εγω που κλαιω με λυγμους σ'αυτο το τραγουδι καθολου δε ντρεπομαι. νιωθω "κοριτσι της συγγνωμης" και ειμαι περηφανη. εμεις ειμαστε οι πιο δυνατες.. αντεχυμε, υπομενουμε και παντα ΑΓΑΠΑΜΕ.
Κοπέλα μου μεγάλωσα με τους κατσιμιχαιους.Τους λάτρεψα κάτι βράδια στα αμφιθέατρα της νομικής τη δεκαετία του 80 στο ξεκίνημά τους. Έπαιξα στην κιθάρα μου τα τραγούδια τους. Πάντα ένιωθα ότι αυτό το τραγούδι αναφέρονταν κρυφά και στα αγόρια της συγγνώμης.... Υπάρχουν και αυτά και αξίζουν σίγουρα το απαλό χάδι .Να είσαι γερή και περήφανη για τα αισθήματα σου
Που είστε φιλαράκια μου; Όταν φτιάχνατε σεις αυτό το ποίημα, εγώ τραβιόμουν στον Έβρο στο δικό μου Γολγοθά με 2 στρατοδικεία κι ένα χακί σάκο γεμάτο ενοχές και ένδεια.Ύστερα μπήκα στην παραγωγή. Τροχός της αμάξης. Σας άκουσα για πρώτη φορά και είπα: Ώπα! Είναι κι άλλοι σαν κι εμένα. Σε κάθε δύσκολη στιγμή δίπλα μου. Ο Φάνης, οι Κυριακές που σιχαινόμουν, τα κορίτσια της συγνώμης, το ατέλειωτο λούκι με τις αμέτρητες χυλόπιτες, τα υπόγεια πλυμμυρισμένα στο δάκρυ μου, για ένα κομμάτι ψωμί σερβιτοράκι στο Μικρολίμανο. Γέλα πουλί μου! Γέλα!!! Δε γελάτε πια φιλαράκια μου κι ανησυχώ. Γέμισε η Ελλάδα γελοίους παρλαπίπες κι εσείς τσιμουδιά. Έστω και με δανεικά φτερά, στο όνειρο με πήγατε και το είδα. Ανθρώποι; Αγγέλοι. Σας χρωστώ πολλά. Σχεδόν όλα. Κάθε φορά που με πνίγουν οι λέξεις και δεν ανασαίνω, δεν ζω, έρχεστε κρυφά στ΄όνειρό μου! Σήκω Δημήτρη! Γέλα αγόρι μου! Μια τρέλα τούτη η ζωή. Όνειρο μέσα σε όνειρο. Κάθε φορά που θέλω να τσεκάρω σε ποιο όνειρο ζω, το χέρι μου γλιστρά στο cd όπως το σβουράκι στο inception.Ζω ή πέθανα; Όταν θ΄ανεβαίνω αλλάζοντας διάσταση θα ήθελα να με συνοδεύει ένας Φάνης και κείνα τα δυο αδέρφια με τα γυμνά τους φτερά ξεδιπλωμένα, έξω από το αυτόματο μηχάνημα που θα κερνά λησμονιά και άφεση αμαρτιών σε κάθε βασανισμένο άνθρωπο. Σε κάθε μικρό ήρωα. Σε κάθε Φάνη.
Δεν υπάρχει λόγος να "την λέτε" στους λίγους ανώνυμους που πάτησαν το "dislike". Μπορεί να έγινε κατά λάθος, μπορεί να μην κατάλαβαν. Ή, απλώς, μπορεί να μην τους αρέσει αυτού του είδους η μουσική. Τι να κάνουμε (δυστυχώς ή ευτυχώς) γούστα είναι αυτά. Σημασία έχει ότι απέναντι από τους ελάχιστους "αρνητικούς" υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι "θετικοί". Κατά τ' άλλα ένα από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών. Απλή μουσική, άμεσο και διαχρονικό νόημα οι στίχοι. Και φυσικά η λιτή απέριττη ερμηνεία του Χάρη και του Πάνου. Ευχαριστούμε!
Όχι φίλε μου δεν είναι έτσι. Στις ερωτικές σχέσεις δεν υπάρχει σωστό και λάθος δεν υπάρχει ηθική. Μιλάει η φύση. Είναι σαρκικές σχέσεις. Το ίδιο σκληρές είναι και οι γυναίκες με τους άντρες. Απλά ίσως χαμένοι βγαίνουν στα δύο φύλα όσοι και όσες δεν είναι ελκυστικοί ελκυστικές και δεν μπόρεσαν με κάποιο άλλο προτέρημα να υπερβούν αυτή την αδυναμία. Όλοι και όλες θέλουμε τις όμορφες, όμορφους. Είναι η φύση αυτή. Το ένστικτο της αναπαραγωγής και των γονιδίων. Οι άσχημοι αυτού του κόσμου ίσως έχουν πιο αγνά συναισθήματα. Όλοι χρειαζόμαστε και όλοι έχουμε την αξία μας στην τελική. Και οι γκομεναρες, και οι πατσουρες, και οι παιδαροι και οι beta males. Ένα παιχνίδι είναι όλο αυτό και στην τελική όλοι είναι μόνοι τους γιατί είπαμε...η σαρκική αγάπη, η ερωτική είναι υπό όρους αγάπη δεν είναι αληθινή. Πιο αυθεντική αγάπη είναι η γονική, αδελφική και σίγουρα η εν Θεώ αγάπη
Πήρε τηλέφωνο ο Πάνος το Χάρη μέσα στην άγρια νύχτα και του έπαιξε με την κιθάρα το τραγούδι. Ο Χάρης άρχισε να κλαίει και ξύπνησε η γκόμενα που κοιμόταν δίπλα του. Ένα από τα τρία πιο αγαπημένα μου τραγούδια από Χάρη και Πάνο.
Ποιος από τους δύο έγραψε τα λόγια; Αν δεν τον επηρέασε κάποιο θηλυκό (φίλη, σύντροφος κλπ), πως ένιωσε, πως ήρθε στην θέση της, τι ενσυναισθηση χρειάζεται.. Σεβασμός μόνο..
