Από τη μια λέω, το ασπρόμαυρο στις ελληνικές κλασικές ταινίες, έχει τη γοητεία του. Πάει μαζί με τη νοσταλγία, για μια εποχή που τα βράδια μυριζαν αγιοκλημα και οι πόρτες στις αυλές ήταν ξεκλειδωτες. Και που μάλλον δε θα ξανάρθουν πια. Από την άλλη, οι επιχρωματισμοι, μας φέρνουν αυτά τα αγαπημένα πρόσωπα πιο κοντά, σα να μην έχουν φύγει ποτέ... (συγκινήθηκα πραγματικά)... ❤❤
Θαυμάσιος άνθρωπος, ηθοποιός, τραγουδιστής, και φιλοσοφος δεν ξαναφτιάχνεται τέτοιο είδος ανθρώπου. Γευτηκε σχεδόν τα πάντα στην ζωή έκανε όμως ένα τραγικό λάθος, αγάπησε τον άνθρωπο περισσότερο από ότι μπορούσε κανείς. Ηθοποιός σημαίνει φως. Δεν σε ξεχνάμε ποτέ μεγάλε Δημήτρη.
