Οδηγούσα μηχανάκι στα 9 μου; | πίρι-πίρι podcast #5 

Ο ορισμός της στορυτέλερ, δε βαριόμαστε ούτε στιγμή. 🫧🖤

Αθηνά.... έλειπες απο το RU-vid..... Σε ευχαριστούμε για το τόσο ωραίο περιεχόμενο!!!!!!! Πάμε γερά σπάσε όλα τα κοντέρ!!!!!!

Είμαι 20 χρονών κοπέλα , από επαρχία , αλλά όχι και κανένα μικρό χωριό και αυτά δεν μου φαίνονται περίεργα. Μάλλον δεν αλλάζουν οι συνήθειες στις μικρές πόλεις 😅 Το πιο κουλό που θυμάμαι είναι ότι όταν ήμουν 12 χρονών ο παππούς μου αγόρασε ένα τρακτέρ και του το έφεραν στην μέση της πλατείας(δεν κατάλαβα ποτέ γιατί😂)και ο παππούς μου καθότανε στο καφενείο απέναντι και επειδή έπαιζε χαρτιά και δεν ήθελε να χάσει την παρτίδα με φώναξε εμένα να πάω το τρακτέρ μέχρι το σπίτι για να το καμαρώσει η γιαγιά😂 Τέλος πάντων, εγώ έχοντας άγνοια κινδύνου μάλλον το πήρα κανονικά μέχρι την αυλή στο σπίτι.(να σημειωθεί ότι πρώτη φορά θα οδηγούσα το οτιδήποτε και πριν ανέβω απλά κάποιοι γνωστοί μου έλεγαν για γκάζι-φρένο😂) Φτάνω με τα πολλά στο σπίτι(χαρές εκεί η γιαγιά ) και μου λέει ωραία δεν το θέλω τώρα μέσα στην αυλή πήγαινε το λίγο πιο πάνω. Βάζω όπισθεν , κάνω πίσω και ξαφνικά ακούω ένα ΜΠΑΜ και αφήνω τα χέρια από το τιμόνι. ΦΥΣΙΚΑ και έριξα όλη την καγκελόπορτα της αυλής, φυσικά όμως Παρόλαυτα κανένας τους δεν ταράχτηκε. Δεν καταλαβαίνω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο ήρεμοι με κάτι τέτοια. Τύπου τί ποιο φυσιολογικό να γκρεμιστεί η πόρτα της αυλής...😂

Σαν να ακούω την παιδική μου ηλικία 😅 Το πιο comfort περιεχόμενο που υπάρχει στο ελληνικό RU-vid,ευχαριστουμε❤

Θεέ μου, επιτέλουςςςς Εχω τα μεξικανικα στο ριπίτ δυο εβδομάδες τωρα, χαχα

Αγαπώ που η έναρξη θυμίζει "Σ αγαπώ Μ αγαπάς" 🧡

Όλη μου η παιδική ηλικία σε ενα βίντεο! ❤ ακόμα έτσι είναι στα χωρια🥳

Σαν παιδί που μεγάλωσε σε χωριό αυτό το βίντεο μίλησε στην ψυχούλα μου ❤️

Από Λάρισα και με πάρα πολλές εμπειρίες από χωριό έχω να προσθέσω: Μαζί με τα βουνά από βαμβάκια και το κολύμπι στα καλαμπόκια , το πιο χαρντκορ ήταν όταν χώθηκα μέσα στις ντανες με τα λάστιχα (για το χωράφι) που ήταν σαν να έπεφτες σε πηγάδι😂. Χαρτοπαιξία ανηλίκων στα καφενεία (επί χρήμασι εννοείται). Κρυφτό σε όλο το χωριό(κυριολεκτικά σε όλο το χωριό ,το εννοώ δεν είναι κάποιου είδους τρολαρισμα). Φώσκολο με τη γιαγιά και τις γειτόνισσες της (Φώσκολος για Ελλάδα ήταν κάτι σαν τη Ρόουλινγκ τον Μάρτιν και τον Τόλκιν μαζί). ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΟΙ με αεροβόλα από παζάρι , κάθε χρόνο ένας έβγαζε το μάτι. Πλανόδιοι πωλητές εσωρούχων σεντονιων , τραπεζομάντηλα , και πουλακιων(στη Θεσσαλία τους νεοσσούς τους λένε πουλάκια ή συνηθέστερα ΠΛΟΥΛΙΑ). Με έστειλε η γιαγιά 8 χρόνων να πάρω το πουλακι με τα ΧΕΡΙΑ να το πάω στη γειτονισα και αυτό να με τσιμπάει στη διαδρομή😂. Σφαγή αμνοεριφίων από τον παππού σε κοινή θέα όλου του σογιου προφανώς. Και βεντούζες για το κρύωμα που γινόταν η πλάτη σαν καβούκι χελώνας (μετά κράζουμε τους παλαιοχριστιανος😂😂) Αθηνά είσαι μια έμπνευση σε κάθε Πίρι Πίρι , σε ευχαριστουμεεεε

🎶πιρι-πιρι🎶τραγουδάω σε ανύποπτο χρόνο.Ενιωσα ότι ήμουν και εγώ στην παρέα σας, κουνούσα καταφατικά το κεφάλι και συμμετείχα στη συζήτηση.Τι ωραία.🎶🎶🎶🎶Υ.Γ. η Λια ειναι Βίσση .

