Ολοκαίνουργιος Μίλτος. Υμνεί όλες εκείνες τις ευχές που παραμένουν ακόμη απραγματοποίητες. Με την ελπίδα πως κάπως, κάπου, κάποτε, θα πάρουν σάρκα και οστά και θά 'ρθουν να μας αγκαλιάσουν. Στ' ανεκλάλητα όνειρα που μόνο η καρδιά τα ξέρει.
Πολλές αναμνήσεις αυτό το τραγούδι απόψε... Θυμάμαι τον θείο μου , αστροφυσικό, που με ένα απλό τότε τηλεσκόπιο στις διακοπές του στο χωριό μας έπαιρνε στο λιβάδι και τα παρατηρούσαμε... Ένας αδικημένος επιστήμονας... 😥
Πάνω στο μπράτσο χάραξε η μέρα μιαν ευχή Για το χορό που στήσανε στ' αστέρια οι περσείδεσ Τη νύχτα που ξαγρύπνησεσ μονάχη στο σκαλί Τον ουρανό σου χάρισαν μα πάλι δεν τον είδεσ Δεν πέφτουνε χρυσάφι μου τα κάστρα με ευχέσ Ούτε ξυπνούν τα όνειρα στισ μαύρεσ τισ οθόνεσ Δεν ξεγελούν τον ίσκιο τουσ οι μοναχέσ καρδιέσ Φτιάχνουν χαρμάνι λησμονιάσ μα ξημερώνουν μόνεσ Ανοίγω τα χέρια μου που όλο τον κόσμο χώρεσαν Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα Στο μπράτσο η μέρα χάραξε με πείσμα κι αντοχή Δυο κρίνα φεγγαρόλουστα που φύτρωσαν στην πέτρα Μη μου ζητάσ να σ' αρνηθώ ζωή μου και πληγή Μέχρι να μου τελειώσουνε τα βέλη στη φαρέτρα Ανοίγω τα χέρια μου που όλο τον κόσμο χώρεσαν Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα Ανοίγω τα χέρια μου που όλο τον κόσμο χώρεσαν Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα
τον ηξερα αλλα δεν τον ακουγα! ως τη χθεσινη συναυλια στο θεατρο Βραχων! Σημερα τον ακουω συνεχεια απο το πρωι και εχει γινει ο νεος μου αγαπημενος ερμηνευτης!! Αυτο το κομματι ειναι υπεροχο, οπως κι αλλα φυσικα!!
Η τέχνη δεν είναι για όλους Για λίγους, όπως το είπες δυστυχώς Ευτυχώς όμως για εμάς, που έχουμε το θάρρος να αφουγκραστούμε το μέσα μας, ακούγοντας τέτοια όμορφα τραγούδια και δεν είναι εύκολο να αναμοχλεύσεις κατακάθια ψυχικά και που ξέρεις; Τέτοιοι στίχοι γίνονται η αφορμή για ενδοσκόπηση και αλλαγές 😉😉
Δυστυχώς η νεα γενιά, σημερα θελει χαζοτραγουδα που δεν εχουν ουτε νοημα ουτε ουσία. Πολυ σημαντικο να εκτιμαμε τετοια τραγούδια, δειχνει και τι ποιον εχεις ως άνθρωπος!
ωχ!!! τον ίδιο διάλογο, είχα με τον ανιψιό μου τον Περσέα (4-5ετών)... ότι ζήτησε το κορίτσι μου ζήτησε κι ο ίδιος, άρα θα θέλει να του πάρω να διαβάσει τις ευχές όταν βαφτιζόταν.... μου ζήτησε και το αρμόνιο μου πριν 1 χρόνο... Μου κάνει θείε μην ξεχάσεις το πιάνο.... φοβάμαι, δεν θέλω να γίνει μουσικός, εκτός κι αν δείξει σημάδια διανοίας στη μουσική, δεν θέλω να πεινάσει, αλλά άμα αυτό τον κάνει ευτυχισμένο, αν ζω για να τον δω θα είμαι χαρούμενος για εκείνον 🥰 οπότε ξέρω τα δύο δώρα που ζητά και θέλει η ψυχούλα του με το να τον διδάξω και να του εμφυσήσω να αγαπήσει και να μελετά, κι αυτά είναι ένα τηλεσκόπιο και ένα αρμόνιο
Ανοίγω τα χέρια μου...που όλον τον κόσμο χώρεσαν. (Τάμα και εσύ το ξέρεις καλύτερα.. μόνο όμως ως copy paste) εύχομαι να το νιώσει ως ανάγκη η ψυχή σου Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν ήταν μόνο ευχές. Ήταν πράξεις. Να σηκωθείς να προσπαθήσεις πάλι και πάλι και πάλι. Και εσύ ήσουν ενήμερος. Και εσύ ήσουν ο δημιουργός.
