Αλήθεια είναι αυτά που λένε. Κάποτε οι μικρές εθνικές χτυπούσαν στα ίσα τις μεγάλες ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές δυνάμεις και στη συνέχεια οι παίκτες τους δεν είχαν ανάλογη συνέχεια σε ατομικό επίπεδο . Μας ξεπερνούσαν οι ξένοι γιατί είχαν άλλα εφόδια.
Επίσης πρέπει να σκεφτούμε ότι είμαστε και μία χώρα 10 εκατομμυρίων και όχι 50 και 60 που είναι οι μεγάλες ποδοσφαιρικες χώρες, πόσο ταλέντο να βγάλουμε. Εδώ ολόκληρη Αγγλία δεν έχει ένα αριστερό back
Και εγώ στο σχολείο έβαζα κάτι γκολάρες τρομερές. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ τις εξειδανίκευα στο μυαλό μου. Τώρα που είμαι 30 χρονών θεωρώ πως θα μπορούσα να το έχω κυνηγήσει επαγγελματικά και να γίνω ο επόμενος Ζιντάν που ήταν το πρότυπό μου. Η ουσία είναι ότι δεν το έκανα και οτιδήποτε περαιτέρω είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Το πρόβλημα του Κατσουράνη είναι ότι τα πιστεύει αυτά που λέει και πάντοτε είχε θέμα με το ''καλάμι''. Όταν ο μικρός κερδίζει τον μεγάλο, πληγώνεται ο εγωισμός του δεύτερου και ο μικρός έρχεται στο επίπεδο του μεγάλου. Δεν τον έχει ξεπεράσει όμως, απλά τον έχει φτάσει για μια στιγμή. Αυτό το λέω επειδή ο συγκεκριμένος μιλάει υποτιμητικά για τον Κριστιάνο σε τόσο κομπλεξικό βαθμό που κάποιος θα υπέθετε ότι εν τέλη έχασε από εκείνον. Και είκοσι ζωές να είχε ο Κατσουράνης να φτάσει Ρονάλντο και Κροος δεν θα μπορούσε ποτέ να το καταφέρει.