Μπορω να σ ακούω για ώρες ,είσαι η χαλάρωση μου !σ έχω μέσα στη καρδιά μου ❤

Νομίζω όσα παιδιά μεγαλώσαμε σε χωριό έχουμε κοινό παρανομαστή αναμνήσεων. Σα να περιέγραφες όλα μου τα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι από 7 χρονών, σε κάθε πανηγύρι του χωριού, γυρνούσαμε όλη τη νύχτα έξω μέχρι να τελειώσει το πανηγύρι. Κάθε χρόνο πήγαινα σπίτι στις 9 το πρωί και απλά ήξεραν ότι ζούσες επειδή έκανες κι ένα πέρασμα κάθε τόσο από την πίστα. Δεν υπήρχε ίχνος ανησυχίας. Συν ότι από τη στιγμή που άνοιγε το τριώδιο, κάθε σαββατοκύριακο κάναμε αυτοσχέδιες μεταμφιέσεις και πηγαίναμε πόρτα-πόρτα σε όλα τα σπίτια του χωριού, μας έβαζαν μέσα, μας κερνούσαν γλυκά και περιμέναμε να μαντέψουν ποιοι ήμασταν. Εννοείται ότι η μαντεψιά γινόταν αναφέροντας μας με τα παρατσούκλια των παππούδων μας. Και πόσα ακόμα...

Δεν έχω ταυτιστεί περισσότερο με βίντεο!!! Περιμένουμε και άλλα βίντεο με ιστορίες από χωριό!

Πωπω Αθήνα πραγματικά νόμιζα ότι σε όλη τη διαρκεια άκουγα μια αφήγηση της ζωής μου😮συγκινητικό και ταυτόχρονα αντικείμενο συνειδιτοποιησης της πηγής των παιδικών μου τραυμάτων😭

Ωραία χρόνια! Για αυτό είσαι ελεύθερο πνεύμα και έχεις θάρρος και ποιοτικό μυαλό! 😊

Αθηνά πραγματικά μου κάνουν καλό στη ψυχή μου αυτά τα βίντεο. Το παιδάκι μέσα μου νιωθει οτι ξανα περπαταει προς το ψιλικατζιδικο για να αγοράσει ΚΑΙ τρελομπαλα ΚΑΙ παγωτο luckygirl/boy .

Παιδική ανάμνηση: Στο χωριό τέτοιες μέρες καρναβαλιού, το βράδυ, ντυνομασταν κάποιος χαρακτήρας αυτοσχέδιος κ πηγαίναμε σε όλα τα σπίτια, όπου προσπαθούσαν να μαντέψουν ποιοί είμαστε! Στο τέλος αποκαλυπταμε τα πρόσωπά μας κ μας κερνούσαν κανένα γλυκό.. γυρνούσαμε ότι ώρα θέλαμε σπίτι και κανείς δεν ανησυχούσε για θέματα ασφάλειας.. Τώρα επουδενί

Βρήκες τρόπο να μου φτιάξεις τη μέρα πάλι! Σταθερή αξία…

Έλα ρε ! Μόλις άραξα καναπέ με καφέ που πήρα απ'έξω και σκάει η ειδοποίηση, τέλειο timing. Δεν έχω ιδέα τι θα ακούσω, αλλά ξέρω ότι δε θα βαρεθώ 😊

Ζωή στο χωριό για πάντα ❤🎉 Πήγα και εγώ 3 ετών νηπιαγωγείο & φυσικά έμαθα να οδηγώ μόνη μου μηχανάκι.

Εμένα η γιαγιά μου είχε χόμπι να με πηγαίνει σε κηδείες αγνώστων γέρων 😂. Θυμάμαι ότι μου άρεσε να πηγαίνω πάνω απ' τα (τις περισσότερες φορές ψιλοάγνωστα) πτώματα και να παρατηρώ την κόλλα που έχει βάλει ο νεκροθάφτης στα χείλη και στα βλέφαρα, και να θέλω πάρα πολύ να τα ξεκολλήσω να δω τι έχει μέσα🤷 κάποιες φορές που έπαιζα μόνη μου με τα αρκουδάκια μου θυμάμαι ότι έπαιζα ότι ένα απ'τα αρκουδάκια μου πέθαινε και παιδιά, έκανα αναπαράσταση της κηδείας, με τα αρκουδάκια που μοιρολογούν, αυτά που φτιάχνουν κόλλυβα, και αυτά που έρχονται να προσκυνήσουν το νεκρό αρκουδάκι. Ναι, μεγάλωσα στην Κρήτη. 😂 Αθηνά σε αγαπάμε! ❤

