Πώς μπορεί κάποιος να αποτυπώσει με λίγα λόγια ακούσματα, εικόνες, χρώματα και συναισθήματα... Τυχερός όποιος το έζησε... Άτυχος όποιος το χασε και που ελπίζει μόνο στην επανάληψη του... Σας ευχαριστούμε Ρίτα Αντωνοπούλου και Αρμός για το υπέροχο μουσικό Σεληνοφως που μας χαρίσατε...
Η υπέροχη Ρίτα και οι Αρμός έχουν μείνει στο μυαλό όλων των τυχερών που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο θέατρο Κοκόλας στον Κερατόκαμπο! Ο Άκης Χρήστου με μια μόνο κάμερα κατάφερε να αποτυπώσει την μοναδικότητα των στιγμών! Ο Κερατόκαμπος η Πινακοθήκη και το φεστιβάλ Τέχνες του Νότου απέκτησαν νέους φίλους! Σας ευχαριστούμε για το υπέροχο αυτό δώρο και σας περιμένουμε ξανά!
( Ριτα βαζε αν θελεις και τους στιχους στην περιγραφη ειδικα εδω που μπουκωνει ο ηχος και δεν ακουμε τιποτα) Διάφανος Στίχοι Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι όλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη... Ωωωω... Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης το ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις... Ωωωω... Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο άλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω... Ωωωω... Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας... Ωωωω... Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια τα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια... Ωωωω...
