Τι όμορφο τραγούδι και πόσο όμορφη είναι η Μελίνα Μερκούρη Είμαι από το Περού και θα θυμηθώ αυτό το τραγούδι για πάντα, με μεταφέρει σε ένα μακρινό και μυστηριώδες μέρος και ότι το πιο ασφαλές είναι ότι γνωρίζω αυτό το μέρος όταν δεν είμαι πια εδώ.
Όσο τα ακούω αυτά τα κομμάτια , τόσο με φωνάζει η Ελλάδα να γυρίσω πίσω . Όμως σαν τον Οδυσσέα η Ελλάδα που θα βρω , θα είναι άλλη . Και οι μνηστήρες αυτήν την φορά δεν εξολοθρεύονται . Η μήπως όχι ?
Mελίνα, η τελευταία Θεά που γέννησε ο ελληνικός πολιτισμός! Μια σημαία που μπροστά της έσκυβαν με σεβασμό το κεφάλι απανταχού της γής. Ενα σύμβολο της σύγχρονης Ελλάδας που μας έκανε όλους υπερήφανους... Το τραγούδι αυτό γράφτηκε και ηχογραφήθηκε στο εξωτερικό, πάνω στο συγκλονιστικό μουσικό μοτίβο του Σταύρου Ξαρχάκου από τους τίτλους αρχής της ταινίας "Κόκκινα φανάρια" (!962-63). Οι σπαρακτικοί στίχοι του Β. Γκούφα, η γεμάτη απίστευτο λυρισμό και μελαγχολία μουσική του Ξαρχάκου αλλά και η συγκλονιστική Ερμηνεία (με το Ε κεφαλαίο) της Μελίνας με έκαναν να δακρύζω πάντα όταν το άκουγα...
Τα παιδια τα του Πειραια ,απο την Μελινα και ποιος Δεν τα εχει τραγουδησει και η Κωνσταντινα Ομως το ερμηνευει υπεροχα ! Σας ευχαριστω φιλοι Μου για τα ομορφα τραγουδια Και να ειστε ολοι Σας πολυ καλα !! Ειρηνη
Φύγαν τα παιδιά,έχετε γεια, θάλασσα πλατιά βάθυνε το κύμα,μάνα η παναγιά,σβήνει στο τζάκι η φωτιά Φρύγανο μου κάψαν την καρδιά,φύγαν τα παιδιά πήρανε το δρόμο,πικρό πρωί,δρόμο μαύρο κι όπου βγει Παίζανε στα ζάρια τη ζωή,είκοσι χρονώ περιμένω να ‘ρθεί που είν’ η αυγή,δάκρυ και παράπονο Γέλιο και τραγούδι,ένας καημός ,λάδι στη πληγή Στέγνωσε στα χείλια ο γυρισμός,Μάκρυνε η νύχτα πολύ Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο,είκοσι χρονώ Ρίξανε φαρμάκι στο νερό,πίσω να ‘ρθω δεν μπορώ
"Φύγαν τα παιδιά...... πήρανε το δρόμο πικρό πρωί, δρόμο μαύρο κι όπου βγει....". Λες και ήταν προφητικά γραμμένο για τα παιδιά που .... δυστυχώς επαναλαμβάνεται να χάνονται άδικα στα Τέμπη .......... Θρήνος, πόνος, σιωπή.........
το λέω σήμερα στη γιορτή! ΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ενέπνευσε γοητεία και μυστήριο Και όσο για την Σοκου που την ειπε αταλαντη εγώ επώνυμα της λέω ότι δεν ξέρει τι της γίνεται.Και το είπε αφού είχε πεθάνει.Πριν δεν είχε τα κατσια.Το Μελινάκι θα της απαντασουσε καταληλως.
Φύγαν τα παιδιά Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας Τραγούδι: Μελίνα Μερκούρη Φύγαν τα παιδιά, έχετε γεια θάλασσα πλατιά βάθυνε το κύμα, μάνα η Παναγιά σβήνει στο τζάκι η φωτιά Φρύγανο μου κάψαν την καρδιά φύγαν τα παιδιά πήρανε το δρόμο μικρό πρωί δρόμο μαύρο κι όπου βγει Παίζανε στα ζάρια τη ζωή είκοσι χρονώ περιμένω νά ’ρθει, πού είν’ η αυγή δάκρυ και παράπονο Γέλιο και τραγούδι ένας καημός, λάδι στην πληγή στέγνωσε στα χείλια ο γυρισμός μάκρυνε η νύχτα πολύ Στήσανε στον τοίχο τ’ όνειρο είκοσι χρονώ ρίξανε φαρμάκι στο νερό πίσω νά ’ρθω δεν μπορώ ρα ρα ρα ρα ρα ρα ρα ...Μοναδική Μελίνα! Στήσανε στον τοίχο τ’ όνειρο είκοσι χρονώ ρίξανε φαρμάκι στο νερό πίσω νά ’ρθω δεν μπορώ