Αθηνά έχεις γίνει το παρεάκι μου 😊 Απολαμβάνω τον καθαρό σου λόγο, τον τρόπο που σκέφτεσαι και τον καλοδουλεμένο χαρακτήρα σου ! Μπράβο Αθηνούλα ! Να είσαι πάντα καλά 🤗

το βιντεο ειναι ωδη στα παιδικα χρονια των παιδιων απο χωριο κι επαρχια και δε θα μπορούσε να μιλησει περισσότερο στην ψυχούλα μας 😃

Εγώ όταν ήμουν δημοτικό έτρωγα κάτι χόρτα που τα βρήσκαμε στην αυλή του σχολείου ξινούθκια τα λέγαμε και είχαν ξινή γεύση και μας άρεσαν πολύ.

Πίρι Πίρι και απόδημη Καρδίτσα στην Ολλανδία, παρούσες ✅

Αθηνά όλη αυτή η ζωή που περιγράφεις ενός παιδιού στην επαρχία είναι το βιβλίο: «Η κοιλία του γαιδάρου»,που είναι η παιδική ιστορία ενός κοριτσιού στα Κανάρια.Παντού τα ίδια!

Εεε Αθήνα πραγματικα μπράβο που πήρες την απόφαση να κάνεις podcast, είναι ακριβώς αυτό που έλειπε από το youtube και από τη ζωη μου apparently. Επίσης, προφανώς και τραγουδάω παντα το intro πίρι πίρι όταν ξεκινάει το βίντεοο, συνέχισεε ετσιι

Αθηνουλα τα θέματα στα βιντεο σου είναι ενα κι ενα !!! Σαν να συζητάω με φιλη μου νιώθω οταν σε βλεπω ! ❤❤ Φοβερή!! Συνέχισε έτσι 🎉

ρε συυυυυ τι μου θύμισες🥲 αυτό το βίντεο έπρεπε να γίνει στη Πλατεία της Αγίας Παρασκευής νομίζω ή στον Φαλιάγκα με τσιπουράκι🤣

Σε πήγαινα και κολυμβητήριο!!!Και συνέχισες στη μεγάλη πισίνα!❤

Μεγάλωσα και εγώ σε επαρχιακή πόλη της Θεσσαλίας τη δεκαετία του 2000. Τα καλοκαίρια ωστόσο, για όλη τη διάρκεια των σχολικών διακοπών πηγαίναμε στο χωριό με τη γιαγιά. Οι γονείς μου έμεναν στην πόλη λόγω δουλειάς. Εννοείται πως στο χωριό ήταν η κατάσταση έτσι όπως την περιγράφεις και εσύ. Πηγαίναμε στο καφενείο του χωριού 30 παιδιά κάθε μέρα και καθόμασταν εκεί από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ (με ένα διάλειμμα 2 ωρών το μεσημέρι για να πάμε να φάμε) και παίζαμε χαρτιά χωρίς να παραγγέλνει ποτέ κανεις μας τίποτα, απλά πιάναμε 3 τραπέζια με 2 τράπουλες (μετά τις 8 μας έδιωχναν για να έχουν ελευθερα τραπέζια και τράπουλες για τους γέρους του χωριού). Μια μέρα ενώ κοιμόμουν στο σπίτι (8 χρόνων εγώ), ξυπνάω το πρωί και δεν βρίσκω πουθενά τη γιαγιά μου. Η πόρτα κλασικα ξεκλείδωτη όπως πάντα αλλά ήταν κλειστή, πράγμα περίεργο επειδή η γιαγιά όταν πήγαινε σε κάποια γειτόνισσα, ναι μεν άφηνε τη πόρτα ξεκλείδωτη αλλά ανοιχτή δε. Στο χωριό δεν είχαμε σταθερό και εγώ δεν ειχα ακόμα κινητό (ούτε η γιαγιά μου είχε κινητό για να μπορέσω να τη βρω εδώ που τα λέμε), οπότε έκατσα και περίμενα μέχρι να γυρίσει.. η ώρα περνούσε και η γιαγιά άφαντη, ώσπου ακούω να ανοίγει η πόρτα της αυλής. Κοιτάω από το παράθυρο και βλέπω ένα άγνωστο ζευγάρι με ένα παιδάκι και μια γιαγιά να μπαίνουν. Εγώ δεν ήξερα τι να κάνω. Η νεαρή γυναίκα άνοιξε την πόρτα και φώναζε τη γιαγιά μου και εγώ της λέω δεν είναι εδώ, δεν ξέρω που πήγε. Τελικά η ξένη γιαγιά ήταν μια νύφη της γιαγιάς μου που ήρθε να μας επισκεφτεί και να μείνει μαζί μας για το πανηγύρι του χωριού 3 μέρες και το νεαρό ζευγάρι ήταν η κόρη της με τον σύζυγο και το παιδί που την έφεραν από τη Θήβα που έμεναν. Αφού περιμέναμε άβολα όλοι δυο ώρες, εγώ στο σπίτι και οι επισκέπτες στην αυλή αφού δεν μου έκοψε 8 χρόνων να τους καλέσω να περιμένουν μέσα στο σαλόνι, έρχεται η γιαγιά μου επιτέλους, η οποία με το που τους βλέπει λέει «α ήρθατε; Ελάτε μέσα» και μου λέει όταν την ρώτησα που σκατά ήταν «είχα πάει στην πόλη, είχα ραντεβού στον γιατρό, δεν σε πηρα μην σε ξυπνήσω πρωί πρωί» (40 λεπτά απόσταση με το αυτοκίνητο από το χωριό, με το λεωφορείο που πήγε πες 1 ώρα και βάλε επειδή κάνει στάσεις σε όλα τα προηγούμενα χωριά). Γενικά ποτέ δεν υπήρχε η αίσθηση κινδύνου τότε 😂 η γιαγιά μου κάποιες φορές με άφηνε 3 ετών μόνη στο σπίτι ενώ πήγαινε τον αδερφό μου στο νηπιαγωγείο(απόσταση 6 οικοδομικών τετραγώνων) επειδή δεν ήθελε να με πάρει μαζί με τέτοιο κρύο και να αρρωστήσω. Οπότε έχω αναμνήσεις 3 ετών να είμαι κάποιες φορές μόνη σε ένα άδειο σπίτι φοβισμένη μέχρι να επιστρέψει η γιαγιά , να κάθομαι στον καναπέ και να βλέπω ανελλιπώς την εκπομπή του Παπαδάκη στον αντ1 😂 (μου άνοιγε την τηλεόραση, να βλέπω κάτι για να μην βαριέμαι 😂).

