Кайран Касым агамызай ай кйын заманда осындай ошпейтин мура калдырады урпагына дуниеге келер а ли талай Касым деп озим туралы орындаган Жанибек агамыз сондай керемет орындады иманы жолдас болсын
Жәнібек Кәрменов Қазақ тарихында аңыз болып қалған ғажап әнші. Рухың, әруағың Шахкерім ұлыңды қолдап, қорғап жүрсін. Жатқан жерің жайлы, жаның жәннатта болсын, замандасым!
Қайран Жəнібек!Өзің мен əніңді даусыңды керемет жақсы көремін адамға шуақ сыйлаған жан едің. Бүкіл қазақ сені сүйіп тыңдайды Өмірден ерте кеткенің өзегімді өртейді.Осы жолдарды жылап отырып жаздым. Сен еліңмен біргесің!
Қайталанбвс адам ғой, қазақтың бір туар азаматы, талант, дарын иесі . Сөз жоқ. Алла бәр талантты берген екен. Ғұмыры қысқа., өкінішті. Ұрпағы көп жасасын.
Жәнібек бауырым! Жүрек қылын шерткен әсерлі де, әсем үніңіз мені де үлкен ойға қалдырып, жан дүниемді өзіне баурап әкетті. Бұл-дара тұлға, талант иесіне деген зор құрмет болса керек. Ендеше, сізге деген ақ тілегім, бұдан былай да қос қанаты талмайтын қыран құстай, ән асуларына шарықтай беріңіз!
Осы әнді тыңдаған сайын көнілім бұзылады.қандай қиын кезде ақын өмір сүрген.Науқас жетіспеушілік бәрі қосылған. Кәзіргі уақыт жақсы ғой. Қасым ағадай шыншыл адал адамдар аз ғой. Алды пейіш болсын.
Өзге емес , өзім айтам өз жайымда, Жүрегім жалын атқан сөз дайында. Тереңде тұнып жатқан дауыл күйді, Тербетіп, тулатып бір қозғайын да... Аманжол - Рахымжанның Қасымымын, Мен қалған бір атаның ғасырымын. Біреуге жұртта қалған жасығымын, Біреуге аспандағы асылымын. Шарлаған жолым жатыр жер бетінде, Көрінер көлеңкесі келбетімде, Қай жерде үзіледі қайран сапар, Түйін боп өмірімнің бір шетінде. Сол жерге қалармын ба мәңгі тоқтап, Жоғалып жер бетінен сүрлеу-соқпақ. Немесе бастармын ба екінші өмір, Жалынды жыр жолында қызыл шоқ қап. Дүние, жалт-жұлт еткен кең мекенім, Көре алмай көп жеріңді мен кетемін. Арпалыс ала құйын заманалар Арбасып тұрып алды, мен не етемін. Өмір жоқ түскен жерде бір арнаға, Көп күттім, көп тіледім құмарлана. Қайтейін, жетер емес қысқа өмірім, Алыстан көрінгенмен мұнарлана. Сен неткен бақытты едің келер ұрпақ, Қараймын елесіңе мен таңырқап. Жаңғыртып жер сарайын сен келгенде, Көрпемді мен жатармын қырда қымтап. Жүзінде кәрі жердің әжімі көп, Ізімді табарсыңдар әзер іздеп. Оқырсың сонда мүмкін бұл жырымды, «Досың да,туысың да біздерміз» деп. Ризамын туғаныма адам болып, Өкінбен қаламын деп бір күн солып. Адамзат сапарының мейманымыз, Бір мезет жер бетіне кетер соғып. Екі көз - екі жұлдыз маңдайдағы , Көруші ең құбылысты қай - қайдағы. Япырмай,сен де бір күн сөнермісің, Қап - қара түнек болып маңайдағы. Өкінбен мен де бір күн өлемін деп, Өкінем ұқсата алмай келемін деп, Күніне жүз ойланып, мың толғанам, Өзіммен бірге өлмесін өлеңім деп. Барым да, бақытым да осы