ΡΩΤΗΣΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ε Λ Λ Α Σ Κ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Γη της λεμονιάς, της ελιάς Γη της αγκαλιάς, της χαράς Γη του πεύκου, του κυπαρισσιού Των παλικαριών και της αγάπης Γη του ξεραμένου λιβαδιού Γη του λίβα, τ' άδικου χαμού Τ' άγριου καιρού, των ηφαιστείων Γη των κοριτσιών που γελούν Γη των αγοριών που μεθούν Γη του μύρου, του χαιρετισμού ΠΟΝΤΟΣ- της αγάπης και του ονείρου Χρυσοπράσινο φύλλο.
Οσον ακουγω θυμουμαι τα μουχαμετια ντ' εποινεν ο πατεραμ' με τοι φιλτς' ντο ειχεν και εγω μικρον κορτσοπον απ' οπισ' ας' σον πατεραμ. Ατορα μου λειπουν ολα αυτα εφυγαν ολοι οι τρανοι και αδα σην Αθηναν κι' εχουμε κουτουκια ποι' εφτανε μουχαπετια. Ο Ποντος ζει σην Μακεδονιαν και θα ζει θαρω για παντα