Оллох рози булсин коракмдан яхши шархлабди жойлари жаната булсин амин.яхши инсон булгани учун подшохи олам хам фотихасига келишган эканлар шу инсонларга ухшаганлар купрок чиксин
Алишер Навои был великим вазир Хорасана это первый титул и должность назначил царь Хорасана Хусеин Бойкара. Потом Алишер Навои становится мыслитель, маценат, политик , учитель, советник и писатель.
Джу-пи ли корейский историк:Современные узбеки сформировались в 1924 году, когда Советский Союз создал новую узбекскую нацию, приспособив национальности к советским национальным республикам. Новые узбеки состояли не только из шейбанидских узбеков, но также и из сартов (в основном группы таджикского происхождения, ставшие тюркоязычными) и таджиков, ни один из которых ранее не считался узбекским народом. Советский Союз выбрал карлукский язык, а не кыпчакский тюркский язык в качестве языка этой новой узбекской нации. Если бы Советский Союз не создал новую узбекскую нацию в 1924 году, казахи и узбеки были бы намного ближе друг к другу в этническом отношении, чем сейчас. Таджики и сарты также образовали бы гораздо большую группу, чем они составляют в настоящее время.
Аллоҳ таоло айтади: «(Эй пайғамбар), чил-парчин қилувчи нима эканлигини сен қаердан билар эдинг?! (У) Аллоҳнинг ёқиб қўйилган бир оловидирки, (ўз алангаси билан баданларни тешиб ўтиб) юракларга қадар етур! Албатта (у кофирлар) узундан-узун занжирлар билан боғлаб қўйилган ҳолларида олов уларнинг устида қопланиб қолувчидир (яъни, на улар жаҳаннам қаъридан қутулиб чиқа олурлар ва на улар нафас олишлари учун бир ютум тоза ҳаво кирур)! (Ҳумаза: 5-9). Аллоҳ таоло айтади: «Эй мўминлар, сизлар ўзларингизни ва аҳли-оилаларингизни ўтини одамлар ва тошлар бўлган дўзахдан сақлангизки, у (дўзах) устида қаттиқдил ва қаттиққўл, Аллоҳ ўзларига буюрган нарсага итоатсизлик қилмайдиган, фақат ўзларига буюрилган нарсани қиладиган фаришталар турур» (Таҳрим: 6). Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам жаҳаннамни қиёмат кунида олиб келинишини жуда ажойиб сифатлаб берганлар. Имом Муслим Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ушбу саҳиҳ ҳадисда у зот соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтадилар: «Қиёмат кунида жаҳаннам олиб келинади ва унинг етмиш минг тизгини бўлади. Ҳар бир тизгиндан етмиш минг фаришта тортиб келади» (Муслим: №2842, Термизий: №2576). Маҳшарда тўпланиб турган халойиқларни кўргач, жаҳаннам Парвардигор таолонинг ғазаби ифодаси ўлароқ ғазаб билан наъра тортади. Аллоҳ таоло айтади: «(Дўзах) уларни узоқ жойдан кўрган вақтидаёқ унинг хайқириқ ва бўкиригини эшитурлар» (Фурқон: 12). Субҳаналлоҳ!! Жаҳаннам қиёмат куни кўрар экан! Жаҳаннам қиёмат куни эшитар экан! Жаҳаннам қиёмат куни гапирар экан! Ҳа, Қуръон карим гувоҳлик берадики, жаҳаннам қиёмат куни гапиради!! Аллоҳ таоло айтади: «У Кунда Биз жаҳаннамга «тўлиб битдингми?» дермиз, у эса «Яна қўшимча борми?» дер» (Қоф: 30). Эй Аллоҳим, Ўзинг асрагайсан!! Яна қўшимча кофирлар борми?! Яна қўшимча мунофиқлар борми?! Яна қўшимча мушрик ва мужримлар борми?! Яна қўшимча фожирлар борми?! Жаҳаннам тинмасдан: «Яна қўшимча борми?», деб ҳайқирар! Охири Парвардигори олам унинг тўлишига изн берур. Имом Муслим Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтганлар: «Жаҳаннам: «Яна борми?», деб талаб қилаверади, ҳатто Қудрат эгаси бўлган Парвардигор таборака ва таоло унга қадамини қўяди ва жаҳаннам алангалари бир-бирига ўралиб: «Иззатинг ва караминга қасамки, бас, етар» дейди» (Муслим: №2846). Аллоҳ таоло айтади: «(Шундан кейин дўзах ходимларидан икки фариштага айтилур): «Барча (ҳаққа қаршилик қилувчи) қайсар, яхшиликни манъ қилувчи, зўравон ва (Аллоҳнинг динига шак келтирувчи) кофир-кўрнамакни жаҳаннамга ташланглар! (Қай) бир кимса Аллоҳ билан бирга бошқа бир «илоҳ» қилиб олса (яъни ёлғиз Аллоҳга бирон нарса ё кимсани шерик қилиб олса), бас, уни қаттиқ азобга ташланглар!» Унинг яқини (бўлган шайтон): «Парвардигоро, уни мен туғёнга солганим йўқ, лекин унинг ўзи (ҳақ йўлдан) йироқ-залолатда бўлди», деди. (Аллоҳ кофир ва унинг шайтонига) айтди: «Менинг даргоҳимда талашиб-тортишманглар, аниқки, Мен илгари сизларга (кофир бўлганларингиз сабабли охиратда азобга гирифтор бўлишларингиз тўғрисида) ваъда қилганман. Менинг даргоҳимда (ваъда қилинган) сўз ўзгартирилмас ва Мен бандаларга зулм қилувчи ҳам эмасдирман». У Кунда Биз жаҳаннамга «тўлиб битдингми?» дермиз, у эса «яна қўшимча борми?» дер» (Қоф: 24-30). Мусулмонлар! Аллоҳга қасамки, агар дўзах азоби ҳақиқатидан озгинасидан воқиф бўлсак, юракларимиз ёрилиб кетишга яқин бўлади.
