Аз падар пурсид рӯзе як писар, Беҳтарин динҳо кадом аст эй падар? Гуфт ман бо "дин" надорам ҳеҷ кор, Пеши ман динхо надоранд эътибор. Чунки овардем ҳар дини ҷадид, Ихтилоф бештар омад падид. Кинаҳо ва душманӣ бисёр шуд, Ҷангҳои мазҳаби такрор шуд. Хуни мардум рехт бар рӯи замин, Борҳо ва борҳо бо номи дин. На мусалмонам на тарсо на ҷӯҳуд, Сар ба ҳукми ақл меорам фурӯд. Ақл мегӯяд, ки айши бекарон, Ҳаст дар ҳамзистӣ бо дигарон. Дини Вали гӯяд, ки хуни кофарон, Гар бирезед аҷр дорад бекарон. Дигар андешон ҳам охир одаманд, Дин чаро гӯяд маҳдур-ул-даманд? Ман бар ин иллат надорам "дин" ва кеш, То нарезам хуни ҳамнавъони хеш. Ту ҳам эй фарзанд танҳо аз хирад, Пайравӣ кун то бар маънавият барат. Бо тамоми мардуми рӯи замин, Дӯсти кун беҳтари дин аст ин.
