Мәлімде беймәлім. Ақжігіт әулиесі 

ырасында ғажаиып жер екен.

Ассалам алейкум менин фамилиям акжигитов руым кунан орыс

Мәйіт жатқан бөлмеде 40 күн шырақ жағу Исламда бар ма? Әссәләмуғалейкум, бауырлар! Менің сұрайын дегенім: қайтыс болған адам жатқан бөлмеге 40 күн бойы шырақ жағу т.б. сол секілді ырымдар шариғатымызда бар ма? Рахмет. Жасұлан. Уағалейкум әссәләм уә рахматуллаһи уә бәракәтуһ! Деректерге қарағанда, бұрындары қайтыс болған адамды жатқызып, ауашалаған үйге сүйек шыққан кештен бастап, әр күні ымырт жабылғанда жеті шырақ жағу үрдісі болған (мақтадан шиге орап сумайға шылап шырақты тұтандыратын). Бұл жеті күн жалғасатын. Мұны «шырақ жағу» дейді. Одан бөлек «шам жағу» үрдісі бар көрінеді. Бұл - мәйіт жатқан үйге қырық күнге шейін шам жағып қою әдеті[1]. Аталмыш үрдістің екеуі де ескірген әдет-ғұрыптардан болып табылады. Мұндай ырымның тарихын Ислам діні таралмай тұрған шаққа жатқызуға болады. Бүгінде ішінара кездесіп жататыны болмаса, жалпы халық арасында ұмыт қалған рəсімдердің бірі. Өлген кісіге арнап шырақ жағу - Христиан діні мен Яхуди (Иудаизм) дінінде кең етек алған үрдіс. Мысалы, Яхуди (Иудаизм) дінінде адам қайтыс болған күннен кейін туыстары қайғырып жеті күн бойы «шив-а (שבעה)» күнін күтеді. Осы жеті күн бойына мәйіт жатқан бөлмеде, не болмаса, сол үйдің бір жерінде шырақ жағып қояды екен. Мұндағы мақсат, өлген адамның рухы денені тастап кеткеннен кейін қайтадан шаңыраққа оралғанда, жарқырап жанып тұрған шырақ оны шаттандырсын деген ой[2]. Христиан дінінде де шырақ жағу ерекше қасиетке ие әрекет. Олардың түсінігі бойынша, шырақ (свеча) жағу - мінәжаттың нышаны және Құдайға деген ұмтылыстың, ықыластың көрінісі болып табылады. Оны әртүрлі жағдайларға арнап жағуға болады. Соның ішінде өлген кісінің рухына да арнап шырақ жағылады екен. Ал, енді, шариғи тұрғыдан қарағанда, аталмыш әдет-ғұрыптар мұсылманшылыққа жат. Сондықтан да, арнай өліміне орай ырымдап мәйіт жатқан бөлмеге немесе үйіне шырақ жағып қою - харам болады деген ойдамын. Исламда о дүниелік жағдайларға қатысты мәліметтер тек Құран мен сахих хадистерден алынады. Одан өзге әлдекімнің ой-қиялынан туындаған дүниелер яки бөтен діни түсініктен бастау алатын наным-сенімдер қабыл етілмейді. Ең дұрысы - Аллаға мәлім! Тақырыпты Хәкім Абайдың айтқан мына бір сөзімен аяқтағанды жөн санап отырмын: «...Арабтан бұл Орта Азияға дін исламды үйретушілер көп әскермен келіп, халықты жаңа дінге қаратып жүргендерінде Құтайба атты кісі Қашқарға шейін келіп, халықты исламға көндіргенде, бұлар да мұсылман болдық депті. Сөйтсе де, бұрыннан бақсы-балгерге инанып, отқа, шыраққа табынатын әдеттерімен исламға тез түсініп кете алмапты... Дүниеде не нәрсенің себебіне көзі жетпесе, сол нәрсені құдай қылып тұр деп, дін тұтынатұғын әдеттерінің сарқынын біз де кей жерде көргеніміз бар: келін түскенде үлкен үйдің отына май құйып, «от ана, май ана, жарылқа!» дегізіп, бас ұрғызған секілді, «өлі аруаққа арнадық» деп шырақ жаққан секілді, жазғытұрым әуел бұлт күркірегенде, қатындар шөмішімен үйдің сыртынан ұрып, «сүт көп, көмір аз» деген секілді. Бұған ұқсаған ырымдар көп еді, құдайға шүкір, бұл күнде жоғалып бара жатқанға ұқсайды» «Абай» шығармаларының екі томдық толық жинағы, 2-том, 154- бет. [1] kk.wikipedia.org/ [2] toldot.ru/ Абдусамат Қасым