Δεν υπάρχει καλύτερη STORYTELLER! λοβ πιρι πιρι..συνέχισε Αθηνά

Νταξει κλαιωω και με τις ιστορίες και με τον τρόπο που τα διηγεισαι! Συνεχισε ετσι❤

Αχ Αθηνά να ξερες τι ωραία θέματα κάνεις. Θυμήθηκα και γω τα παλιά. Θυμάμαι συγκεκριμένα στην 5η δημοτικού μας είπαν να ζωγραφίζουμε αυτό που μας εκφράζει και είχα ζωγραφίσει εμένα και ένα κορίτσι να είμαστε μαζί και όταν το είδε ο δάσκαλος μου έβαλε κακό βαθμό επειδή ζωγράφισα 2 κορίτσια χέρι χέρι. Έχω να πω ότι ακομα έχω αυτήν την ζωγραφιά και είναι η αγαπημένη μου. Και πάλι ωραίο βίντεο (η κουπα απο που την πήρες? Την θελω και γω)❤❤

Στη δική μου πρώτη περίοδο καλοκαίρι προς Α Γυμνασίου ( εγώ κατασκήνωση 🏕️) η μάνα μου έφτιαξε γλυκό και κέρασε όλους τους συναδέλφους της, με αποτέλεσμα όταν με συναντούσαν να μου δίνουν όλοι τους συγχαρητήρια (πραγματικά άβολο για τα 11 χρόνια μου).

Μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη, το νηπιαγωγείο και ο παιδικός σταθμός ήταν 10 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι (απέναντι κτίρια τα σχολεία).Πηγαίναμε και γυρίζαμε με τον αδερφό μου μόνοι μας (εγώ νηπιαγωγείο, αυτός παιδικό). Εγώ τον παρέδιδα και εγώ τον έπαιρνα από το σχολείο.

Ρε συ τι ωραίο βίντεο! Δεν χορταινω να σε ακούω ! Θέλω και άλλες τέτοιες ιστορίες! Εννοείται έχω και γω! ❤

Τέλειο Πίρι πιρι❤ fun fact με έστειλαν φέτος να είμαι δασκάλα σε χωριό και καταλαβαίνω όλα αυτά που λες (δεν πίνουμε φυσικά στο γήπεδο τσίπουρα) αλλά διδάσκω πρώτη τρίτη Τετάρτη τάξη μαζί 🫣

Καλά είσαι φοβερή! Περνάμε πολύ ωραία! Φιλάκια περιμένουμε και άλλα Πίρι Πίρι!!!!!!!

