στις πλάκες των ονομάτων δεν γράφτηκαν τα ονόματα των πιλότων και του μηχανικού. Ήταν η τιμωρία τους για την πτώση του αεροπλάνου. Το αεροπλάνο πέρασε πολύ χαμηλά από την Σφενδάμη Πιερίας τόσο χαμηλά που έβλεπες και τους επιβάτες και το χωριό θεώρησαν ότι ήταν το σημείο της πτώσης όπου και μαζεύτηκε πρώτα ο στρατός. Το πλήρωμα δυστυχως γνώρισε ελάχιστα την Αγγλική γλώσσα και αυτό έφερε μεγάλη συγχυση και σε συνδιασμο με την απώλεια ραντάρ προσέγγισης ήρθε το κακό αυτό αποτέλεσμα.
B Μοιρα Καταδρομων. Η κοντινότερη Μοίρα στο σημείο που έπεσε το αεροσκάφος. 17Δεκ 1997 γύρω στις 10 εντολή στα όπλα. Μόλις είχαμε πέσει για ύπνο. Δεν υπήρχαν κινητά και καμία πληροφόρηση. Βγαίνουμε για αναφορά Μοίρας και βλέπουμε αξιωματικούς να μπαίνουν μέσα στο στρατόπεδο με 1000. Αρχικά νομίζαμε πως πάμε για πόλεμο. Δίνεται εντολή κάθε ομάδα να πάρει μόνο ένα όπλο( για προστασία στο βουνο) και οι υπόλοιποι μόνο κουβέρτες και εξοπλισμό αναρρίχησης. Μαθαίνουμε πως έπεσε αεροπλάνο και παμε προς αναζήτηση του . Ανεβαίνουμε στα stayer και σε λιγότερο από μισή ώρα είμαστε προς τα χωρια ανω κατω μηλια. Πηγαίναμε με πολύ μικρή ταχύτητα λόγο ισχυρής χιονόπτωσης σε ολη την διάρκεια και με κρυο που τρυπούσε κόκκαλα. Στάση στο Β σωμα στην Βέροια για σχεδιασμό της επιχείρησης . Φτάσαμε πριν χαράξει στην περιοχή και αμέσως σκορπιστήκαμε σε ομάδες και αναλάβαμε συγκεκριμένα δύσβατα σημεία που έπρεπε να πάμε για εντοπισμό του αεροσκάφους. Ξέραμε την περιοχή που έπεσε, δεν ξέραμε όμως που. Χαρτες και πυξίδες στο χερι (δεν υπηραν τοτε gps) . Το χιόνι ήταν πάνω από το γόνατο και πολλές φορές μέχρι την μέση . Ο ρυθμός ηταν αργός . Τρομερή ομίχλη. Ανεβήκαμε σε μια κορυφή με την ομάδα μου με σκοπό να δούμε κάποιο σημάδι ή εστω καπνό. Εκει απογοητεύτηκα. Είχε τοσο ομίχλη που έβλεπες γυρω σου εκατοντάδες κορυφές βουνών. Μόνο της κορυφές . Παρακάτω ένα πέπλο ομίχλης που κάλυπτε οσο έβλεπε το ματι σου . Αναγκαστήκαμε 3 μέρες να ψάχνουμε βουνό βουνό- πλαγιά πλαγιά . Όντως μέναμε σε σχολεία δεν θυμάμαι αν ηταν δημοτικά η γυμνάσια . Αυτό που μου έκανε εντύπωση ( και μπράβο στους κατοίκους των χωριών αυτών ) ήταν η φιλοξενία και η συμπαράσταση τους εκεί. Αργα ένα βράδυ που γυρίσαμε για να κοιμηθούμε πήγαμε σε μια ταβέρνα-καφενείο της περιοχής να φάμε κάτι εκτος από την ξηρά τροφή που είχαμε , και εκεί οι άνθρωποι μας κερνούσαν και φώναζαν στον ταβερνιάρη ... Δώσε στα παιδιά φαγητό . Μην πάρεις δραχμή τα κερνάμε εμείς. Δώσε να φάνε να πάρουν δυνάμεις . Επίσης εκει οι άνθρωποι τις περιοχής βοηθούσαν και είχαν βγει προς αναζήτηση με κάθε είδους αγροτικό που μπορούσε να κινηθεί σε τόσο χιόνι. Τρακτέρ 4χ4 κτλ .