өлеңім, Жақыным , жүрегімнің досы өлеңім. Өмірге келгенім жоқ бостан - босқа, Мен қайтып , босқа жасап , босқа өлемін. Гүрілдеп жалын атқан кеудем - көрік, Сөз соғам құлашымды еркін керіп. Суарып шынықтырам күйге малып, Болсын деп әрі әдемі, әрі берік. Құя алман үгітілген балшық өлең, Көңілімде көл жасаман тамшыменен. Серінің семсеріндей сертке таққан Өлеңнің өткірін бір алшы менен. Ежелден ерке бұлан Қасым едім, Бұлқына тасып едім, басып едім. Жүзім - жаз , көңілім - көктем кең пейілді, Жақсының жүрегіне ғашық едім. Сөзім жыр, лебізім - күй ерке едім, Өз жерім, өз елімде еркеледім. Өмірдің алтын сарай аспанына Қиялым қақты қанат ерте менің. Кең жайдым құлашымды дүниеге, Білдім мен қайғыра да ,сүйіне де. Әйтеуір әрі - сәрі болғаным жоқ, Ұқтым мен, көңілімнің күйі неде... Аяған жүрегім жоқ жолдасымнан, Сый көрді не бір сараң мол Қасымнан Жолдастың жүзін қайта алдым жинап, Айрылсам ала көңіл он досымнан. Қасыммын, сол баяғы бір қасыммын, Бақытын ойламаймын құр басымның. Тымырсық түнек болсаң - дұшпаныңмын, Ақ көңіл адал болсаң - сырласыңмын. Боламын ақын Қасым әлі де мен, Өлеңін бөбегіндей әлдилеген. Қанатын қағып жылдам келер жылдар, Бәрін де қарсы аламын ән - күйменен. Бір күні от өмірім қалса өшіп, Қайран ел, туған жерден кетпес көшіп. Торқадай жамылып ап топырағын, Жатармын өз жерімде бір төмпешік. Дариға, о дариға,шіркін дәурен, Басымнан таярмысың бір күн дәурен. Жалт беріп жоғалар ма нажағадай , Жүзіңде шалқып тұрған күлкім,дәурен. Тоқтамас өмірімнің сағатындай, Жүрегім енді қанша соғар тынбай. Тыншыр ма ақтық рет бір таопынып, Мерт болған балапанның қанатындай. Түсірген ой сәулесін шар тарапқа, Ақылдың алтын оты сөнген шақта. Бұл күнде саңқылдаған сұңқар үнім. Кетерсің судай сіңіп табиғатқа. Сондықтан ап кел бері домбырамды, Кеудеме күй қанаттықондыр әнді. Берейін өмірімнен өлең жасап, Шашайын оңды - солды сол мұрамды. Дүниеге келер әлі талай Қасым, Олар да бұл Қасымды бір байқасын. Өртке тиген дауылдай өлеңімді Қасымның өзі емес деп кім айтасың!
Бұл кездегі қазақ элитасының деңгейі дәл қазіргіден 1000-есе мықты еді. Жүрегі таза ұлт жанды от еді. Айналасынан халық жылу сезетін. Ал қазіргілерден ызғар еседі.
ШІРКІН, ӨМІРАЙ ИМАНДЫ БОЛСЫН ЖӘНІБЕК. ӨТЕ ЖАС КЕТТІ. ЕГЕРДЕ... ЖӘНІБЕК ДӘЛ ҚАЗІР ТІРІ БОЛҒАНДА ҒОЙ МЫНА ҚАЗІРГІ ӘНШІМІН-ДЕП ЖҮРГЕН« ШЕГІРТКЕЛЕР» НЕ БЕТІН АЙТАР ЕДІ. ПОНАГРАММАСЫЗ ӨЛЕҢ АЙТА АЛМАЙТЫН ӘНШІ СЫМАҚТАР «АСПАН МЕН ЖЕР» СИЯҚТЫ БОЛАР ЕДІ.
Ақсуатта туылған ба? Карменова Гулбаран жиені еді әкемнің. Жолдасым аузынан тастаиайтын бір таңға әнін тыңдадым деп. Өзі де әнді жақсы айтушы еді домбырамен. Танаш Касенов Күршім ауданы Үшбұлақ тумасы. Жаныңыз жаннатта болғай. Керемет екен шында да ашық дауыс. Шәкәрім ді калаулымнан көріп қарның ашады екен. Тадантты азамат басқа тірлік жоқ па деп.
