Υπόγεια Ρεύματα - Τι να 'ναι αυτό (Ήρωας Remix) Νοέμβριος 2010..
Official Page (facebook): / hrwasofficial
Blog: hrwas.wordpress...
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Κάτι μας φτιάχνει ή μας πληγώνει.
Κάτι μας ρίχνει ή μας σηκώνει.
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει, τι να 'ναι αυτό που ενώ μας ενώνει, μας κάνει να νιώθουμε μόνοι ή μας πληγώνει. Τι να ΄ναι αυτό που ενώ μας ρίχνει κάτω, μας πεισμώνει ν' ανεβούμε και να πιάσουμε τιμόνι πάλι απ' την αρχή, πιο δυνατοί -- και ακόμη περισσότερο για την επιστροφή. Παίρνω φόρα μ' ένα χαμόγελο που βρήκα τώρα κι αν τα δάκρυα είναι δώρα θα σε βγάλω στην βροχή να ξεδιπλώσω όλο το είναι μου μπροστά σου να βραχεί κάθε δείγμα λάθους -- από πάνω μου να ξεπλυθεί. Τι κι αν κοντεύει η μέρα να τελειώσει, πάρ' το σαν να κοντεύει να ξημερώσει νέο πρωί. Είμαι εκεί που κάθε όνειρο τρελό συναντάει έναν πρωταγωνιστή να μείνει στην μνήμη σου πριν να χαθεί. Είμαι εκεί που σαν λουλούδι ανθίζει το κάθε τραγούδι που 'ρχεται για να σε βγάλει απ' την σιωπή.
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Κάτι μας φτιάχνει ή μας πληγώνει.
Κάτι μας ρίχνει ή μας σηκώνει.
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Τι να 'ναι αυτό που μας σκοτώνει μα ταυτόχρονα μ 'ένα φιλί ζωής από την σκόνη μας σηκώνει. Τι να 'ναι αυτό που μας κυκλώνει τον λαιμό σαν αγκαλιά και την ίδια στιγμή σαν θάνατος ζυγώνει. Κι αν εικονικά μοιάζουνε τα πάντα περιμένω 1000 λέξεις για να δω την φλόγα να ξαναφουντώνει. Κάνω ευχή κάτι να σε δυναμώνει, γι' αυτό καλώ το κάθε πεφταστέρι μεσ' στα χέρια σου να λιώνει. Οι καρδιές μας χορεύουνε σε γιορτινούς ρυθμούς και μεθάνε από όμορφες στιγμές, ταξιδεύουνε σ' ηπείρους, χώρες, θάλασσες και τόπους μαγικούς, σε μέρη που το αύριο ερωτεύεται το χθες. Με μουσικές που στην φαντασία δίνουν ύλη και ζωή να γίνει πλάνο μπρος στα μάτια μας. Γίνε δυνατή φωνή μέσα στου κόσμου τη σιγή, γίνε στίχος και ταξίδεψε μαζί με τα κομμάτια μας.
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Κάτι μας φτιάχνει ή μας πληγώνει.
Κάτι μας ρίχνει ή μας σηκώνει.
Τι να 'ναι αυτό που μας ενώνει;
Τι να 'ναι αυτό που μας κρυώνει το σώμα όταν παντού τριγύρω ο ήλιος τις ακτίνες του απλώνει. Τι να 'ναι αυτό που μας θυμώνει κι όμως μέσα σε λίγα λεπτά από γαλήνη μας τυφλώνει. Ανασαίνω όσο ανασαίνεις, αντέχω όσο αντέχεις, γι' αυτό μην το βάζεις κάτω, μην σωπαίνεις. Θα μιλάω όσο θέλω να μιλάς, παλεύω όσο δε τα παρατάς. Μ' ακούς; ΜΗΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ. Το σώμα σου, το σώμα μου -- παλάτια από άμμο που φτιάχτηκαν από μικρά παιδιά , μα δεν πέφτουνε. Κάτω από την άμμο φυτεμένη έχουν καρδιά από ατσάλι γιατί τούτα τα παιδιά να ζήσουν θέλουνε. Η παιδικότητα δεν έχει ηλικία, δεν χωράει σε κλουβί και δεν τρομάζει από αλυσίδες. Τι να 'ναι αυτό που το παιδί μέσα σου σκότωσε και ενώ στεκόμουν δίπλα σου μου 'πες πως δε με είδες.
3 окт 2024