Γέλασα πάρα πολύ και θυμήθηκα πολλές ίδιες στιγμές, ειδικά το παιχνίδι μέχρι αργά ακόμη κ στον κεντρικό δρόμο. Τον πόλεμο με αυτοσχέδια σπαθιά, τα κάλαντα, τα πανηγύρια, την ελευθερία που νιώθαμε τα καλοκαίρια. Εμένα η στεναχώρια μου ήταν μεγάλη γιατί τον πρώτο χρόνο που πήγα Α δημοτικού φτιάχτηκε το νηπιαγωγείο στο χωριό μου και να τα δώρα τα Χριστούγεννα, τα γλυκά και όλα αυτά που έχανα. Και δεν φτάνει αυτό, μόλις τελειώνω την ΣΤ δημοτικού την επόμενη σχ. χρονιά τα παιδιά πηγαίνουν στο καινούριο σχολείο και με καινούρια παιδική χαρά δίπλα παρακαλώ.

Μεγάλωσα στα Κύθηρα έως το δημοτικό , φυσικά πήγα πιο νωρίς προνήπιο (διότι πείραζα τον αδερφό μου που ήταν μωρό ) μάζευα λουλούδια και έκοβα χόρτα την άνοιξη με την μαμά μου και το φθινόπωρο ελιές με τον μπαμπά , ψώνιζα το ψωμί σε άλλο χωριό , και εννοείται παίζαμε έξω έως αργά .

Καλέ άνετα δέρνανε και στις δίκες μας γενιές, του '83 είμαι. Έτρωγαν τα αγόρια κυρίως σφαλιάρα που πήγαινε σύννεφο και το αυτί τράβηγμα και βέργα κιόλας. Στην επαρχεία πάντα, κι από δάσκαλους "πρότυπα" και "αξιοσέβαστους". 😢

Πω πω επαρχία στη Μακεδονία εδώ, μεγαλύτερη από σένα Αθηνοιντ μου, αλλά σαν να ακούω την παιδική μου ηλικία!!! Σχεδόν συγκινήθηκα ❤

Το ποσο πολυ ταυτίστηκα δεν λέγεται...αστεία ανάμνηση από το σχολειο στο χωριό..ο γυμναστής είχε αρρωστήσει κ έλειπε για μια εβδομάδα και το μάθημα της γυμναστικής ποιος μας το έκανε;;;;;η κυρία που είχε το κυλικείο...🎉

Θα τρελαθώ ❤❤❤ Γίνεται να έχουμε κάθε μέρα πιρι πιρι ???😮 είσαι η αγκαλιά που χρειαζομαστε

Είμαι του 98' μεγαλωμένη σε επαρχία και δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ περισσότερα με όσα είπες 😂❤

Πηγαινα στο χωραφι να μαζεψουμε ντοματα πανω στη διχαλα που ενωνει το τρακτερ με την καροτσα. Κανεις δεν ειχε σκεφτει οτι ετσι οπως κουνουσε στον χωματο δρομο ετσι και εχανα την ισοροπια μου ......το πιο ωραιο απ οσα εχω ζησει μικρη ειναι οτι μεγαλωσα σε ιδιωτικη νευρολογικη κλινικη . Και τα παιδια μου επισης.οχι σαν ασθενεις.την ειχε η θεια μου και πηγαιναμε .με φιλους τους ασθενεις, παιζαμε ,ζωγραφιζαμε και ψυχαναλιομασταν .

Έβλεπα τα βίντεο ενώ ο μικρός μου έπαιζε, αλλά όπως φάνηκε είχε τις κεραίες του ανοιχτές, και τώρα σε άσχετες στιγμές μου λέει Πίρι Πίρι 😂😂

19:35 Το όνομα βγαίνει από το κάστρο που είχε χτιστεί όχι από τους κάστορες

Εισαι υπέροχη και πραγματικά ταλαντούχα!!❤ Επισης, εμένα η μανα μου ειχε κανει χαλβά σιμιγδαλενιο την 1η φορα που μου ηρθε περιοδος και ειχα μάθημα στο σπιτι εκεινη την μερα και κερασε και την καθηγήτρια 😂 Και ο νεκρος στο σπιτι καταργήθηκε λογω κοβιντ αλλιως θα συνεχιζόταν!

Αλήθεια, στο σημείο που λες για τα κλαρίνα πρις τις ανακοινώσεις, με έπιασε γέλιο 5 λεπτά 😂😂 είσαι φοβερή συνέχισε έτσι ❤️❤️

Είσαι φοβερή ❤ Είμαι δασκάλα, οπότε να σε ενημερώσω ότι αυτό που περιγράφεις με τις ίδιες τάξεις στο δημοτικό λέγεται συνδιδασκαλια. Συνηθίζεται σε μικρά σχολεία (ειδικά σε χωριά) όπου ο αριθμός των παιδιών είναι μικρός σε κάθε τάξη, να μην προσλαμβάνουν/διορίζουν τόσους δασκάλους όσες είναι οι τάξεις, οπότε κάποιες τάξεις ενώνονται. Δεν έχω διδάξει ποτέ σε συνδιδασκαλία, για να ξερω λεπρομέρειες, αλλά γενικά πάνε τις τάξεις κάπως εναλλάξ και με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε κανένα παιδί να μη χρειαστεί να επαναλάβει την ύλη ίδιας τάξης. Δύσκολο πολύ και για τους μαθητές, αλλά και για τον δάσκαλο... :/

Έχω κλάψει με όλα 😂😂 Εμένα η γιαγιά μου ,σχετικά με τα βουνά καλαμποκιού, μου έλεγε να μην πηγαίνω να παίζω εκεί γτ ένα παιδάκι έκανε βουτιά κ το έχασαν κ το έψαχναν 2 μέρες κ το βρήκαν πεθαμένο μέσα στα καλαμποκια . Τώρα αλήθεια ή ψέματα...

