Δεν είναι ο Φοίβος απ' την Καλλιθέα, είναι η Καλλιθέα του Φοίβου, είναι το πριν και το τώρα, το μετά ποιος το ξέρει; Ο υπέροχος Φοίβος Δεληβοριάς συναντά τη Χρύσα Λύκου στο Σινέ Φλερύ. Δικός σας.
Η νοσταλγία φέρνει σιγά-σιγά αηδία. Όλοι έχουμε μια διάθεση να νοσταλγήσουμε και να εξιδανικεύσουμε κάτι. Μια παλιά φιλία.. το παλιό μας σπίτι.. ένα παλιό περιοδικό.. μια συλλογή που κάναμε, οτιδήποτε κτλ.. Μόνο που, άμα μπούμε πάρα πολύ σ' αυτό το πράγμα και προσπαθούμε να το διαφυλάξουμε, τα χέρια μας κολλάνε απ' αυτό. Είναι ψιλο-αηδία δλδ.. Είναι αυτή η γλυκερότητα που παρατηρούσαμε παλιά σε διάφορους τύπους που σου διηγιόντουσαν συνέχεια ιστορίες απ' το παρελθόν τους κτλ. Η μνήμη είναι άλλη ιστορία. Η μνήμη είναι κάτι που διαχωρίζει τα πράματα. Θυμάσαι και τα καλά και τα πολύ κακά και τα πολύ τραυματικά. Τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια ιστορία γενικότερη, σε μια πολιτική-κοινωνική κατάσταση. Είναι πολύ διαφορετικό πράγμα κι είναι απελευθερωτικό. (5:11-6:08)
