Το 2009 ο ρφ στο τετ α τετ είχε πει: εγώ θέλω τραγούδια σκέτη μπουνιά, για να , μπορώ να τα αφήσω στα παιδιά μου κληρονομιά. Φοβερή αναφορά στα παλιά Αλέξανδρε!
@@wooferdoggo δεν χρειαζεται παγκοσμια αναγνωριση καποιος για να ειναι καλυτερος απο καποιον που εχει, η διαφορα ειναι στο ποσο αναγνωρισμενη ειναι η γλωσσα που χειριζεται και ο ρφ την χειριζεται απταιστα με ενα υποβαθρο που πολλοι δεν ξερουν καν τι ειναι το υποβαθρο και να εισαι αληθινος καλλιτεχνης οχι showman, γιατι η απλοικοτητα εχει ριμαξει τον κοσμο. Για μενα δεν χρειαζεται καν να τον συγκρινεις με εσωτερικους και εξωτερικους ραπερς, αρκει να δεις οτι ο ανθρωπος αυτος ειναι ποιητης και κανει εργα με νοημα, θεματικα, λεξιλογιο και συνθεση. Στην ελλαδα αν δεις τον ΡΦ ως ραπερ και οχι ως ποιητη, δεν εχει βρεθει αλλος ακομα. Δεν το λεει απο υπεροψια πιστευω, το λεει γιατι ολοι κινουνται στο underground με το να μην εισαι καλλιεργημενος, αλλα να εισαι 100% του δρομου με δυσκολα βιωματα.
@@nevency_ Ακριβώς. Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ ευρύτερη από τις περισσότερες γλώσσες του κόσμου. Συνεπώς το να ραπάρεις (σωστά) στα ελληνικά είναι εξίσου δύσκολο. Ο ρφ όπως 2-3 ακόμη για εμένα πχ ευθύμης, χειρίζονται άριστα το ελληνικό λεξιλόγιο. Δεν ξεμένουν από λέξεις, δεν ξεμένουν από αττάκες, από στίχο, από όλα. Ο ρφ νομίζω είναι ο μόνος που μπορεί να ραπάρει ό τι θέλει, όπως θέλει, σε ό τι μπιτ υπάρχει, είτε είναι ολντσκουλ, είτε τραπ, είτε 5 νότες στα πλήκτρα σε χ ψ τέμπο. Ο ρφ για εμένα προσωπικά έχει το μεγαλύτερο ταλέντο σε ραπά έβερ, και είναι πλέον ο πιο underrated με όλον το σεβασμό.
Στίχοι: (εξ ακοής οπότε αν έχω λάθη σόρρυ) Είμαι σαν ρίμα στο υπόστεγο κάτω από τη βροχή Σαν ελεύθερη κορφή στην κατοχή Ένα δύο σαν το σήμα όπως η peace Συλλαβές όλες στη θέση τους Σαν να ΄χω το χειρότερο ΟCD Τριάντα πατάμε και ακόμα ζούμε στο peak Για φράγκα δεν τρέχουν τα σάλια μου δεν είμ' ο Rick Δεν με πιστεύουν όταν χώνω και πατάω το beat Ανοιγοκλείνουνε τα βλέφαρα σαν να έχουνε τικ Και μόνο που γράφω διαφέρω τίγκα Δεν παίρνω τόσα euros μα όταν παίζω παίρνω λίγκα Η νίκη είναι γλυκιά σαν πουτίγκα Μα δεν μπορούν να τη γευτούν Όπως και οι λευκοί να πούνε [-----] Το παίρνω πάνω μου ας με βγάλουνε υπαίτιο Αφού δεν τ' αγαπάνε θα ξεχνούσαν την επέτειο Δεν κάνεις ραπ, δεν καλύπτεις ούτε αίτιο Κι αν κάνεις ραπ, δεν το πίνω είναι μέτριο Δεν έβαλα στο νου μου λουκέτο Ανοίγω το μικρόφωνο κι αντιπαραθέτω Ραπάρω τα συμβάντα μου και δεν υποθέτω Το ραπ είναι ωμό και το προτιμώ σκέτο Έχει διαφορά το να 'σαι οποιοσδήποτε άλλος Από το να 'σαι η φρουρά μα και ο φάρος Του στίχου Και διαφορά το να 'σαι εκείνος που σηκώνει το βάρος Ολόκληρης της ελληνικής αλφαβήτου Κι είναι τιμή του μεγάλη Αυτό που δεν μπορούν ούτε κι αντέχουνε οι άλλοι Θα το φέρει εις πέρας ο ΡΦ και πάλι Αποδέχομαι με μνήμη, δέος, χάρη Να το κάνω να ριμάρει Αυτό είναι ευθύνη, χρέος και καμάρι του μπροστάρη Κι αγορεύω να μη γίνει βορά Ανταγωνιστή γυρεύω μα δεν έχω βρει πουθενά Την πόλη φλέγω για να πάρουνε κι οι άλλοι την πυρά Και στη σειρά για αυτά τα πύρινα φτερά τώρα κάνουν ουρά "Από το Ρ στο Φ" και τ' άλλα γνωστά Κάνω τον λόγο απειλή πίσω στα πόστα μπροστά Και ναι σωστά θέλω τραγούδια να 'ναι σκέτη μπουνιά Για να μπορώ να τ' αφήσω κληρονομιά σε μια ακόμα γενιά Δεν έβαλα στο νου μου λουκέτο Ανοίγω το μικρόφωνο κι αντιπαραθέτω Ραπάρω τα συμβάντα μου και δεν υποθέτω Το ραπ είναι ωμό και το προτιμώ σκέτο
