Атам Омарға! Атамды Омар, мен өзім көргенім жоқ, Өмірден ерте озғанын естідім тек. Əкем марқұм өзі де айтушы еді, «Алты жаста əкемнен жетім қалып, Сарттардың қой-ешкісін баққанмын деп». «Тоғыз жастан қой бағып, жалшы болып, Жетімдіктің зардабын тартқанмын деп». Атам жəйлі білерім осы ғана, Қалайша жастайынан болған қаза. Біле алмадым қай жерге жерленгенін, Қайсы төбеде атамның жатқанын да. Əлде мүмкін, қалды ма арғы бетте, Майлы Жәйір, Орқашар тауларының, Бір жерінде, бөктерінде, Жоқ əлде беткейінде. Апамнан неге сұрап көрмегенмін, «Қолымды мезгілінен кеш сермедім». Отыз алты жыл уақыт өткен екен, Апамның да өмірден өткеніне, Қоштасып артқы елмен кеткеніне. Сенің, ата, қабіріңді таба алмадым, Басыңа сол себептен бара алмадым. Атың сенің ұмытылып қалмасын деп, Саған да бір-екі ауыз сөз арнадым. Ұрпақтарың ұмытпай айтып жүрсін, Көңілдің түкпірінде қалған тілек, Сол арманым! 2
