Φοβερό τραγούδι .Ύμνος στην καθημερινοτητα των μεταναστών μας στην νέα τους πατρίδα .Ο πόνος του ξενιτεμένου ,χαμένου ανάμεσα σε ξένους τόπους που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του ξεχασμένος μόνος σε απόγνωση πολλές φορές.Ο πόνος έγινε τραγούδι και καταγράφει όσα δεν κατέγραψαν κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι για την κατάσταση αυτών των ανθρώπων.Μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές και στις συνθήκες που εκεί συμαντησαν
Γειά σας!!!Εχω μια απορία: το μπάντζο στο βίντεο ειναι 6χορδο με ή χωρίς τάστα; είναι ειδική κατασκευή το μανίκι; και τι διάσταση έχει. Προσπαθώ να μάθω μήπως και φτιάξω ένα. Να είστε καλά! Μας βοηθάτε να μάθουμε πράγματα. Φιλικά Γιώργος απο Χάγκεν /Γερμανία
μαλλον δικαιο εχεις... γιατι ανοιχτες οι χορδες καντινι-μπουργανα στο τσουμπους ειναι ιδια νοτα με την κιθαρα που παιζει si- ...αλλα με αυτους τους τυπους...ποτε δεν εισαι σιγουρος... δεν καθοντε φρονιμα! μπορει να εχει αλλαξει και κανα κουρντισμα στην κιθαρα
Σακραμέντο και Λοντάϋ ο θεός να σε φιλάει Πέρασα κι από το Φρίσκο όλο μπελαλήδες βρίσκω Και γραμμή στο Μπόστον πάω γιατί πολύ σ' αγαπάω Βρίσκω όλο μερακλήδες κουβαρντάδες, ζεϊμπεκλήδες Μεσ' την Νέα Υόρκη μπήκα όλο τζογαδόρους βρήκα Πήγα για να πάρω τσέντζι κι έφυγα με δίχως σέντσι