Ρε ότι έχεις πει το έχω ζήσει σε χωριό της Θεσσαλονίκης με τους συλλόγους, το κατηχητικό, το σχολείο με 2 τάξεις μαζί ,ότι πηγαίναμε με τα πόδια στο σχολείο ο άφωνος πάτερ, όλα όλα είναι ίδια τα οποία τα έχω σβήσει από την μνήμη μου και τα είπες όλα εσύ 😂😂😂

Τέλειο βιντεάκι!! Θυμήθηκα κι εγώ τις δικές μου αναμνήσεις στο χωριο🤩

Πήγαινα και εγώ κατηχητικό όταν ήμουν στο δημοτικό. Μέχρι που μια μέρα γυρνάω και λεω στην μάνα μου σταματώ το κατηχητικό γιατί δεν μπορώ να χάνω τις παιδικές σειρές το σάββατο το πρωι. Ε γκρίνιαξε λίγο αλλά εντάξει τα κατάφερα. Και το άλλο που έκανα ποιο μετά είναι με τους χαιρετισμούς που ήθελε να πηγαίνω χαιρετισμούς ενώ έπαιζε βέρα στο δεξί. Αν είναι ποτέ δυνατόν.

Ούσα από επαρχεία, ταυτίζομαι απόλυτως σε όλα😂😂😂😂.. Περιμένω part two!!! Τρελή κουλαμάρα, στον σχολικό περίπατο μας πήγαιναν σε ένα εξωκλήσι και περπατούσαμε 5 χιλιόμετρα και μας άφηναν στα γρασίδια και εμείς τα παιδάκια κάναμε τις μαϊμούδες στα δέντρα και μετά δωστου αλλά 5 χιλιόμετρα για την επιστροφή!!

Εγώ πάντως που είμαι από νησί θυμάμαι να πηγαίνουμε όλα τα παιδάκια μόνα μας 6 ΧΡΟΝΩΝ για μπάνιο στο λιμάνι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κάναμε βουτιές , πατητές μεταξύ μας και όταν βλέπαμε το δελφίνι να έρχεται κολυμπούσαμε γρήγορα να μην μας πατήσει… Επίσης εννοείται ότι τα καλοκαίρια οι γονείς μας δούλευαν όλη μέρα και από 5 χρονών μέναμε μόνα μας στο σπίτι .

Εγώ στο δημοτικό όλες τις τάξεις τις έκανα ανάποδα ! Έτσι όπως το περιγράφεις. Εκτός από πρώτη - δευτερα, αλλά ήμασταν 3 τάξεις στην αίθουσα. Πρώτη - δευτερα - Πέμπτη νομίζω, γιατί ήταν 2θεσιο το σχολείο. Με έναν δάσκαλο όλα αυτά 😅😅

Πως μ' αρέσουν αυτά με τις αναμνήσεις!!! Στο μεταξύ κάποια είναι ίδια με τα της Αθήνας (των προαστίων τουλάχιστον) του '80.

Χαχαχα ποσο γελασα και ποσο μου αρεσε αυτο το βιντεο!!! 💜💛💜 Ομορφη η ζωη στο χωριο!! 😂😂

Είναι κάποιου ειδους σύλλογικο τραύμα όλα τα παιδιά της επαρχίας να έχουμε περάσει από την φάση των παραδοσιακών ορ γουατ

Είμαι του 2006, από επαρχία, και σε όλο το δημοτικό(2012-2018) κάναμε ακριβώς την ίδια εκδρομή. Μας πήγαιναν έναν «περίπατο» γύρω από το σχολείο και μετά μας άφηναν στο γήπεδο που ήταν ακριβώς δίπλα από το σχολείο και οι δάσκαλοι βγάζαν τραπεζάκι καρέκλες και πολλές φορές ψήνανε κιόλας. Εμείς συνήθως κουβαλούσαμε μαζί μας κάποιο τραπεζομάντηλο για να το βάζουμε κάτω στο χορτάρι και να καθόμαστε. Τα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο και εμεις τα κορίτσια γυρνούσαμε από παρέα σε παρέα και τους κάναμε «τατουάζ» με μαρκαδόρους😂. ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Αυτό με τη ντουντουκα του χωριού κ την παπα λαμπραινα 😂😂😂😂 έκλαψα στο γέλιο

Παρόμοια βιώματα στη Ρωμανου ( προς Καλαμάτα μεριά ) !! Τέλεια περιγραφη !!