" Бермесең , бермей ақ қой баспанамды , Сонда да тастамаймын Астанамды . Өлеңнің отын жағып жылытамын , Өзімді , Қатынымды , Жас Баламды " Талай қазақ ақындары осылай қиналды ғой , Тоқырау жылдарында
Жәнібек Кәрменов. Бұрын атын ғана естігенім болмаса ән айтқанын енді ғана естіп не деген дүлдүл әнші еді деген ойда жүрмін. Қазақтың маңдайына біткен жарық жұлдыз ғой. Қасым Аманжолов өте мықты ақын екен. Сөз жоқ. Өкінгенмен не пайда? Өмірден өтіп кеткесін. Артының қайырын берсін. Келешек ұрпағымыз аман болсын. Қазағым жасай берсін. Мәңгілік.
Қәзіргі қазақтардан жақсығой, бірақ мына концертте отырған қазақ ата, апа, аға аналарымызды көріп бір басқаша күй кешесің байсалдылылық, көрегенділік, даналық байқалады
@@maxabbatorimbaeva3683 Әкесі қандай адам еді?! Әр әнімен халықтың жүрегіне дұрыс сезім, санасына дұрыс тәрбие орнатып, ойын оятқан ескінің мықтыларының бірі еді. Ал бүгінгі баласының "Қалаулым" жобасындағы тірлігі дұрыс емес деп есептеймін, мүлдем ұнамайды
Алла осы кiciлерге разы болсын. Келер урпак. Артына карамасан болашагын булынгыр болады деушед бурынгылар. осындай агаларды умытпандар дуга етiп журiндер.
Таудан аккан саркырамадай тап таза нагыз жанды дауыс.Жанибек кез келген анди айтпаушы еди.Осы видеоны тусирип алган адамга 1000 алгыс.Касым мен бирге озин де айтып тургандай - ау, ширкин.Жандарын жаннатта болсын!!!
Сасық алкаш қаңғыбас отансыздар қос-қостап пəтер алғанда Алматыдан, біздің Қасым ағаларымыз соғыстан соң баспанасыз жүрген ғой Алматыда. Əділетсіз заман, сайқал система қай ғасырда болсаң да.
Ағайдың осы өлең адамның жанын тебирентеди, жастайымнан жаксы корип,тыңдаймын,казырги жастарға улги болсын,әрдайым көрсету кажет,бир туар Азамат ,жылап отырмын
Өзім туралы Өзге емес , өзім айтам өз жайымда, Жүрегім жалын атқан сөз дайында. Тереңде тұнып жатқан дауыл күйді, Тербетіп, тулатып бір қозғайын да… Аманжол - Рахымжанның Қасымымын, Мен қалған бір атаның ғасырымын. Біреуге жұртта қалған жасығымын, Біреуге аспандағы асылымын. Шарлаған жолым жатыр жер бетінде, Көрінер көлеңкесі келбетімде, Қай жерде үзіледі қайран сапар, Түйін боп өмірімнің бір шетінде. Сол жерге қалармын ба мәңгі тоқтап, Жоғалып жер бетінен сүрлеу-соқпақ. Немесе бастармын ба екінші өмір, Жалынды жыр жолында қызыл шоқ қап. Дүние, жалт-жұлт еткен кең мекенім, Көре алмай көп жеріңді мен кетемін. Арпалыс ала құйын заманалар Арбасып тұрып алды, мен не етемін. Өмір жоқ түскен жерде бір арнаға, Көп күттім, көп тіледім құмарлана. Қайтейін, жетер емес қысқа өмірім, Алыстан көрінгенмен мұнарлана. Сен неткен бақытты едің келер ұрпақ, Қараймын елесіңе мен таңырқап. Жаңғыртып жер сарайын сен келгенде, Көрпемді мен жатармын қырда қымтап. Жүзінде кәрі жердің әжімі көп, Ізімді табарсыңдар әзер іздеп. Оқырсың сонда мүмкін бұл жырымды, «Досың да,туысың да біздерміз» деп. Ризамын туғаныма адам болып, Өкінбен қаламын деп бір күн солып. Адамзат сапарының мейманымыз, Бір