Γενικότερα λατρεύω τον Μικρούτσικο αλλά σε αυτό το δίσκο απογοητεύει. Οι συνθέσεις του είναι απλοϊκές και ανίκανες να αναδείξουν τους στίχους. Σε πολλά σημεία επαναλαμβάνεται συγκριτικά με παλιές δουλειές του ενώ και η συντηρητική ενορχήστρωση επιδεινώνει την κατάσταση. Η Αντωνοπούλου προσπαθεί να δώσει τον καλύτερο της εαυτό και θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές οι ερμηνείες της είναι αξιοπρεπείς. Το πιο δυνατό χαρτί του δίσκου είναι οι στίχοι του Οδυσσέα Ιωάννου ο οποίος εκφράζει με μια μοναδική λιτότητα ( χωρίς να είναι απλοϊκός ή να γίνεται κλισέ) διάφορα θέματα είτε κοινωνικά είτε ερωτικά. Πραγματικά εξαιρετικός. Υ. Γ. Επειδή σε κανένα σαϊτ δεν είδα να αναφέρεται, η μουσική στους εσωτερικούς μετανάστες είναι του Διονύση Τσακνή.
