Αγαπητέ κύριε Βιολαρη, τα υπέροχα κυπριακά τραγούδια σας μου δημιουργούν απερίγραπτη νοσταλγία για την παρέα με τα Κυπριωτακια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στην Θεσσαλονίκη, εκεί γύρω στο καλοκαίρι του φοβερού σεισμού το 1978 που ο καθένας έψαχνε να βρει σπίτι που δεν είχε ζημιές να μείνει. Χορεύαμε με τα "Ριάλια" και κλαιγαμε με το "Αν βουληθω να σ' αρνηθώ". Τα παιδιά εκείνα προκοψαν, ο ένας έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λεμεσού. Καρδιακους χαιρετισμούς στην αγαπημένη Κύπρο από το μακρινό Βερολίνο.
Η κυπριακή τραγωδία ήταν ακόμη πολύ πρόσφατη, οι πληγές αιμοραγουσαν. Ο Μιχάλης Βιολαρης μιλούσε στην καρδιά μας. Τον είδα και σε μπουάτ, ήταν πολύ σεμνός άνθρωπος. Κι εσάς σας ευχαριστώ που ανεβάσατε το βίντεο. Χαιρετίσματα στον Πλαταμωνα!
Ισως αν εγραφα περισσότερα,δεν θα μπορουσα γιαυτο τον καλλιτέχνη να αποδοσω κατι παραπανω απ το να τον χαρακτηρισω " Επικο ερμηνευτη ", να ζησεις και οσο μπορείς συνέχισε Μιχαλη.
Είχα ακούσει κάποτε ένα τραγούδι του Βιολάρη που έλεγε "το τάκου μια το τάκου δυο το τάκου πέντε δέκα βρε λουρού" η κάπως έτσι.. Δε θυμάμαι ακριβώς. Μου είχε δώσει την εντύπωση πως είναι κυπριακό. Δε το έχω βρει όσο και αν έχω ψάξει. Αν κατάλαβε κάποιος πως πάει το τραγούδι ας με ενημερώσει πως θα το βρω. Σας ευχαριστώ πολύ.
Αν ειναι στα Κυπριακα του δεν θα το εχω...αλλιως εχω ολη του την δισκογραφια σε βινυλια...θα το εχω υποψην...εχω και ενα cd του με κυπριακα...θα το κανω μια ακροαση...αν ακουσω κατι....αλλιως γραψτον στο facebook...θα σου απαντηση
