Καρδαμύλη, Μεγάλη Παρασκευή του 1977. Μέναμε στο Πυργί του Δημητρέα στην άκρη ενός μικρού κόλπου κι ήταν ένα από εκείνα τα ελληνικά γλυκά δειλινά της άνοιξης. Ξαφνικά, από ένα διπλανό δωμάτιο, άκουσα μια γνώριμη και αγαπημένη φωνή, να τραγουδάει «Ω γλυκύ μου έαρ». Ήταν η Μαρίζα Κωχ. Τυχαία συναντηθήκαμε εκεί αλλά ήμασταν μαζί όλες τις μέρες όπως και τα επόμενα τέσσερα χρόνια που εξακολουθήσαμε να κάνουμε Μεγαλοβδόμαδο στην Καρδαμύλη. Η Μαρίζα ήταν θησαυρός. Ήξερε τους πάντες κι όλοι την αγαπούσανε. Όπου πηγαίναμε συνήθιζε να τραγουδάει αφήνοντας πάντα για το τέλος το τραγούδι του οικοδεσπότη. Μού είχε κάνει εντύπωση, η επαφή της με τον κόσμο. «Αν πήγαινες να τραγουδήσεις κι εσύ για τους απόδημους» της είπα κάποια μέρα, «θα γύριζες εδώ με διαμερίσματα, όπως μού λεν' για κάποιες άλλες». Μου απάντησε «Δεν θα μπορούσα να το κάνω έτσι Γιώργο, γιατί δεν θα ‘μουνα εγώ!».
Την Μαρίζα την εκτιμώ, τη θαυμάζω και τη σέβομαι. Κι αυτό από την αρχή. Το 1974 είχαμε κάνει στις «Χρυσές φωνές» του Δημήτρη Ποντίκα μια πρώτη εκπομπή στην τηλεόραση. Κι ύστερα, το 1976 ήρθε αυτή η «Μουσική βραδιά» που είχε γυρίσει με πολύ μεράκι - όπως πάντα - η Μίκα Ζαχαροπούλου. Εκείνη την εποχή, η Μαρίζα είχε συνεργαστεί στις πλακιώτικες μπουάτ όχι μόνο με τον Νίκο Ξυλούρη αλλά και με τον Στέλιο Κερομύτη, την Άννα Χρυσάφη και τον Σπύρο Καλφόπουλο, από το χώρο του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού. Τους είχαμε λοιπόν κι αυτούς στην εκπομπή μας όπως και τον Θανάση Γκαϊφύλλια αλλά και την Ειρήνη Κονιτοπούλου - Λεγάκη σ’ ένα νησιώτικο ντουέτο με την επίσης κυκλαδίτισσα Μαρίζα. Για την Μαρίζα θα μιλούσε στην εκπομπή και η Δόμνα Σαμίου αλλά το φιλμάκι που γυρίσαμε «κάηκε» δυστυχώς. Τέλος, υπάρχει εδώ και το φιλμ του Κώστα Φέρρη για το «Παναγιά μου, Παναγιά μου», συμμετοχή της Μαρίζας στο διαγωνισμό της Eurovision το 1976.
18 апр 2015
