Από την μοναδική καλλιτεχνική σύμπραξη των Χαΐνηδων και των Social Waste στην Τεχνόπολη, το Σάββατο 17/06/2023.
/ mat99lives
Χαΐνηδες
Αποστολάκης Δημήτρης (λύρα, φωνή)
Γαλάνης Μιχάλης (drums)
Ζαχαριουδάκης Δημήτρης (κιθάρα, φωνή)
Peter Jaques (νέι, κλαρίνο, τρομπέτα)
Κωνσταντίνου Γιώργος (μπάσο)
Νικόπουλος Μιχάλης (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, φωνή)
Αγγελική Σύρκου (φωνή)
Social Waste
Δούκας Γιώργος (φωνή)
Lucretia De Manchione (drums)
Μιχαηλίδης Γιάννης (λύρα πόντου, φωνή)
Μπότσαρης Στέλιος (μπάσο, φωνή)
Νίκας Γιώργος (αρχαία λύρα, γκάιντα, μπαγλαμά, τρομπέτα, φωνή)
Οικονομάκης Λεωνίδας (φωνή)
Στάικος Χρήστος (φωνή)
Σκουλατάκης Γιάννης (λαούτο, φωνή)
Στον ήχο οι Λαμπρόπουλος Γιάννης (Χαΐνηδες) και Πινακουλάκης Μάρκος (Social Waste).
Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Ζερβάκη
Παραγωγή: Goodheart Productions
Με την ευγενική υποστήριξη της Cricos Productions
---------------------------------------------------------------------------------------
Στη γιορτή της ουτοπίας
Στίχοι - Μουσική: Social Waste
Θα 'τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα 'τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, «κράτος κλειστόν» και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει
Όσο σιμώνω μακραίνει κι έτσι ποτέ δεν τη φτάνω
Άπιαστη, ωραία ουτοπία- καλά τα λέει ο Γκαλεάνο
Μα όταν γιορτάζει καινούριους δρόμους μου τάζει
Κι αρχίζω πάλι να πιστεύω πως ο κόσμος αλλάζει
Κι αμφισβητώ τον Κεμάλ, αμφισβητώ και το Μάνο
Στέκω στις μύτες των ποδιών αλλά και πάλι δε φτάνω
Είν’ το παιχνίδι παλιό κι αν θες το νόημα να βρούμε
Πρέπει λιγάκι ακόμα ψηλότερα να σηκωθούμε
Οι ποιητές μας τα `χουν πει, του παιχνιδιού τους κανόνες
Τους έχουν γράψει με πορφυρή μελάνη οι αιώνες
Όπως και τότε στη Χιλή, θα `τανε once Setiembre
Κι είπες χαλάλι, και hasta la victoria siempre
Ή σαν και τώρα που μου `παν πως σ’ είδανε στην Ινδία
Μάζευες ήλιο κι αέρα μ’ όλη την ξυπολυταρία
Με ένα κόκκινο μπερέ σ'είχανε δει μια φορά
Ήσουνα λέξη στο στόμα του Thomas Sankara
Κι ακόμα τώρα σε βλέπουν κι όλο τον κόσμο ρωτάνε
Οι Δον Κιχότοι κι οι Σάντσοι που πάνε;
Γίνεσαι μάϊσα σελήνη, νύχτα χαράζεις πορεία
Και την ημέρα αφήνεις και ταξιδεύουμε στ'αστεία
Θα 'τανε κάποια Κυριακή, κάποια Δευτέρα
Σε κάποιο ποίημα του Λόρκα, στους πίνακες του Ριβέρα
Στη θάλασσα του Χικμέτ, στα λόγια του Γκαλεάνο
Και πριν καλά καλά σε βρω πάντα σε χάνω
Θα' τανε καθημερινή, μπορεί και αργία
Πλακάτ, πανό, «κράτος κλειστόν» και απεργία
Σε κάποιο στίχο του Άκη Πάνου, ή του Ρασούλη που φωνάζει
Κι όμως αλλάζει Κεμάλ, κι όμως αλλάζει
Σ’ έχω γυρέψει καιρό, πήρα από πίσω τα ίχνη
Σ’ έψαξα μέχρι την Τσιάπας, αντάρτες μες στην ομίχλη
Στο Σύνταγμα στην πλατεία σε ψηλαφίσαν μιλιούνια
Και πιο πριν στην Ιβηρική, plazas del Sol και Catalunya
Στο Μισίρι και στο Τούνεζι ήσουν φλόγα και φως
Στο Μεξικό σε βγάλανε #YoSoy132
Ρίχνει τα πέπλα η Σαλώμη, το κεφάλι στο πιάτο
Μα δε μασάει, αντιστέκεται το precariato
Εργάτες στη Χαλυβουργία, απεργία cabrones!
Και ανθρακωρύχοι στην Asturias, “… hasta los cojones”
Φοιτητές στο Σαντιάγκο μα και στο Μοντρεάλ
Γιατί η παιδεία είναι αγαθό δημόσιο και δωρεάν
Στην Αργεντίνα οδοφράγματα σαν τον παλιό καιρό
Στην Cochabamba δεν πουλιέται ρε κουφάλες το νερό
Σαν Μάη του ΄68 χρόνια να `ρθεις σε περιμένω
Σαν τραγούδι του Oscar Chavez απαγορευμένο
Ήσουν βιβλίο που το βάλαν φυλακή στην Τουρκία
Και ανταποκριτής νεκρός στη Χομς στη Συρία
Αλλού σε λένε Ζαπάτα κι αλλού Τουπακ Κατάρι
Αλλού Σαντίνο, Αλλού Τσε, και στην Ελλάδα Άρη
------------------------------------------------------------------------------------
Ο Μάγος
Στίχοι - Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Στο χωριό μας κάποτε έφτασε ένας μάγος
ως τη μέση άνθρωπος κι από κάτω τράγος
Τότε μαζευτήκανε όλοι γύρω γύρω
κι είπαν την τραγίλα του άρωμα και μύρο.
Πες μας, βρε μάγε, αν μπορείς
αν έρθουν οι βροχές νωρίς
και τη σοδειά σου να χαρείς
χωρίς τον πόνο της χωρίς.
Μ' ένα του βλέμμα μαγικό
μένα χορό του τραγικό
άκουσαν μιαν αλήθεια
που ράγισε τα στήθια.
Μάγε τραγοπόδαρε, βρόμισε ο αέρας
κλείσε μέσα τα παιδιά να μη δουν το τέρας
Σαν αγρίμια χίμηξαν κι έκλεισαν το μάγο
σε κελί που χτίσανε με φωτιά και πάγο.
Κι ένα περίεργο παιδί
κρυφά γυρίζει το κλειδί
για να το σκάσει δηλαδή
να πάει το μάγο για να δεί.
Κι είπε μ' αλλόκοτη ματιά
γεμάτη πάγο και φωτιά
ο μάγος πως τους μοιάζει
κι ο κόσμος πως αλλάζει.
Το παιδί που τρέλανε η θωριά του μάγου
σ' άγνωστες το ξόρισαν στράτες του πελάγου
Σε στεριές και θάλασσες χρόνια ταξιδεύω
το παιδί που χάθηκε να το βρω γυρεύω.
Μέσα σε ήλιους και βροχές
παλεύω με τις εποχές
κι απ της καρδιάς τις αμυχές
πίνουνε αίμα οι ψυχές
Για να μου πουν το μυστικό
το τραγικό το μαγικό
πως είν' η αγάπη νόμος
και το παιδί ο δρόμος.
21 авг 2024