мезет жер бетіне кетер соғып. Екі көз - екі жұлдыз маңдайдағы , Көруші ең құбылысты қай - қайдағы. Япырмай,сен де бір күн сөнермісің, Қап - қара түнек болып маңайдағы. Өкінбен мен де бір күн өлемін деп, Өкінем ұқсата алмай келемін деп, Күніне жүз ойланып, мың толғанам, Өзіммен бірге өлмесін өлеңім деп. Барым да, бақытым да осы өлеңім, Жақыным , жүрегімнің досы өлеңім. Өмірге келгенім жоқ бостан - босқа, Мен қайтып , босқа жасап , босқа өлемін. Гүрілдеп жалын атқан кеудем - көрік, Сөз соғам құлашымды еркін керіп. Суарып шынықтырам күйге малып, Болсын деп әрі әдемі, әрі берік. Құя алман үгітілген балшық өлең, Көңілімде көл жасаман тамшыменен. Серінің семсеріндей сертке таққан Өлеңнің өткірін бір алшы менен. Ежелден ерке бұлан Қасым едім, Бұлқына тасып едім, басып едім. Жүзім - жаз , көңілім - көктем кең пейілді, Жақсының жүрегіне ғашық едім. Сөзім жыр, лебізім - күй ерке едім, Өз жерім, өз елімде еркеледім. Өмірдің алтын сарай аспанына Қиялым қақты қанат ерте менің. Кең жайдым құлашымды дүниеге, Білдім мен қайғыра да ,сүйіне де. Әйтеуір әрі - сәрі болғаным жоқ, Ұқтым мен, көңілімнің күйі неде… Аяған жүрегім жоқ жолдасымнан, Сый көрді не бір сараң мол Қасымнан Жолдастың жүзін қайта алдым жинап, Айрылсам ала көңіл он досымнан. Қасыммын, сол баяғы бір қасыммын, Бақытын ойламаймын құр басымның. Тымырсық түнек болсаң - дұшпаныңмын, Ақ көңіл адал болсаң - сырласыңмын. Боламын ақын Қасым әлі де мен, Өлеңін бөбегіндей әлдилеген. Қанатын қағып жылдам келер жылдар, Бәрін де қарсы аламын ән - күйменен. Бір күні от өмірім қалса өшіп, Қайран ел, туған жерден кетпес көшіп. Торқадай жамылып ап топырағын, Жатармын өз жерімде бір төмпешік. Дариға, о дариға,шіркін дәурен, Басымнан таярмысың бір күн дәурен. Жалт беріп жоғалар ма нажағадай , Жүзіңде шалқып тұрған күлкім,дәурен. Тоқтамас өмірімнің сағатындай, Жүрегім енді қанша соғар тынбай. Тыншыр ма ақтық рет бір таопынып, Мерт болған балапанның қанатындай. Түсірген ой сәулесін шар тарапқа, Ақылдың алтын оты сөнген шақта. Бұл күнде саңқылдаған сұңқар үнім. Кетерсің судай сіңіп табиғатқа. Сондықтан ап кел бері домбырамды, Кеудеме күй қанаттықондыр әнді. Берейін өмірімнен өлең жасап, Шашайын оңды - солды сол мұрамды. Дүниеге келер әлі талай Қасым, Олар да бұл Қасымды бір байқасын. Өртке тиген дауылдай өлеңімді Қасымның өзі емес деп кім айтасың!
Қайран Қасым ақын-ай! Ғайыптан, көрден тіріліп шыға қалсаң, Егемендік алғандымызға ширек ғасырдан астам уақыт өтсе де басынан бағы тайып, өз жерінде өгей баланың күйін кешкен қазақ тілінің қазіргі халін көріп, көрге қайта ұмтылар ма ең! Бодандықта болған Кеңес заманында Кремльді кінәладық, қазір кімді кінәлаймыз!? Тіпті, сол заманның өзінде Қазақ ССР болдық, жалпақ шешей Қазақстан емес! Ал қазір, екі тізгін бір шылбыр өз уысымызда, бас билігіміз өз ырқымызда болған заманда Ана тіліміз неге босағада жәутеңдеп жүреді!? Қайранда болған Қазақ тілі-ай!