Συμμετείχα στην αποστολή έρευνας και διάσωσης από αργά το βράδυ της 17ης Δεκ. Όντως παραχωρήθηκε το σχολείο για τις διανυκτερεύσεις και όχι μόνο, αλλά δεν χωράγαμε και τελικά μέναμε νύχτα στα στάγιερ. Ήμασταν πεζοί και για τουλάχιστον 15-18 ώρες περπατούσαμε σε χιόνι πάω από μισό μέτρο, με ορατότητα το πολύ 2-3 μέτρα λόγο υπέρ-πυκνης ομίχλης. Είμασταν πολύ κοντά στο αεροπλάνο αλλά δεν βλέπαμε τίποτα, περίπου 50-100 μέτρα πάνω από τμήμα πτέρυγας που δείχνει το βίντεο, δεν υπήρχε φωτιά, αλλά ίσως καπνός που ωστόσο ήταν αδύνατο να εντοπιστεί λόγο ομίχλης. Βρέθηκαν τα πρώτα συντρίμμια αργά το απόγευμα της 19ης Δεκ κυρίως από την οσμή των καυσίμων και δόθηκε το στίγμα στους καταδρομείς, που με εξοπλισμό νυχτερινής όρασης κατέβηκαν με ραπελ στο σημείο, μιας και δεν υπήρχε ο δρόμος τότε, αλλά κάποια μονοπάτια κρυμμένα στο χιόνι. Τα υπόλοιπα τα μάθαμε από τις ειδήσεις. Και να μην ξεχνάμε, νωρίτερα κατέπεσε και το C130 που θα μετέφερε τους καταδρομείς για την έρευνα. Και τα δύο ατυχήματα οφείλονται σε συνδυασμό συμπτώσεων, γνωστών βλαβών και κυρίως κακής επικοινωνίας του πληρώματος με το Πήλιο, τον Χορτιάτη κλπ. και φυσικά στο γεγονός ότι σε λίγες μέρες ήταν γιορτές, καταλάβατε…
Με αυτό το αεροπλάνο εκείνη την μέρα έπρεπε να πετάξουμε όλοι οι οικογένεια μας για το γάμο της αδελφή μου που έπρεπε να γίνει μετά τα Χριστούγεννα ακριβώς...στον Οδησσό είχε -42 κρύο που δεν λεγόταν... όμως φτάνοντας για έλεγχο έλειπε ένα έγγραφο δικό μου, δεν κατάλαβαν οι δικοί μου πως εξαφανίστηκε ενώ το είχαμε μαζί μας κ έτσι δεν μας άφησαν να πετάξουμε, μας γύρισαν πίσω για παραμονή Πρωτοχρονιάς τότε..Το φταίξιμο το ρίξαν όλοι σε μένα γιατί ήταν δικό μου έγραφο ,κάπου έπρεπε να ξεσπάσουν😅 .. εννοείται ότι ακυρώθηκε ο γάμος εισιτήρια κ όλα... τότε μόλις 18 δεν καταλάβαινα πολλά, όταν μεγάλωσα πλέον είδα καθαρά το θαύμα που έζησα κ μου φαίνεται απίστευτο .. αντί για έναν γάμο θα είχαμε 4 κηδείες.. το έγγραφο βρέθηκε την άλλη μέρα εννοείται κ έτσι πετάξαμε με την ίδια εταιρεία παραμονή πρωτοχρονιάς πρώτη φορά εγώ κ ο αδελφός μου που ήταν 13.. ο Δεκέμβριος μήνας είναι πάντα ο αγαπημένος μου γιατί έζησα το μεγάλο θαύμα...
