Είναι από τις φορές που τα λόγια μου δεν επαρκούν για να περιγράψουν τα συναισθήματα μου..θα αφήσω αυτό εδώ για να το βλέπω χρόνια μετά και να με βοηθάει να θυμηθώ τι ένιωσα ακούγοντας αυτόν τον δίσκο!! Ευχαριστούμε!
Καντε μαζι κομματι.Ειστε οι πιο σοβαροι newschoolαδες και ειναι λυρικο κανονι ο βαλαντης.Και σαν lebron και σαν Xplicit τα εχει πει ολα.Θα ειναι φωτια συμπαραγωγη!
"Αυτός ο αγώνας αδερφέ δεν δικαιώνεται Σκάσε και πάλευε και σώνε ό,τι σώνεται " Μεγάλε Βαλαντη Από τους αγαπημένους μου στίχους Ότι και να πω είναι λίγο
Πόσα χρόνια ακούς; Αν δεις τι έχει γράψει χρόνια πριν που ήταν και πολύ μικρότερος σε ηλικία νομίζω ότι είναι λογικό να βγάλει ένα τέτοιο κομμάτι. Δεν το λέω για να ρίξω την αξία και το πόσο δύσκολο είναι να γράψεις κάτι τέτοιο απλά θεωρώ δεν έπρεπε να σε εκπλήξει τόσο.
Τι έγραψε ρε. Ανατριχιάζουν τα σωθικά μου. Αυτά είναι τραγούδια που τα ακούς και ο κόσμος τριγύρω εξαφανίζεται. Ο χρόνος παγώνει. Μένεις εσύ κι ο εαυτός σου να τα λέτε ωμά, όπως δεν μπορείς ποτέ να τα πεις με κανέναν άλλον..
Πιστεύω ότι αναφέροντας σε κομμάτι σου ΚΥΚΛΩΜΑ TABURO BOTA κ ΛΟΓΟ ΤΙΜΗΣ σε κάνει τεράστιο σαν άνθρωπο και φυσικά σαν καλλιτέχνη.. Έχεις τον άπειρο σεβασμό όλων μας!!!
η μηχανή δουλεύει όσο και εμείς γιατί έχει κύκλωμα ταμπούρα μπότες λόγο τιμήςΒΑΛΑΝΤΗ ΕΙΣΑΙ ΜΑΓΚΑΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΡΙΣΠΕΚΤ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΝΕΟΥΣ και κλασικ εισαι τοπ απο στιχο μουσικη απο ολα.μπραβο και στη μαρινα
{Verse 1} Ποτέ δεν ήμουνα παιδί των πολλών Εμένα μ' ένοιαζε ν' ακούω τα ουρλιαχτά των γραμμών Και να κοιτάζω μες τα μάτια των ανθρώπων που δεν ήξερα Διαβάζοντας το παρελθόν, το τώρα και το υστέρα Μα έχουνε μάθει πια να κρύβουνε τις γνώμες τους Σκύβοντας το κεφάλι εκφράζουν τις συγγνώμες τους Σαν τους νεκρούς περπατώντας προς τους χειμώνες τους Ψάχνουνε κάποια απήχηση κοιτώντας τις οθόνες τους Σαν το σκυλί που στην ψυχή σου κοιτά Και ψάχνει αγέλη να έχει λόγο να πεθάνει μετά Βαγόνια πίσω από τρένα που τρέχουνε πίσ' απ' τις ράγες τους Όπως αμέτρητοι άνθρωποι πίσω απ’ τις ανάγκες τους Και ποιος να κρίνει τι αξίζει και τι μάταιο Αυτή η ζωή που φτιάξαν μοιάζει με γραμμάτιο Δεν είμαστε ίδιοι, γι' αυτό δέξου με η ανέξου με Πως να γεμίσει η θάλασσα άμα δε το πιστέψουμε; Και πως να αλλάξει αυτή η ζωή προς το καλύτερο; Συρμοί περνάνε και 'συ μπαίνεις στον ταχύτερο Τσουλώντας πάνω σε χάλυβα και κασσίτερο Ξοδεύεσαι χωρίς να ψάχνεις κάτι το βαθύτερο Και το βαγόνι αυτό όλο πάει και όλο έρχεται Και ο ίδιος μονάχα τον ίδιο του ανέχεται Σαν το παιδί στον στύλο, στέκεται και δέχεται Όλοι σας χριστιανοί αλλά για αυτόν θεό δεν έχετε {Chorus} Κάτι μου λέει πως κάπου εδώ τελειώνει ο χρόνος μου Και στο βαγόνι αυτό έχω μείνει πλέον μονός μου Και όσοι ανεβαίνουν δε γελάνε συχνά Έχουνε μάτια φοβισμένα και πιστεύω ισχνά Και έχω σκεφτεί τόσες φορές να φύγω μες τις γραμμές Μα κάτι μέσα μου γενναίο μου γεννάει αφορμές Και μπαίνω πάλι στο βαγόνι κι απ’ την θέση μου την πρέπουσα Εκπροσωπώ το crew μου, το Hip Hop και την πρωτεύουσα {Verse 2} Ποτέ δεν ζήλεψα την γη των θεών Εγώ ήθελα δίπλα μου ανθρώπους να τους δίνω παρόν Και κάθε στάση που κατάπινε το τρένο, εγώ μεγάλωνα Σε festival graffiti στο Θησείο και στα Πετράλωνα Και όσο οι writers το κρατάνε ψηλά Ετούτο το βαγόνι πάνω στις γραμμές του κυλά Μπαίνει βαθιά κάτω απ’ τις πόλεις των ανθρώπων και αναδύεται Μα πόλεις για ανθρώπους δεν είναι, αυτό αποκλείεται Και αναρωτιέμαι αν η ζωή είναι φθηνή