Τα Σκοτεινά, γνωστά και ως Μόρνα
είναι μικρός ορεινός οικισμός της Πιερίας, κτισμένος σε υψόμετρο 700 μέτρων.
Η ονομασία του χωριού μέχρι τις 31 Αυγούστου 1926 ήταν Μόρνα (το όνομα σημαίνει σκοτεινός τόπος). Εκεί βρίσκεται και ένα φαράγγι με πλούσια βλάστηση, άφθονα νερά και άγρια ομορφιά. Επειδή το μέρος είναι ανήλιαγο λόγω της πυκνής βλάστησης , οι κάτοικοι έδωσαν το όνομα Σκοτεινά στο χωριό που εγκατέλειψαν και Φωτεινά στο νέο χωριό, όπου υπήρχε περισσότερο φως. Δίπλα στα Σκοτεινά βρίσκεται το Μαυρονέρι. Τα πέτρινα σπίτια της δεν κατοικούνται εδώ και περίπου 40 χρόνια, καθώς οι κάτοικοι της Μόρνας ίδρυσαν τα Φωτεινά, το 1965.
Η γεωγραφική θέση της Μόρνας είχε από παλιά στρατηγική και οικονομική σημασία, καθώς μέσω του φαραγγιού και του οικισμού διερχόταν παλαιότατη οδός, που ένωνε τη Δυτική Μακεδονία με την Πιερία και τις ακτές της, τη Σκάλα της Κατερίνης (Κατερινόσκαλα), τις Αλυκές και το λιμάνι του Κίτρους, μέσω του οποίου υπήρχε και σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη.
Ως το 1949, το εργοστάσιο που υπήρχε στη Μόρνα (εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου οξιάς) υπολειτουργούσε. Μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, το εργοστάσιο λειτούργησε κανονικά. Το 1967 μεταφέρθηκε στο Λιτόχωρο. Μάλιστα, για το ξύλο της οξιάς, σε ειδική έκδοση της Νομαρχίας Πιερίας (1951) αναφέρεται ότι «η οξιά της Μόρνας είναι η καλύτερη της Ελλάδος και μεταξύ των αρίστων της παγκοσμίου παραγωγής»
Τοξωτό γιοφύρι Σκοτεινών: Μονότοξο πέτρινο γεφύρι στο χωριό Σκοτεινά Πιερίας που γεφυρώνει το ρέμα Μαυρονέρι. Σύμφωνα με το θρύλο “Η μορφή ενός βράχου στις όχθες του ποταμού είναι το κεφάλι του στοιχειωμένου, που τον έθαψαν οι μάστορες κάτω από το γεφύρι για να στεριώσει”
Η Μόρνα και οι «σκοτεινές» ιστορίες της
Η Μόρνα (ή Σκοτεινά όπως ονομάστηκε μεταγενέστερα) ήταν χτισμένη σε μια «γούβα» στα Πιέρια όρη. Αυτό σε συνδυασμό με την πυκνότατη βλάστηση κρατούσαν μακριά τον ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ξημέρωνε αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς. Η αρνητική ενέργεια στην περιοχή ήταν δεδομένη. Όπως δεδομένες είναι και οι διάφορες σκοτεινες ιστορίες.
Βοσκοί και άνθρωποι που σχολούσαν από τη δουλειά τους στο περίφημο εργοστάσιο ξυλείας (θα αναφερθούμε σε αυτό στη συνέχεια του κειμένου) ήταν μάρτυρες ενός περίεργου φαινομένου. Κοπέλες, μικρής ηλικίας, γυμνές, χόρευαν γύρω γύρω από το χωριό και τον ποταμό Μόρνο. Ήταν ένας χορός έκστασης που τους τρόμαζε με αποτέλεσμα μόλις έπεφτε το σκοτάδι, να κρύβονται στα σπίτια τους και να μη θέλουν να βγουν πριν ξημερώσει. Ελάχιστοι ήταν οι… τολμηροί που κυκλοφορούσαν τη νύχτα.
Το φαινόμενο αυτό οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν ονομάσει «γκουλαγκούδια» που σημαίνει γυμνά και αφορούσε επτά κορίτσια που κυκλοφορούσαν και χόρευαν τον δικό τους σκοτεινό χορό τρομοκρατώντας τους κατοίκους με το γοερό κλάμα τους μέχρι που λίγο πριν το ξημέρωμα ανέβαιναν στην κορυφή του βουνού και κρυβόντουσαν σε μια σπηλιά που υπάρχει εκεί και περίμεναν εκεί μέχρι να έρθουν και πάλι τα μεσάνυχτα. Αυτή η ιστορία κράτησε από πολύ παλιά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1960!
Παράλληλα, μια παλιά τρομακτική ιστορία ήταν αυτή με το «μαλλιαρό χέρι» που θεωρητικά κυνηγούσε όσους έβρισκε στο διάβα του
Επιπλέον, φόβος μεγάλος υπήρχε στην περιοχή που λεγόταν Τούρκος και η οποία συνδέεται με την εποχή της Τουρκοκρατίας και τα όσα είχαν βιώσει οι Έλληνες με εκτελέσεις και φρικτά βασανιστήρια. Και εκεί υπάρχουν μαρτυρίες για απόκοσμες φωνές και εμφανίσεις πνευμάτων. Εκεί ακούγονταν διάφοροι απόκοσμοι ήχοι αγνώστου προέλευσης. Σκιές έκαναν την εμφάνισή τους και ψίθυροι από το πουθενά σε έκαναν να ανατριχιάζεις.
Το δασικό σύμπλεγμα μεταξύ Σκοτεινών (Μόρνας) - Λιβαδίου - Φτέρης και Πλατανορέματος στα Πιέρια Όρη, καλύπτει μια έκταση 100.000 στρεμμάτων. Η οξιά του θεωρείται άριστης ποιότητας και από τις καλύτερες παγκοσμίως.
Εκεί, λοιπόν, για πολλές δεκαετίες λειτουργούσε το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου.
25/3/2023
24 сен 2024
