Ρηνιώ Μίσσιου: Η εξορία 

Υπέροχη γυναίκα!!! Τέτοια πρότυπα λείπουν δυστυχώς, από την σημερινή μας κοινωνία! Σκέφτομαι τα παιδιά μας και τις αξίες με τις οποίες τα μεγαλώνουμε. Όλα στραβά, όλα λάθος!

Άνθρωποι άλλου ήθους, άλλης ψυχικής ποιότητας και ο αείμνηστος σύζυγός της και η ίδια Πάνω απ'όλα είχαν την αξιοπρέπεια και την τιμή της πατρίδας Η ζωή τους ήταν μία διαρκής πάλη για το δίκιο,για την ελευθερία σκέψης κι έκφρασης που πάντα θα παραμένουν ζητούμενα, όσο οι σύγχρονοι πολίτες δεν έχουν ως κύριο την πνευματική καλλιέργεια αλλά τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις αθλιότητες του διαδικτύου

Εξαιρετικη αφηγηση.Γλυκυτατη κυρια η κυρια Μισσιου .Για πρωτη φορα ακουω για την συζυγο του Χρονη. Πως μπορω να την βρω; Εχει γραψει κατι; Ελπιζω να ειναι καλα.θα ηθελα να μαθω περισσοτερα για το μετα... Με εκτιμηση και χαρα! Αννα.

Ειχα την τύχη να γνωρισω σαν συγγραφέα , τον Χρόνη Μισσιο στο ως φοιτήτρια στο αμφιθεατρο της σχολης, τον γνωριζα ηδη απο τα βιβλια του... Οσο αυτονοητη ηταν για μας η αξια του ως ανθρωπου, και δημοκρατη τοσο αυτονόητη ηταν για την δικτατορια, ο αποκεφαλισμος καθε ελεύθερου πνευματος ,αξιοπρεπειας, και δημοκρατιας, μαζι με την ανθρωπινη συνείδηση....

«Είναι χρέος η ομορφιά! Αυτό θα σώσει τον κόσμο.»

Δυστυχώς τέτοιοι άνθρωποι έμειναν σχεδόν στην αφάνεια η σκοτώθηκαν νωρίς και ανέλαβαν όλοι οι φελοί !!

Δικτατορία;;;;

Χρονικές ασυναρτησίες