Δίπλα σε τύπους που διαβάζουνε καθημερινή Ανάμεσά σε Παντέληδες, ρουφιάνους και κάνα πράκτορα Και ένα λαό που πάτησαν με χούντες και μ' ανάκτορα Αυτός ο αγώνας αδερφέ, δεν δικαιώνεται Σκάσε και πάλευε και σώνε ότι σώνεται Σαν το ποντίκι που μπροστά στη κόμπρα ορθώνεται Σ' αυτόν το δίσκο σου 'δειξα το αγκίστρι πως δολώνεται Και η μηχανή δουλεύει όσο κι 'μείς Γιατί έχει κύκλωμα, ταμπούρα μπότες, λόγω τιμής Γι' αυτό μη με ρωτάς αν νιώθω μονός μου, σου απάντησα Από παιδί παλεύω μ' ότι πιο καλό συνάντησα Και όταν τελειώσουν όλα, αφήστε με εδώ Γιατί έχω τάξει αυτή την θάλασσα εκεί κάτω να δω Κλείστε τις πόρτες και βαμμένο βάψτε όλο το car Την μια μεριά να βάψει ο Jasone και την άλλη ο Bizarre {Chorus} Κάτι μου λέει πως κάπου εδώ τελειώνει ο χρόνος μου Και στο βαγόνι αυτό έχω μείνει πλέον μονός μου Και όσοι ανεβαίνουν δε γελάνε συχνά Έχουνε μάτια φοβισμένα και πιστεύω ισχνά Και έχω σκεφτεί τόσες φορές να φύγω μες τις γραμμές Μα κάτι μέσα μου γενναίο μου γεννάει αφορμές Και μπαίνω πάλι στο βαγόνι κι απ’ την θέση μου την πρέπουσα Εκπροσωπώ το crew μου, το Hip Hop και την πρωτεύουσα
"Κι η μηχανη δουλευει οσο κι εμεις Γιατι εχει κυκλωμα, ταμπουρα, μποτες, λογο τιμης Γι'αυτο μη με ρωτας αν νιωθω μονος μου, σου απαντησα Απο παιδι παλευω μ' ο,τι πιο καλο συναντησα" "...και φτιαχνεις πλαισιο ηθικο για το παιδι να κρυφτει" Μουσικη κανουν πολλοι, κουλτουρα δεν εχουν ολοι! Ενα δακρυ κι ενα μεγαλο ευχαριστω που υπαρχουν ανθρωποι που εκφραζουν αυτη την αγαπη που λεγεται χιπ χοπ απο πιτσιρικαδες μεχρι ενηλικες πλεον να ειναι παντα εκει να μας κανει καλυτερους ανθρωπους. Να 'στε παντα καλα.
@@banakush37kg αδερφακο ακομη σε περιμενω στο μερος μου....σας ειδα πριν κανενα μηνα που χωθηκατε στο σταθμο,αλλα δεν ηξερα οτι ειστε εσεις......περνα.....ρωτα τον wosa.....respect αδερφακο.....
Μία διόρθωση για την τελειότητα: κλείστε τις πόρτες και βαμμένο *θάψτε* όλο το car/ την μια μεριά να βάψει ο Jasone και την άλλη ο Bizarre/ Υπέροχο κομμάτι παιδιά, δεν θυμάμαμι άλλο να με κάνει να νιώσω έτσι. Το εκπροσωπείτε, συγχαρήτηρια.
Πως θα γίνει άξιο το hip hop άμα δε το πιστέψουμε... Μπράβο βαλαντη είχα 20 χρόνια να ξανανιωσω αυτό το ρίγος.. Πολλές εικόνες και αναμνήσεις.. Ευχαριστώ ειλικρινά.. Υπάρχει ελπίδα
Αλήθεια είναι το παρακάτω.Μετα τά τραγούδια του killah p είναι τό μόνο τραγούδι πού έχω κλάψει αμέσως,με την πρώτη μπάρα... Βαλάντη νά έισαι καλά φίλε μου.
Γι αυτό μη με ρωτάς αν νιώθω μόνος μου σ απάντησα από παιδί παλεύω μ ότι πιο όμορφο συνάντησα! Απ τα 14 στα 24 ένα τσιγάρο δρόμος , ΨΗΛΕ σ ευχαριστώ για κάθε στίχο.
@@vaggelispanagiotopoulos8359 απο την στιγμη που αναφερει τους κυκλωμα και τους λογο τιμης(αν και δεν νομιζω να αναφερεται στα συγκροτηματα) λογικα εννοει και τους taburo bota μιας και ειναι οι μοναδικοι που η δουλεια τους μοιαζει αρκετα και φαινεται οτι ειναι επιρεασμενοι απο τους ιδιους
εναμιση χρονο μετα, και ακομα ανατριχιαζω καθε φορα που το ακουω, και ακομα το βαζω στο ριπιτ για την υπολοιπη μερα οταν μπει να στε καλα παιδια, οι μηχανες και η θαλασσα εχει γαλουχησει τη συνειδηση μου περισσοτερο απ οτιδηποτε αλλο ειστε πηγη εμπνευσης ο,τι και να πω ειναι λιγο
Παλι καλά που υπάρχουν τέτοιοι καλλιτέχνες , και μας κρατάνε ζωντανούς δίνοντας μας ελπίδες , διότι θα ήμασταν όλοι μας κουφάρια της βρομερης κοινωνίας .
Βαλάντη , αλάνι μού δυστυχώς χαραμιζεσαι στο ραπ , θα σε νιώσουνε μετα απο χρόνια αν ποτε ξυπνήσουν και βγουν απο τα αλητικα κουτιά της ραπ . Υ.Γ : Το καλό ποτέ δεν φαινόταν !
