Όταν ακούω τέτοια μουσική τέτοιες ερμηνείες τέτοια ποίηση πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα ακόμα ότι δεν αλλοιώθηκαν όλα..Ότι κάποιοι παλεύουν για όλους μας ❤❤❤
Ένας δημιουργός διαφορετικός από όλους όσους ξέρουμε μέχρι σήμερα στην Ελλάδα με προσέγγιση σε διαφορετικά πράγματα ως θέμα στα τραγούδια του χωρίς βέβαια να υποτιμήσω τα ιερά τέρατα που πέρασαν από αυτόν τον τόπο στο ρεμπετικο και στο ροκ απλά άλλο το ηφος και η διάθεση του Θανάση.
το ιδιο κομματι που ειχαν σαμπλαρει και οι κυκνειο ασμα στο κοιτα τον ηλιο με τον ΑΧ. Μπραβο πολυ ωραιο Ταφ!!!! (την εκπομπη δεν τη βλεπω αλλα αυτο το επεισοδιο προφανως το ειδα)
Είδα πώς είναι να φοβάσαι για το αύριο Να ψάχνεις να πιαστείς και να σ’αφήνουνε στο άπειρο Να μην καταλαβαίνεις γιατί εσύ είσαι πάλι στο άδικο Χρόνια σου φορτωμένα, στον καθρέφτη, ψάχνεις το άρτιο Οι ανθρώπινες σχέσεις να σβήνουν για χαρτιά στον άνεμο Να παίρνεις προσβολές στα σοβαρά απ' όποιον τίποτα δεν προσφέρει Το είπα θα πληρώσουν κι όχι εν μέρη Μην επιτρέψεις να σου συστηθώ είμαι αυτός που ξέρει Πως να βάζει το φίδι πίσω στην τρύπα Πως η αλήθεια να προβάλλεται από οθόνες που ο βασιλιάς μοιάζει μύγα, κράτα ασπίδα καιροί πιο δύσκολοι από όσο τους είδα Και θα γίνουν και χειρότεροι όσο μεγαλώνει η νύχτα, επωνυμίες Γνωστές οι αιτίες Μα πως να δράσεις όταν το πείραμα απέτυχε, νεκρό μυαλό, απορίες τέλος Δεν είμαι μέρος, δεν είμαι σκέλος Δεν θα 'μαι τίποτα γι' αυτό και να φοβάσαι στο πλήθος χαμένος Είδα πως είναι να 'χεις στόχο, να ΄χεις δύναμη Ο λόγος σου να τρίζει κόκαλα, φοβήθηκα την επαφή Είναι γελοίοι, πατάνε επί πτωμάτων για να προβληθεί το είναι τους Σκατά, όλα μια ευθεία γραμμή Και όποιος πάει από αυτή να βγει Αρχίζουν τα σενάρια, πως έφυγε κι αυτός απ' το κουτί Είναι η μάζα, γράφω για πάρτη μου, γι' αυτούς που φύγαν στ' άστρα Για όσους στήριζαν τον Πάνο στα καλά του κι όχι στα άσχημα Κουβέντα, καινούργια μέρα καινούργιο θέμα Πήρα τα πάνω μου και δεν με σταματάς από μια καρέκλα Αποδίδω στο ελάχιστο, μέτρα φέρτα (φοβήσου) Μηδέν εφτά ψυχόδραμα στην Bashment έδρα Ποτέ κάποιος δεν μου εξήγησε τι λάθος, τι σωστό Γι' αυτό πήρα τη σκυτάλη, μόνος έψαχνα να δω Κι ίσως φταίει αυτό, που έφτασα ως εδώ Που στέκομαι στα πόδια μου χωρίς να (νιώθω πως) είναι επικίνδυνο (x2) Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός, βγαίνει απ'τα σφιγμένα μου τα χείλη, φίλοι.
