Міне нағыз өнерлі азамат Еділ бауырым ұзақ өмір бакытты ғұмыр тилеймин. Ауырма денин сау болсын. Перзенттериннин рахатын қызығын көріп елимиздин кызметинде термелеринди айтып өсиеттеринди кейинги жастарга жеткизип журе бер. Бір көзге жас келтирип тындадым. Өте өте өте керемет тамаша сөз мин жоқ. Өнерін өрге бассын.
Ал атаның қадірін айтайын Ананың қадірін айтайын балаға деген ықыласын санаға салып байқайын Туғаныңда қуанған дүние малын буланған Аман болса балам деп Алладан медет сұранған Жəрдемің ай жараған қабағыңа қараған жолаушы болып кеткенде сағынып келген даладан Мін асып атқа міндірген жарасар киім кидірген Қарны ашар деп кауап боп қасыңа ас үйдірген Иығына міндірген жерге қоярға етегіне сидірген Алпыс екі тамырын əуеден құдай идірген Мектепке беріп жасыңда танытып құбыла білдірген жыласаң көңіл жүдеген қуансаң Танып үдеген Көңіліңе күн түсіп Алладан тілеген Əкеңдей құбыла қамқорың табылмас мына дүниеден Ай мейірбаның жан əке əкемде өлмес болсайшы Қасірет болып көңілге қапада келмес болсайшы ай Əкенің қадірін ұл мен қыз болған кезде білсейші ай Ай тоғыз ай он күн көтерген мехеннат тартқан түтіннен зиярат қылып сыйынсаң кем емес құбылаң мекеннен Қадірін оның білмесін қызметінде жүрмесең арамы залым болғаның ұрғаны құдайдың жетеңнен Жақсылық қылған піріңе жамандық қылса тіріге жазаңды алла тартқызар орын жоқ жəннəт мекеннен Ай аущыңа ақ сүт емізген шайнап тамақ жегізген Осы бір жарық дүнияға себепкер болып келгізген Құйрықтан шайнап май берген Құндақтап жерден жай берген Оның қылған қызметін күн менен жұлдыз ай көрген Анаңдай ғазиз мейрбан табылар саған қай жерден Даусың шыққанда шықпаған қасыңнан жүйрік жаны ашыған Қараңғыда жыласаң таныған жылаған даусыңнан Ұйқыңды қандырған мейірбан бар ма осыдан Алла пайғамбардан соң күллі жақын досыңнан Қияметке кеткенше өткенші өмір өткенше көбелектей айналып шаруана болған басыңнан Ақ етегін сарылтқан ерніне емшек дарытқан беліңнен батып былғансаң жиіркенбей жуып арылтқан қарныңа қорек барылтқан Мұздайда бесік таянған жылағаныңнан шошып оянған анаңдай қор бармекен жаныңа жақын саяңнан Оның қызмет ісінен не болар жанынан аянған Аязды күні айналып бұлтты күні бұрылған Ыстық пенен суыққа перзенті үшін ұрынған дүниеде құдай жаратқан мехрбан қылып бұрыннан Тар құрсағын кеңіткен тас емшегін жібіткен Ыңылдап жатып ауырсаң жарым жасын кеміткен Айналайын дегені жан жүрегіңді еріткен Əр перзентті құдайым жетімдер қылмай болсайшы Ананың қадірін ұл мен қыз тіріде кезде білсейші ай
Ал атаның қадірін айтайын, Ананың қадірін айтайын, Балаға деген ықыласын Санаға салып байқайын. Туғаныңда қуанған, Дүние-малын бұланған Аман болса балам деп, Алладан медет сұранған. Жәрдеміңе-ай жараған, Қабағыңа қараған Жолаушы болып-ой кеткенде, Сағынып келген даладан Мінасып атқай міндірген, Жарасар киім кидірген Қарыны ашар деп кәбап боп, Қасыңа тамақ үйдірген. Ыйығына міндірген, Жерге қимай қоярға Етегіне сидірген. 62 тамырын Әуелден Құдай идірген Мектепке беріп-ей жасыңда Танытып құбыла білдірген Жыласаң көңілі жүдеген Қуансаң тасып үдеген Көрігіңе көңілі өсіп Алладан өмір тілеген Әкеңдей құбыла қамқорың Табылмас мынау дүниеден Мейірбаның-ей жан әке Әкең де өлмес болсайшы-ай Қасірет болып көңілге Қапада келмес болсайшы-ай Ал әкенің қадірін ұл мен қыз Тірі де кезде білсейші-ай А-а-а-а-хееееееееуууу, Ай, тоғыз ай, он күн көтерген, Миемәт тартқан түтінін Еңбегіңде-ей ет өлген Зиярат қылып сиынсаң Кем емес құбыла Меккеңнен Қадірін оның білмесең Қызметінде жүрмесең Арам, залым болғаның Ұрғаны Құдай жетеңнен Жақсылық қылған пірің-ай Жамандық қылсаң тіріде Жазаңды Алла тарқызар Орын жоқ Жәннәт мекеннен Ай, аузыңа ақ сүт емізген Шайнап тамақ жегізген Осы бір жарық дүниеге Себепкер болып келгізген Құйрық шайнап-ай