Stage diving στα μπάχαλα, μεσ´το μάτι του κυκλώνα, άλλοι τρέμουνε την αστυνομία και άλλοι τρέμουν την κορόνα. Δεν φοράμε παντελόνια, ταρίφες σπαμάρουν την κόρνα, άντε να ρθει πάλι καλοκαίρι μπας και νοσταλγήσω το χειμώνα. 2 0 2 0 αγνώριστα είναι πια τα πάρκα, για μας επίγειος εφιάλτης και για αυτούς απλά μια τσάρκα, στο μαυροκόκκινο η μάρκα, βγαίνουμε στην πόλη κάρτα και όλο παλεύουμε να κλείσουμε τις τρύπες μα βυθίζεται η βάρκα. Σε κάθε γωνία κολάδικο κι οι μπάτσοι με λυμένες ζώνες, ιππότες που ήρθαν για να επαναφέρουν με κάθε τίμημα τις νόρμες. Ραπ από τις κατακόμβες, πάνω στη σκεπή πέφτουν βόμβες κι όσο μιλάνε για δημοκρατία μου μοιάζει το τέρας του Λοχ Νες. Δίνουμε πόνο στα cypher, τώρα που οι μπάτσοι είναι cyber, αφού οι παράνομοι τα κανονίζουνε όλα μέσα από το Viber. Με σημαδεύουν στο μέτωπο οι κάμερες με την κουκκίδα του sniper, αποτύπωμα στο κινητό και το σπίτι μου στο taxisnet. Στη δυστοπία του Orwell, στη φαντασία του Goebbels, στη Γ.Α.Δ.Α. το DNA σου, GPS κάτω απ´τις σέλες. Καλή λευτεριά σ´εκείνους που εκτίουν ποινές μέσα στα κολαστήρια, το πήραν επάνω τους όσο ναζί μυξοκλαίγονται στα δικαστήρια. Άλλο αυτοί κι άλλο εμείς, το κενό μας αγεφύρωτο, άλλοι σκορπάν δηλητήριο όσο οι υπόλοιποι ψάχνουν τ´αντίδοτο. Άλλος ο κόσμος του αγώνα κι άλλος ο κόσμος του μίσους, εσύ τι επέλεξες ; Δεν έχει ενδιάμεσο, ή με τους λύκους θα είσαι ή με τις μέλισσες. Βγαίνουμε βράδυ στο δρόμο σα νυχτερίδες - απλό το παιχνίδι, πάει τάξη εναντίον τάξης - Όσο αμπαρώνουν τις ζωές τους σε θυρίδες - ο,τι ψάχνεις να βρεις θα το βρεις στις γειτονιές που δεν θες να υπάρξεις (x2) Έχω μολύνει το ραπ και νοιώθω περήφανος, την πόλη βρομίζει το άδικο κι η γαμημένη περίπολος. Το φίμωτρο πέταξα από πιτσιρίκι, ποτέ δεν μου ταίριαξε πάνω στο στόμα. Είπα λάβετε θέσεις, και παραμένει ακόμα ο αντίλαλος. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, γράφουμε αυτά που δεν πρέπει να λέγονται, αυτά που δεν πρέπει να ακούν αυτοί που μάθαν μονάχα να ανέχονται. Πήραν φωτιά τα μικρόφωνα, ασ’τους υπόλοιπους mc´s να καίγονται, αυτοί είναι διαφημιστές, εμείς μπουκάλια που αναφλέγονται. Δεν τραγουδάω τη λύπη, ραπάρω για τις αφορμές της, δεν μας χωρέσαν τα σύνολα και έτσι το ρίξαμε στις αφαιρέσεις. Δεν τραγουδάω για όλη τη γη, ραπάρω για τις γειτονιές της - ναι - Όλα είναι δρόμος, διάλεξε εσύ σε ποιον δρόμο θα μπλέξεις. Ξέρω καλά τι σ´αρέσει, ξέρω πως πάει κάπως έτσι, περιέργεια περαστικού που σε κάνει να θέλεις να μάθεις τι παίζει. Όλα στο πρόγραμμα είναι, όλα σε στάση, όλα σε θέση. Μεσ’τον θόρυβο του αστικού κρυφακούς όσα είπε ο έτσι στην έτσι. Θέλεις να μάθεις πως χώρισαν, τα παιδιά τους με νόμο πως κόψαν στη μέση, ποτέ σου γεμάτος δεν ένιωσες, σε πληρότητα ούτε στη μέση. Εσύ φοβάσαι τα ύψη και γω φοβάμαι τη θλίψη και μήπως ο άνθρωπος πάψει να ελπίζει και έχει στο τέλος εκλείψει. Πες, σου χει λείψει ; Ασ’τα αυτά σου χει λείψει. Να βγούμε μια βόλτα στο λόφο της πόλης να πάμε να δούμε μια Δύση. Η απόσταση φύσης και θέσης μ´αγχώνει κι οι μη αποστάσεις επίσης. Άστο μη το ζορίζεις, θα μάθεις τα νέα στις ειδήσεις. Βγαίνουμε βράδυ στο δρόμο σα νυχτερίδες - απλό το παιχνίδι, πάει τάξη εναντίον τάξης - Όσο αμπαρώνουν τις ζωές τους σε θυρίδες - ο,τι ψάχνεις να βρεις θα το βρεις στις γειτονιές που δεν θες να υπάρξεις (x2)
Βγαίνουμε βράδυ στο δρόμο σα νυχτερίδες - απλό το παιχνίδι, πάει τάξη εναντίον τάξης - Όσο αμπαρώνουν τις ζωές τους σε θυρίδες - ο,τι ψάχνεις να βρεις θα το βρεις στις γειτονιές που δεν θες να υπάρξεις ♥
