναι κάποιο λάθος.
Καλησπέρα σας! Ευχαριστούμε πολύ για τα βιντεο σας! Ήθελα να ρωτήσω αν οι καθαρές μορφές εποπτείας του χώρου και του χρόνου υπάρχουν στην συνείδηση μόνο των ελλογων όντων κατά τον Καντ.
Ο Καντ εξετάζει τα όρια της δυνατότητας γνώσης των ανθρώπων. Η εποπτεία, διαθέτει τις μορφές του χρόνου και του χώρου. Τοποθετώντας δηλαδή ο εαυτός μας στα πλαίσια του χρόνου και του χώρου τις παραστάσεις (τα δεδομένα των αισθήσεων) τους παρέχει τάξη και συνάφεια, που όσο ήταν ένα ακατάστατο συνονθύλευμα προφανώς δεν διέθεταν. Σε δεύτερο βήμα, ο λόγος με τις κατηγορίες του τις γενικότατες έννοιες, όπως, για παράδειγμα, η ενότητα, η αιτιότητα κλπ, τις οποίες διαθέτει, αναλαμβάνει να μετατρέψει σε εικόνες πραγμάτων τις μεμονωμένες παραστάσεις των αισθήσεών μας, οι οποίες, από τη λειτουργία της εποπτείας, έχουν ήδη αποκτήσει χωροχρονική συνάφεια.
Καλησπέρα σας! Στο υποκεφάλαιο "Ο Καντ και ο Σοπενχάουερ" λέτε ότι, σύμφωνα με τον Καντ η αιτία βρίσκεται μέσα στον ανθρώπινο νου. Εάν, λοιπόν, δεν υπάρχει αιτία τότε η ερώτηση γιατί υπάρχουν οι άνθρωποι και γενικά όλος ο κόσμος δεν είναι φυσιολογικό να μην υφίσταται όπως και οι αιτιώδεις σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων; Παράδειγμα: έστω ότι βρίσκομαι μπροστά στον υπολογιστή μου. Εάν δεν πατήσω ένα συγκεκριμένο πλήκτρο, τότε δε θα ανοίξει ο υπολογιστής. Εάν δεν υπάρχει αιτία, τότε αυτά τα δύο γεγονότα (πάτημα πλήκτρου και άνοιγμα υπολογιστή) δεν συνδέονται αιτιολογικά. Μπορεί το παράδειγμα να μην είναι το πιο αντιπροσωπευτικό, αλλά καταλάβατε, πιστεύω, τι θέλω να πω.
Θα πρέπει να είστε εξοικειωμένος με κάποιες βασικές έννοιες για να παρακολουθήσετε τη σκέψη του Καντ, η οποία συνδέεται με τις θέσεις προγενέστερων φιλοσόφων. Η πρωτότυπη συμβολή του Καντ στη φιλοσοφία ήταν η ιδέα ότι είναι η αναπαράσταση που καθιστά δυνατό το αντικείμενο, παρά το αντικείμενο που κάνει δυνατή την αναπαράσταση. Αυτό το γεγονός εισήγαγε τον ανθρώπινο νου ως ενεργό δημιουργό της εμπειρίας και όχι απλώς ως παθητικό αποδέκτη της αντίληψης, και τοποθέτησε τον ρόλο του ανθρώπινου υποκειμένου ή γνώστη, στο κέντρο της έρευνας της γνώσης μας. Δηλαδή υποστήριξε ότι, αν και ο χώρος και ο χρόνος μας δίνονται ως εκ των προτέρων καθαρές διαισθήσεις, αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και νοηματοδοτούμε τον κόσμο μέσω ενός βασικού εννοιολογικού μηχανισμού , ο οποίος περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες σκέψης. Εμείς λοιπόν κατασκευάσουμε τις έννοιες,, δεν είναι έμφυτες. Χώρισε αυτές τις κατηγορίες σε τέσσερις ομάδες των τριών: ποσότητα (ενότητα, πολλαπλότητα, ολότητα). ποιότητα (πραγματικότητα, άρνηση, περιορισμός). σχέση (ουσία, αιτία, κοινότητα) και τροπικότητα (δυνατότητα, ύπαρξη, αναγκαιότητα).
Σας απάντησα προηγουμένως. Τοποθετώντας ο εαυτός μας στο πλαίσιο του χρόνου και του χώρου τις αισθητικές παραστάσεις -τα χρώματα, τους διάφορους ήχους, τις οσμές κ.ο.κ.- που του προσφέρουν οι αισθήσεις, τους παρέχει τάξη και συνάφεια, που προηγουμένως, όσο παρέμεναν ένα ακατάστατο συνονθύλευμα, δεν διέθεταν. Σε δεύτερο επίπεδο ο ανθρώπινος λόγος με τις κατηγορίες, δηλαδή τις γενικότατες έννοιες, όπως, για παράδειγμα, η ενότητα ή η αιτιότητα,, τις οποίες διαθέτει, αναλαμβάνει να μετατρέψει σε εικόνες πραγμάτων πλέον τις μεμονωμένες παραστάσεις των αισθήσεών μας, οι οποίες, χάρη στην λειτουργία της εποπτείας, έχουν ήδη αποκτήσει χρονική συνέχεια και χωρική συνάφεια, έχουν μπει δηλαδή στον χώρο και τον χρόνο.
