Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι πράσινο λιβάδι σαν ζωγραφιστό Πούθε πας μικρό μου διόλου δε φοβάσαι πέρα είν’ το λιβάδι ώρες μακριά Η δικιά μου αγάπη διόλου δε φοβάται τ’ ανοιχτό τ’ αγέρι την δενδροσκιά Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο Τα μαλλιά μου ο ήλιος τάκαψε για πάντα κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό
Ταξιδευα σημερα και ειχα κατεβασει αυτην την εκτελεση στο mp3.ηταν η δευτερη φορα που το ακουγα αλλα η πρωτη που καταλαβα τον στιχο γιατι ειχα αφερεθει...εκλαιγα μες το λεωφορειο...α ρε Τανια!
