Σε ξέχασα δε σ'αγαπώ και πια δε σε θυμούμαι Τώρα για σένα δεν πονώ και δε σε συλλογούμαι σε ξέχασα δε σ'αγαπώ και πια δε σε θυμούμαι Όταν εγώ σε λάτρευα, εσύ με απατούσες Και της καρδιάς μου τον παλμό τον επεριφρονούσες οταν εγώ σε λάτρευα, εσύ με απατούσες Ήρθε καιρός κι εσύ να κλαίς, συγνώμη να γυρεύεις Μα σου το λέω καθαρά,πια δε με σαγηνεύεις ηρθε καιρός κι εσύ να κλαίς, συγνώμη να γυρεύεις Κάθε καΰμος μου ξέφτισε και βάλτο στο κεφάλι Εσένα πια δε σκέφτομαι, γιατί αγαπώ μια άλλη κάθε καΰμος μου ξέφτισε και βάλτο στο κεφάλι
Θα έλεγα ότι κάποια τραγούδια σημαδεύτηκαν από τούς δημιουργούς τους και τούς ερμηνευτές τους. Ασφαλώς η ζωή προχωρά και είναι καλό που κάποιοι νέοι καλλιτέχνες μας φέρνουν τα περασμένα και πάλι στο παρόν. Έτσι δίνεται η ευκαιρία σε νέους να γνωρίσουν τούς παλιούς δημιουργούς. Από αυτήν την άποψη είναι θετικό, αλλά πιστεύω ότι η ερμηνεία τού Βαμβακάρη και Χατζηχρήστου θα μένει αξεπέραστη εις τους αιώνες.