ΑΓΑΠΩ ΠΙΡΙΠΙΡΙΠΙΡΙΠΙΡΙΠΙΡΙ ΠΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕ😍😍😍

@athinoid_ κ εγώ κ ο αδερφός μου τρία χρόνια νήπιο κάναμε αλλά στην Αθήνα. Φιλιά από το εξωτικό #νοτ Ντουμπάι. Keep entertaining us!

Δεν ξέρω με τι να πρώτο γελάσω πραγματικά 😂 τζάμπα ψυχοθεραπεία,απλά μπορώ να ακούω για ώρες τις ιστορίες σου! Επίσης πόσο μπροστά ο πατέρας πόσο θεός ❤

Έχω πεθάνει στ γέλιο 😂😂ειδικά με την ιστορία με τη γιαγιά ❤️

Εμένα μου πήρε η μαμά μου όταν μου ήρθε περίοδος ένα χρυσό δαχτυλίδι με πράσινη πέτρα! Στη Σέρρες το είχαμε αυτό το έθιμο Ετών 38 εδώ και έχω ζήσει τα πάντα στο χωριό που μεγάλωσα και εννοείται ότι τα 10χρονα οδηγούσαν τραχτερ!

Αυτά με τον γάμο είναι παράδοση στην Αλβανία για μια εβδομάδα έχουμε γλέντι μέχρι να γίνει ο γάμος ♥️♥️♥️

Έχω κλάψει !! 🤣🤣 έχω ζήσει τα ίδια!!

Μου έκανες παρέα στο τρένο (εκτός Ελλάδος), είναι λες κ λέει ιστορίες μια φίλη μου. Κ εγώ μεγαλωμένη σε επαρχία είμαι, πηγαίναμε μόνοι στο σχολείο. Γέλασα πολύ με τις ανακοινώσεις κ τα κλαρίνα στο χωριό 😅

Πω πω... Θυμήθηκα την θητεία μου στα σχολεία... όταν δούλευα ως αναπληρωτής!!!😂🎉

Κλαίω γιατί θυμήθηκα ότι όταν μου ήρθε περίοδος πήρε δώρο μια κασέτα pokemon. Την fire red 🤣 Να σημειωθεί ότι ως παιδάκι εγώ συνοδεύσει τη γιαγιά μου ένα πρωινό στις διακοπές καλοκαιριού που καθαρίσαμε την εκκλησία για το πανηγύρι. Τι μας θύμησες ρε Αθηνά!

Κλαίω με όλα! Δεν θελουμε να έχει τελειωμό !!!

Απο Καρδίτσα κι εγώ! Έλα η πατρίδα! 🎉

Γίνεται ακομα να κάνουν μάθημα δυο τάξεις μαζί πχ 3η-4η γιατί πλέον τα δημοτικά στην επαρχία δυστηχως δεν είναι όλα εξαθέσια ….. και ναι πηγαινα και γώ μόνη στο νηπιαγωγείο 😂😂

Τέλειο ποντ καστ έχω ταυτιστεί πολύ γιατί κάποια γίνονται ακόμα στο χωριό μου στην Καρδίτσα ❤❤

Του αρνί-θηκαν το δώρο 😮

Πάτησα λαικ πριν καν το δω🥳🥳🥳🥳

Τη λατρεύω

Είμαι από Καρδίτσα. Ταυτίζομαι σε όλα !! ❤❤

Αθηνά εγώ έφαγα χαστούκι επειδή μου ήρθε περίοδος! Εντομεταξύ εγώ είχα ενημερωθεί πιο πριν από το σχολείο για το τι είναι και πως και γιατί, αλλά η μαμά μου δεν το ήξερε!

Έχω μεγαλώσει σε ένα χωριό 500 κατοίκων στον Έβρο, είναι σαν να κάνεις αφήγηση των παιδικών μου χρόνων, με λίγη περισσότερη βία λόγω το ότι ήμουν από άλλη χώρα

Εισαι οαση ρε Αθηνά,ελληνικη επαρχια για παντα!

αθηνα σαγαπω, εχω αρχισει να μιλαω σαν και σενα , με εχεις κολλλλλησει

Καρδιτσιώτισσα 🙋🏻‍♀️ η απόλυτη ταύτιση😂❤

Πάντως να πω ως εκπαιδευτικός ότι κάποια από αυτά που είπες και τα θετικά και τα αντηλιακά για τα σχολεία συμβαίνουν και σήμερα ακριβώς έτσι στα μικρά πιο απομακρυσμένα χωριά.

