Κάθε φορά που βλέπω τέτοιες μαρτυρίες συγκινούμαι. Μου έρχονται στο μυαλό οι εικόνες που αντίκριζαν αυτοί. Η θέλησή τους, ο τσαμπουκάς τους, η αγάπη τους για την πατρίδα και ο αγώνας για αυτή. Το δίκιο ήταν με το μέρος τους, αγωνίζονταν για τις οικογένειές τους, για τη μάνα τους, τον πατέρα τους, την αδερφή τους. Αγωνίζονταν για τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους. Παλληκάρια μου, σας ευχαριστώ για όλα. Σκύβω ταπεινά μπροστά σας, φιλώ το χέρι σας, σας προσκυνώ. Μακάρι να έχουμε εμείς τα εγγόνια σας τη δική σας λεβεντιά! Σας αγαπάω όλους. Μακάρι κάποιοι από εσάς να ζείτε και μακάρι κάποιος να σας μεταφέρει το θαυμασμό μου.
Οι ιστοριες που επι 25τια τουλάχιστον ακουγα από τον βλαχοζαγορισιο παππού μου (94 ετων σημερα)..... αν τον ειχα εδω στην Πόλη και τον εβαζα να δει το βίντεο μπορεί να αναγνώριζε και καποιον από αυτούς..... χωρις υπερβολές!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
