Έχεις απόλυτο δίκιο! Με τη φωνή της Μοσχολιού και του Μπιθικώτση άλλαξε το ελληνικό τραγούδι και γράφτηκαν αυτά τα καταπληκτικά τραγούδια που ποτέ δεν θα ξεπεραστούν! Όπως οι αρχαίες τραγωδίες που είναι ακόμα επίκαιρες κι ας πέρασαν 2500 χρόνια!
Δύο υπέροχες ιέρειες του τραγουδιού μας! Την στιγμή που κάνουν την διφωνία στο "ήρθαν και βασίλεψαν στα βαθιά σου μάτια" είναι σαν να κατέβηκαν αγγελικές φωνές απ τα ουράνια! Πολλά μπράβο για την ανάρτηση!
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η σοβαρότητα που αντιμετώπιζαν τα τραγούδια που ερμήνευαν! Κοιτάζονται μεταξύ τους και μιλάνε τα μάτια μόνο...ούτε και καλά "πλάκες" και "πειράγματα" μεταξύ τους. Στεκόντουσαν με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα πάνω στη σκηνή. Εν συγκρίση με τα σημερινά σχήματα που μόνο σφαλίαρες δεν παίζουν μεταξύ τους, για να δείξουν πόσο άνετοι και χαλαροί είναι.
Βικάρα, δεν υπάρχει αυτή η φωνή, σπάνια. Δωρική, επική. Αγαπω πολύ Χαρούλα, έχει ευαισθησία, είναι ιδιαίτερη, ανεπανάληπτη, αλλά στο συγκεκριμένο ντουέτο η Βίκυ είναι ογκόλιθος. Ο Νταλάρας είχε πει ότι μελετούσε την Μοσχολιου και έπαιρνε από αυτήν ερμηνευτικά στοιχεία.
den yparxoun logia gia na perigrapsei kaneis ta sunaisthimata pou mas plumirizoun akougontas tis dyo megaluteres ellhnides tragoudistries mazi se auto to aristourghma tou staurou xarcahkou!!!!
Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά κάθε απομεσήμερο στο παλιό μας στέκι πίσω απ’ το μαγέρικο του Ντέλη βοριά Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο κι όλα μοιάζαν ουρανός και γλυκό γλυκό ψωμί Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους πέφταμε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί Κι όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο κι όλα μοιάζαν ουρανός και πικρό πικρό ψωμί Τάχα τι να ζήλεψαν στα χλωμά σου μάτια που γιομαν τ’ απόβραδο γλύκα πρωινή ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια κάποιο Σαββατόβραδο στην Καισαριανή Κι όλα γίναν κεραυνός πελαγίσια αρμύρα κι όλα γίναν κεραυνός και πικρό πικρό ψωμί
Μέχρι να χάσει την φωνή της και να ακούγεται σαν μαγκίτης του λιμανιού η Μεγάλη Βίκυ Μοσχολιού,η μόνη που μπορούσε να την πλησιάσει ήταν η Χάρις Αλεξίου! Σημείωσις...το σιγοντο στις φωνές δεν πολυκολλάει!
