"Το μπουζούκι μου όταν κλαιει".... Όπως μου διηγήθηκε ο μ. Χρήστος Κωνσταντίνου: “Είχα έρθει στην Ελλάδα, έπαιζα στην Πλάκα, μικρός, 18 χρονών. Άκουσε για μένα ο Παπαϊωάννου, και ζήτησε να με ακούσει. Πήγα στις Τζιτζιφιές. "Παίξε κάτι" μου είπε. Άρχισα να παίζω, ταξιμι, γρηγορο, με πολλά γυρίσματα, έπαιζα πολύ γρήγορα τότε, και διχορδο ταμπουρά. Έπαιξα δύο τρία λεπτά... Σήκωσε το χέρι του. Σταμάτησα. "καλός είσαι" μου είπε. "πολύ καλός. Αλλά, άκου" Και ξεκίνησε ένα ταξιμι. ΔΈΚΑ νότες. Κι ήταν εκεί μέσα, δύο βιβλία ολοκληρα. Τότε κατάλαβα το βάθος της νοτας, και της μελωδίας. Με πήρε κοντά του, σχεδόν ένα χρόνο. Έχω παίξει με όλους τους μεγάλους, πήρα από όλους. Αλλά, ο μπάρμπα Γιάννης, είναι Δάσκαλος. Και Μάστορας. Και Ανθρωπος". (Ιούλιος 2009, στην Θεσσαλονίκη)
ήμουνα πολύ μικρός όταν είδα τον κύριο Παπαϊωάννου ήταν στο κέντρο λουξ της Ηλιουπόλεως Θεσσαλονίκης, δεν θα το ξεχάσω ποτέ πολύ κύριος εβγηκε από την κουζίνα που ήτανε από την μεριά του δρόμου και μόλις μας είδε ήτανε αργά φυσικά μας είπε να πάμε στο σπίτι αλλά προτού φύγουμε μας ρώτησε αν θέλουμε να φάμε κάτι να μας φέρει!
Μιλαμε επειδη πρεπει να γραψουμε.ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ ΑΠΛΑ.Υ,Γ που ειναι το Υπουργειο Πολιτισμου να τιμησει και να διδαξει αυτον τον ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ που περασε τα συνορα και εκανε την Ελλαδα γνωστη σε ολο τον κοσμο.Ελαφρυ το χωμα που σε σκεπαζει Sir Παπαιωαννου και ευχαριστουμε τον φιλο ΘΑΝΑΣΗ ΡΟΤΣΚΟ που το ανεβασε
Αυτό είναι από την συνέντευξη ενός μεγάλου που έχει πεθάνει τώρα πια .και αφού έφτιαξε τον μπάρμαν Γιάννη στα όμορφα τον μαγνητοφώνησε σε δύο τραγούδια το ένα από αυτά ήταν τα νειατα δεν τα γλεντήσα και δεύτερο είναι αυτό που γυρίζει σε ώπα της
Ευχαριστώ για την προσοχή σου και κατανοώ την "ζημιά" που έπαθες!! Το ίδιο έπαθα και εγώ όταν το πρωτοάκουσα!!. Είναι όμως έτσι γραμμένη η πομπίνα του μαγνητόφωνου (στην αρχική εγγραφή στο σπίτι του Παπαϊωάννου στην Αμερική) μια και τελειώνει η ταινία της και μας αφήνει με την φαντασία μας να τρέχει!!