май берген Құндақтап жерге жай берген Оның қылған қызметін Күн менен жұлдыз, ай көрген Анаңдай ғазиз меірбан Табылар саған қай жерден! Ыңылдап даусың шыққанда Шықпаған жырақ қасыңнан Күйзеліп жаны ашыған Ай қараңғыда жыласаң Таныған көрмей даусыңнан Мейіріңді суға қандырған Меһербан бар ма осыдан Алла, Пайғамбардан соң Күллі жақын-ай досыңнан Қияметке кеткенше Өлшеулі өмір өткенше Көбелектей айналып Пәруана болған басыңнан Ай, ақ етегін сарылтқан Ерніңе емшек дарытқан Қарныңа қорек барылтқан Беліңнен батып былғансаң Жеркенбей жуып арылтқан Мұздайда бесік таянған Жыласаң шошып оянған Анаңдай қамқор бар ма екен Жаныңа жақын саяңнан Оның қызмет ісінен Не болар жанын аянған Аязды күні айналып Бұлтты күні бұрылған Жас нәресте күніңде Қайырылып келген қырыңнан Ай ыстық күнін суыққа перзенті үшін ұрынған Дүнияда Құдай жаратқан меһербан қылып бұрыннан Тар құрсағын кеңіткен Тас емшегін жібіткен Ыңылдап жатып ауырсаң Жарым жасын кеміткен Айналайын-ай дегені Жан жүйеңді еріткен Бұл бұыйпа жалғанда Анаң да өлмес болсайшы-ай Анасы кетіп қасіретін Бала да көрмес болсайшы-ай Шер жүрек болып арты &
Қазақ деген не деген керемет халық, Аллаға шүкір! Термемен қазақ елі ұрпағына ақылын айтып насихат жасаған! Ақыл айтатын бұрынғы ақсақал аталарымыз қайда екен!
Бәрекелде бауырым Алла разы болсын,керемет.Майлықожа атамызға мың да бир рахмет,осындай алтын сөздер қалдырған:"Ата-ананың қәдирин тириде билсең болсайшы.."Беу,дуние ай десеңши ,жәйлары жәннаттан болсын,алтындарым! Нөкистен Азима.
Бар кезінде қадіріне жете алмай енді жүрісіміз мынау ана туралы ән жыр тыңдап екі көзіміз көл болып... Ассаламу алейкум уа рахматуллаһи уа баракатуһ Бауырларым АНАЛАРЫҢ бар болса қатты сөйлеп көңіліне қаяу түсірмеңдерші уһ үкілемеңдерші бар кезінде қадірін біліп соңғы деміне дейін силап өтіңдерші Аналарыңның разылығын алып қалыңдар Бауырларым... Қиын екен өте қиын екен бұл жалғанда Анадан айрылу деген 😓😰😭
Ананың қадірін айтайын. Балаға деген ықыласын, Санаға салып байқайын. Тоғыз ай, он күн көтерген, Мехнат тартқан төтеннен, Еңбегінде еті өлген, Зиярат қылып сиынсаң, Кем емес құбыла мекеннен. Қадірін оның білмесең, Қызметінде жүрмесең, Арамы, залым болғаның, Ұрғаны Құдай жетеңнен. Жақсылық қылғын піріңе, Жамандық қылсаң тіріде, Жазаңды Алла тартқызар, Орын жоқ Жәннәт мекеннен. Ақ сүтін беріп емізген, Шайнап тамақ жегізген. Осы бір жарық дүнияға, Себепкер болып келгізген. Құйрық шайнап май берген. Құнтақтап жерден жай берген. Оның қылған қызметін, Күн менен жұлдыз, ай көрген, Анаңдай ғазиз, мейірбан, Табылар саған қай жерден? Ыңылдап даусың шыққанда, Шықпаған шығар қасыңнан, Күйзеліп жаны ашыған. Қараңғыда жыласаң, Таныған көрмей даусыңнан, Мейірімді суға қандырған, Мехрбан бар ма осыдан? Алла, Пайғамбардан соң, Күллі жақын досыңнан, Қияметке кеткенше, Өлшеулі өмір өткенше, Көбелектей айналып, Пәруана болған басыңнан. Ақ етігін сарылтқан. Ерніңе емшек дарытқан Қарныңа қорек барытқан, Беліңнен батып былғансаң, Жиеркенбей жуып арылтқан Мұздайда бесік таянған, Жыласаң шошып оянған. Анаңдай қамқор бар ма екен? Жаныңа жақын саяңнан, Оның қызмет-ісінен, Не болар жаның аянған. Аязды күні айналып, Құтты күні ұрынған. Жас нәресте күніңде, Қайрылып келген қырынан. Ыстық пенен суыққа, Перзенті үшін ұрынған, Дүнияда Құдай жаратқан, Мехрбан қылып бұрыннан. Тар құрсағын кеңіткен, Тас емшегін жібіткен. Ыңылдап жатып ауырсаң, Жаныңда жасын кеміткен. Айналайын-ай дегені, Жан-жүйеңді еріткен. Бұл бұйырмас жалғанда, Анаң да өлмес болсайшы, Анасы кетіп қасіретін , Балада көрмес болсайшы. Ер-жүрек болып артыңда, Қалада бермес болсайшы, Қапа болып көңілің, Налада көрмес болсайшы, Әр перзентті Құдайым, Жетімде қылмас болсайшы. Ананың қадірін ұл мен қыз, Тіріде білген болсайшы!
