αν ηταν ονειρο ο καϋμος να ζει τη νυχτα μονο θα'μενα παντα ξυπνητος να μην τον ανταμωνω.. τοπο δε βρισκω για να ζω κι αερα για να ζησω χαρας σημαδια δε θωρω για να τ'ακολουθησω.. πως ειναι ομορφη η ζωη επαψα να πιστευω κι αν ερθει ελπιδα να με βρει την απογοητευω θα φυγω πριν να χρειαστει να καμω κι αλλα λαθη ποσο πολυ σ'αγαπησα ανεις να μην το μαθει..
ανθρωπος δεν την αλλαξε τη γνωμη τη δικη μου και κανει ο πονος σημερο κουμαντο τη ζωη μου.. οτι εχω χασει οποιος το βρει δωρο θα του το κανω αφου για μενα τελειωσε στον κοσμο τον απανω.. κομματια κανω τις χαρες και σ'αλλους τις μοιραζω αφου'ναι μες στα χερια μου και δεν τις δοκιμαζω.. λιμνιαζει μεσα μου ο καϋμος κι οταν θα ξεγυρισει παραπονα για το σενβτα τον κοσμο θα γεμισει..