Ειδικά στο παρτ με την ανακοίνωση των γάμων, έκλαψα, διότι και στο δικό μου χωριό που είναι γειτονικό της Μυρινης, γινόταν και γίνεται ΑΚΌΜΑ το ίδιο 😂 Προφανώς μετα την κρίση με μικρότερη συχνότητα.. Ωστόσο νιώθω ότι αξίζει να παραθέσω και το κείμενο που ακουγόταν κάθε φορά, διότι μαζί με τα κλαρίνα πριν, είναι ένα από τα γραφικοτερα πράγματα που έχω να θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία 😂 Η ανακοίνωση λοιπόν είχε ως εξής: Αξιότιμοι κύριοι, η οικογένεια τάδε προσκαλεί ΑΠΑΝΤΕΣ (με εμφατικό τόνο εδώ) τους αξιότιμους κατοίκους, όπως παρευρεθούν εις την οικεία του (η οικογένεια ήταν του πατέρα μόνο "προφανώς", όπως και το σπίτι) λόγω του γάμου που έχει στο γιο/στην κόρη του, τάδε. Μετά τα στέφανα θα ακολουθήσει ένα ΠΟΛΎ ΜΕΓΆΛΟ γλέντι (επίσης με εμφατικό τόνο) στο κέντρο τάδε. Όπως πάντα, τρομερή Αθηνά😍

ααχ τα περισσότερα μίλησαν στην ψυχή μου και δεν έχω μεγαλώσει καν στο χωριό μου. Αλλά περισσότερο από όλα το μεγάφωνο μίλησε στην καρδούλα μου. Στο χωριό μου το σπίτι είναι απέναντι από την εκκλησία, σπίτι βέβαια χωρίς ηχομόνωση κλπ, σε κάθε πρωινή λειτουργία είναι λες και με διαβάζουν στο "νεκροκρέβατό μου", άπειροι εφιάλτες.

σε ευχαριστώ για την χορήγηση σεροτονίνης σε αυτή την φάση ζωής😅💜

Η αλλαγή των μαθημάτων ήταν για όλα τα μαθήματα εκτός από τα μαθηματικά. Δηλαδή όταν πήγαινες τρίτη έκανες τα μαθήματα της τετάρτης εκτός από τα μαθηματικά. Το λέω εκ πείρας εκανα και τις τέσσερις τελευταίες τάξεις του δημοτικού έτσι 😝

Τα αγαπώ τα πιρι πιρι! Απολαυστικά!

Αχού τι μου θύμησες. Πρώτη περίοδος. 10 χρόνων, καλοκαιρι.Στο εξοχικό με τη γιαγιά , η οποία το κατάλαβε αμέσως όταν πήγα με κλάματα να της το πω.Πήγε η ξαδέρφη να ειδοποιήσει τους γονείς μου (τηλέφωνο στο ψιλικατζίδικο)κ να πάρει σερβιετες. Δεν είχαν….Μου βάλανε ένα pamper του ξαδέρφου μου , 1 έτους μπέμπης. Ήρθε η Θεια μου το απόγευμα ,με πήρε με το παπί και με πήγε σπιτι. Το δώρο μου ήταν να φτιάξει η μάμα μου ρυζόγαλο που ήταν το αγαπημένο μου. 🎉 με είχε ενημερώσει η μαμά μου αλλά όταν έγινε ήταν φουλ αγχωτικό.

Χαχαχα εγω στο χωριό που μεγάλωσα , έκανα όλες τις τάξεις ανάποδα στο δημοτικό. Πήγα δευτέρα δημοτικού και μετά πρώτη 🤣 και μέχρι την 6η δημοτικού, έκανα όλα τα μαθήματα ανάποδα. 😅

Λατρεύω αυτό το πόδκαστ!

Ότι καλύτερο 🎀

Εμεις ειχαμε εναν γυμναστη που ειχε κοιλια ΠΟΥΡΟ αυτα τα μεγαλα,κοκκινα ματια καθε μερα,αλυσιδες χρυσες χοντρες και τραγιασκα γυρω στα 50🥲

Είμαι από Βλοχό Καρδίτσας και έχουμε ζήσει ακριβώς τα ίδια! αν κάτι μου λείπει από το χωριό μου, τώρα που καταστράφηκε από τις πλημμύρες, είναι ότι δεν θα έχω τίποτα να μου θυμίζει τα πιο ωραία χρόνια της ζωής μου! Ακόμα και τώρα, στα 35 μου, ο τρόπος να με επαναφέρω στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και να αντέξω την τρέλα της Αθήνας, ήταν να γυρνάω εκεί και να έχω στα μάτια μου έστω τις εικόνες αυτές..!! Να κόβω βόλτες στους δρόμους, όπως εκείνο το 5χρονο, που τριγυρνούσε και έκοβε μούρα από τον δρόμο χωρίς να νοιάζεται κανείς αν θα πάθω καμιά δηλητηρίαση/αλεργία από το ο,τιδήποτε τρώγαμε στον δρόμο που γυρνούσαμε! #θέλωξανάαυτήτηνξεγνοιασιά