Аллоҳ таоло cуйган бандаларига синов беради
Қуръони каримни юзаки ўқишнинг ўзиёқ ёки унинг оятларини чуқур тафаккур қилиш бир нарсани ойдинлатади: Аллоҳ таолонинг барча пайғамбарлари зиммасида оғир юклар қўйилган - жисмоний, ижтимоий ва руҳий - ва улар Раббимизнинг рисолатини қанчалик кўп тарғиб қилганлари сайин, уларнинг зиммасидаги юк ҳам оғирлашиб борган.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда марҳамат қилиб, мўминларни бу дунё қийинчиликлари билан синаши ҳақида зикр қилган:
«Албатта, Биз сизларни бир оз қўрқинч ва очлик билан, мол-мулкга, жонга, меваларга нуқсон етказиш билан синаймиз...» (Қуръони карим, 2:155).
Демак, Аллоҳнинг набийлари ва диний камолотга эришган мўминлар ҳақида гап кетиб, уларнинг динга тўлиқ амал қилганларида, одатда ушбу воқеалар рўй беради: Аллоҳга бўлган иймон нури ҳатто пирпирамай, эртанги кунга ишончи эса қатъий бўлган бир мўмин ҳаёт кечирмоқда. Вақти-вақти билан қийналмасдан савоб ишлар қилиб қўйди, ортиқча тақвоси ҳам йўқ. Унинг учун асосийси - дунё ташвишлари.
У катта хурматга эга ва кўринишига қараганда ўзига тўқ. Ва кутилмаганда унинг диндорлиги уйғониб кетади: у Аллоҳга қайтади ва шу ондан бошлаб Исломга амал қилишни бошлайди. Бироқ, шу вақтдан бошлаб унинг бошига бирин- кетин синов ва мусибатлар кела бошлайди. Аллоҳ таолонинг пайғамбарларига ҳам ваҳий келиб, одамларга даъват қилишни бошлаганидан шундай бўлиб келган.
Исломга кўра, яшаш фақат мусибат ва балоларни келтиради, “эркин”, “умуминсоний қадриятлар” асосида яшаш хотиржамлик, фаровонлик ва равнаққа ўхшаб кўринади. Диндорлик билан даҳрийлик ўртасидаги зоҳирий номувофиқликнинг катталиги туфайли, эътиқод масаласида иккиланаётган аксарият одамлар қўлини осмонга кўтарганча: йўқ, раҳмат, бизга дин керак эмас, биз дунёвий неъматлардан роҳатланишни истаймиз, турли-туман синовларни эса бошдан кечиришни мутлақо хоҳламаймиз, - дея ҳайқирмоқдалар.
4 окт 2024
