πατερ θελουμε να ελευθερωθουμε απ το βλεμμα του αλλου αλλα πως? σας ακουσα εκει που ειπατε να τα αφησουμε ολα στην Προνοια του Θεου κ να ειμαστε απλοι κ να αποφευγουμε τους καυγαδες οταν ομως στη ζωημας υπαρχουν καποια ατομα που μας τσιγκλανε για να μας νευριασουν κ να πουν οριστε ποια ειναι το κανουν δηλαδη σκοπιμα απο κακια για να μας εκθεσουν.. κ οταν εμεις μεγαλωνοντας κρεμομασταν απ το βλεμμα της μητερας μας για να δουμε την αποδοχη κ το μπραβο κ δεν το ακουσαμε ποτε τοτε κρεμεσαι απ το βλεμμα του αλλου για να δεις αν θα πει το μπραβο ομως δεν το λεει κ οχι μονο δεν το λεει αλλα βλεπεις ξανα την ιδια αδιαφορια οπως κ τοτε ε... κ ετσι το πραγμα παει απ το κακο στο χειροτερο..
Με ολο το σεβασμό και μιλώντας βιωματικά ενας καλος πνευματικός μπορεί να μας καθοδηγήσει ώστε να ενισχύσουμε την πίστη μας στην πρόνοια του Θεού που μας υπεραγαπά και διακρίνεται για την φιλευσπλαχνία Του.Αν κτίσουμε αυτή τη σχεση αγάπης και απολυτης εμπιστοσύνης στο Θέλημά Του τότε δε θα μας απασχολεί καθόλου να ευχαριστήσουμε τους άλλους.