Τη στιγμή τού περιστατικού εκτελουσαμε κάθοδο και προσέγγιση στο Μακεδονία, Ολυμπιακή Α300 από Αθήνα. Αν θυμάμαι καλά, στην αρχή μας είπε ο πύργος ότι μπορεί να μπούμε σε holding, λόγω του traffic. Τους ακούσαμε να μιλάνε, του yakovlev ήταν αγχωμενοι, ο κοντρολερ μάλλον τσαντισμενος. Μας έβαλε για προσέγγιση, θυμάμαι ότι ρώτησε ο καπετάνιος μου, που είναι ο άλλος και ο πύργος είπε έχει χαθεί... Αυτά τα ολίγα....
και εγω δυστυχως ηθελα 1 μηνα για να απολυθω απο τον στρατο και μας ηρθε εντολη να ανεβουμε στα 1400 μετρα να περισυλλεξουμε οτι βρουμε!!!!!!!!Ενα απεραντο πεδιο μαχης με τα περισσοτερα πτωματα να ειναι διαμελισμενα .........και δυστυχως δεν ηρθε ουτε ενας ψυχολογος να μας ρωτησει αν ειμασταν καλα μετα απο τις13 ωρες περισυλλογης........που ειμασταν με τα αιματα μεχρι τα γονατα και μεχρι τους αγκωνες......ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ.....ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ......😔😔😔😔😔😔😔😔
@@benjaminlazaridis438λυπάμαι πολύ γι αυτό που ζησατε. Αυτές οι δράσεις θα έπρεπε να γίνονται αποκλειστικά από επαγγελματίες και από εθελοντές. Οχι από 18χρονα παιδιά που μπορεί να στιγματιστουν για πάντα. Καλή δύναμη
Η ομίχλη ήταν κ ο λόγος της πτώσης! Καλό παράδεισο! ΥΓ: το αεροπλάνο το είδαν τα ραντάρ τησ πολεμικής αεροπορίας στον Χορτιάτη, αλλά δεν ειχαν δικαιωμα να επέμβουν! Λόγω της ομίχλης, οι πιλότοι είδαν την Εθνική έξω από την Κατερίνη κ νόμιζαν πως είναι ο διάδρομος προσγείωσης! Όταν ξεκίνησαν να πάρουν τη στροφή με πανω από 600 χιλιόμετρα για να"προσγειωθουν" χρειάστηκαν μόνο μερικά δευτερόλεπτα για τη συντριβή! Τα ραντάρ προσέγγισης σε περιπτωση ομιχλησ τοποθετήθηκαν γύρω στα δύο χρόνια μετά... Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που δεν είναι πλέον εν ζωή, οι οποίοι ανέβηκαν ώρες μετά κ βρήκαν αρκετά δολάρια....που δεν βρέθηκαν ποτέ ξανά!
Ημουνα με το 34ο Τ.Υ.Π. απο το Γ Σωμα στρατου και συμμετειχαμε στην επιχειρηση εντοπισμου του αεροσκαφους. Ειδα πολλα πτωματα και ακομα οι εικονες αυτες στοιχειωνουν τον υπνο μου.
Θυμαμαι το βραδυ εκεινο....μενω στα προαστεια Θεσ/νικης και κατα τις 20.30 εβγαζα τον σκυλο βολτα....πανω απο το σπιτι παντα περνουσαν αεροπλανα,αλλα ενα μου τραβηξε την προσοχη γιατι πετουσε χαμηλα...το θυμαμαι σαν τωρα,εχω την εικονα στο μυαλο μου και θυμαμαι κιτρινες και μπλε λωριδες στο πλαι...τα χρωματα της Ουκρανιας...πετουσε χαμηλα ενω επαιρνε στροφη...και κατευθυνθηκε προς Κατερινη....μετα απο ωρα βγηκε εκτακτο δελτιο για συντριβη...
Εκεί δτην μεσαία είναι η γιαγιά μου και 10 μέτρα πιο πέρα εκεί που έπεσε τι αεροπλάνο είναι το μαντρί του θείο μου και ο παππούς μου ειταν ο 1 που το είδε όταν είχε πέσει