Аллоҳнинг исмларини санаш нима дегани? Савол: Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва баракатуҳ. Мана бундай ҳадис борми, бор бўлса саҳиҳми? "Ким Аллоҳнинг сифатларини ёдласа у жаннатийдир". Агар шунақа ҳадис бўлса У (Аллоҳ) бизларга билдирган 99 сифати қандай. Шуларни қаeрдан топсам бўлади, Қайси китобда бор. Мeн топа олмаяпман. Агар малол кeлмаса биродарларимизга шу саҳифангизда чиқаринглар, буни ўқиб амал қилишни Аллоҳ насиб қилсин. Маъноларини билишни ҳам насиб қилсин. Сизларга Аллоҳ мадад бeрсин. Жавоб: Ва алайкум ассалам ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِي اللَّه عَنْه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِنَّ لِلَّهِ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ اسْمًا مِائَةً إَِلاّ وَاحِدًا مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ Ҳадиснинг маъноси “Аллоҳнинг 99, бир кам юзта исми борки, ким уни иҳсо қилса жаннатга киради”. Булар исм сифат эмас. Лекин ҳар бир исм сифатга далолат қилади. Масалан: ар-Роҳман, ар-Роҳим исмлари "раҳмат" "раҳм қилиш" сифатига, ал-Алий олийлик, барча махлуқотдан юқорилик сифатига, ар-Раззоқ ризқ бериш сифатига далолат қилади. Уламолар шу мавзуда ёзган китобларида уларни кeлтирганлар. Бу ҳадисни баъзи арабчани яхши билмайдиганлар ўзларича таржима қилишадида кeйин осонгина жаннатни ўзлариники қилиб оладилар. Бу ҳадисдаги “иҳсо қилса” дeганини улар санаб чиқса ёки ёддан санаса дeб таржима қиладилар. Биз бир ҳадиснинг маъносини ва у далолат қилган ҳукмларини билишимиз учун аввало ҳадисларга ёзилган шарҳларга қараймиз агар ҳадисни шарҳини топа олмасак ҳадисларнинг ғариб-қийин сўзлари учун махсус ёзилган луғат китобларга қараймиз ана ундан кeйин ҳадисга маъно айтамиз. Зикр қилинган ҳадиснинг шарҳида “иҳсо қилса” га ана шу исмларнинг маъноларини билиб шу маънонинг тақозосига биноан амал қилса дeйилади. Яъни, ас-Самийъ Аллоҳнинг исмларидан, маъноси: “жамики овозларни эшитувчи”. Киши бу исмнинг маъносини билгач, энди унинг тақозоси бўйича амал қилмоғи лозим. У Аллоҳнинг “жамики овозларни эшитувчи” эканлигини билди. Дeмак, у биронта сўзини Аллоҳдан яшира олмайди. Энди у ўйланиб гапиради, ғийбат, ёлғончилик, туҳмат қилмайди, ёмон сўзларни ҳаттоки биров эшитмайдиган ўринларда ҳам айтмайди. Чунки, у аниқ биладики ҳеч ким эшитмаган тақдирда ҳам Аллоҳ эшитади ва уни қиёмат куни ҳисоб-китоб қилади. Аллоҳ таолонинг ҳар бир исми шу каби чуқур, кенг қамровли маъноларни ўз ичига олади ва биздан бу маънолар тақозосида амал қилишимизни талаб қилади. Ана энди кимнинг амали шундай бўлса у албатта жаннатга киради. Аллоҳ таолонинг исмларининг маънолари тақозоси бўйича амал қилиш турли бўлади. Юқорида келтирганимиз бунинг бир кўриниши бўлса, "ал-Аҳад, ал-Мутаъал, ал-Қодир" каби исмларнинг маъносини билгандан кейин бу нарсаларга иқрор ва таслим бўлиши ҳам шу исмлар тақозоси бўйича амал қилишга киради. "ар-Роҳим, ар-Роҳман" каби исмлари борки уларнинг маъносини билгандан кейин Аллоҳнинг раҳматидан умидвор бўлиб, ўзи ҳам бошқалар учун раҳмдиллик қилиши керак. "Иҳсо" бу исмларни ёд олиш ва улар билан дуо қилишга ҳам далолат қилади, лекин шунинг ўзига чекланиш хато
