Συγχαρητήρια σε όλους σας,πολύ ωραίες συζητήσεις, σας παρακολουθώ κάθε φορά. Παρακαλώ να μας μιλήσετε για τα μοναχοπαιδια,πώς να μη νιώθουν μόνα,να είναι αυτόνομα και δυνατά και πώς να αντιμετωπίσουμε αυτό το άγχος οι γονείς.....Ευχαριστούμε πολύ
Λυπαμαι, αλλα η καλη συμπεριφορα δεν βεβαιωνει οτι θα μας φερθουν οι αλλοι καλυτερα. Αυτο ισχύει μονο οταν δεν υπαρχει συμφερον στην μέση( που κι αυτο ειναι επισφαλες) . Μια ζωη φερομουν καλα. Εχω χασει το μετρημα απο τα χαστουκια των αλλων ομως... Σιγουρα η ζωη ανταμοιβει τον υπομονετικο ανθρωπο. Αλλα η καλη συμπεριφορα πιστεύω βοηθά μονο στην επιφανειακη επικοινωνια. Εκει μονο επιστρεφει καλη απαντηση. Περναω και δεν αγγιζω
Πολυ ωραια συζητηση, παντα παρακολουθουμε την κυρια Κικη, και συμφωνω απολυτα σε αυτα που λεει. Τι γινεται ομως, οταν εμεις φερομαστε καλα και οι αλλοι δεν το λαμβανουν υποψην τους? Τι γινεται οταν οι αλλοι εχουν μαθει μονο να λαμβαβουν και οχι να δινουν? Τι τροποι αντιμετωπισης υπαρχουν?