Өтірік қисаларды қалай айтасыздар? Ақжігіт Молда болған бала оқытқан. Бырақ одан ешқандай нақты дәлел қалған жоқ. Исматулламен Құрбанәлі адасқан Сопылардың ергілерінен басқа және ертеде болғандай әнгіменің майын ағызып, кешегі 18-19ғасырда өмір сүрген адамдар ғо. Әулие емес бұл кісі, Әулие Ишан тб. деп Қожалардан тарағанды айтады. Бұл деген қазіргі тілмен айтқанда звания. Пір болған десе болады. Пір деген Араб тілінен аударғанда ұстаз деген мағына. Ұстаз бала оқытқан қазіргі тілмен айтқанда Мұғалім дегені. Абай атамыз айтқандай: "Алланың өзі де рас сөзі де рас" демекші, Ата бабамыздан қалған: "Жаратушы тұрғанда жаратылғанан не сұрайсын?"-демекші надан қылмаңыздар халықты өтірік тарих айтып елдің миын ашытып. Ауруды беруші де Алла, шипасын беруші де Алла. Бұл кісілер еш бір жерде немесе жазбаларында маған сиын немесе тб.деп айтпаған. Бұндайды кешегі СССР аяғында надан молдалардың шығарған ертегілер. Рухани жаңғыру деп өтірік тарихпен осылай надандыққа жол ашуға боладыма? Осындай надандыққа еріп ауырғанда қабыр аралап түнемеген Әулие қалмаған болар Маңғыстау Атырау Ақтөбе Шымкент Алматы тб.жерлерге барып. Бұл деген жалған сенім екен. Құранда бір емес бірнеше жерде келеді балгер бақсыларға баруға болмайтыныны жайында айтылған аяттар және хадистер жетілікті. Надан молдалар осы балгер бақсылармен тығыз байланысты бір біріне келгеніді қабыр басын аралатып бір бірлерінің қарындарын тойдыртып жүру. Халықтың жағдайын емес Биліктегі Надан жалған сопылармен Салафизм ағымындағылар үшін жұмыс жасайсыздар ау. Дардай елдің алдына шығып жүрген каналсыздар, ашығын неге айтпайсыздар? Әлде ақша төлейді ме осындай жарнама жасағандарын үшін? Нақты Құранмен Сахих Хадиспен және Ұлы 4Имам пәтуасымен нақты дәлел көрсетіңдерші осы жарнамалап жүрген амалдарыңызды? Шариғатта жоқ амалдарды бар етіп көрсетіп не көрінді? Шырақ жағу деген дінімізде және дәстүрімізде жоқ бұндай амал. Ширк амал. Нақты дәлел сұрасаңыздар Құранмен Хадиспен кез келген Мешәт Имамдардан сұрасаңыздар болады. Ал ата бабамыздың жазбасымен дәлел кел тер десеңіздер сіздерге Хәкім Абай Құнанбаевтың жазбасымен дәлелдеп бере аламын. СССРдан шыққанымызда дінді білмей орыстардың орыс өлгенде жаққан шырағын ата бабамызда жаққан деп сеніп жүрдік себебі солай деп халық ішіндегі надан молдалар осылай үйретті. Тақырыпты Хәкім Абайдың айтқан мына бір сөзімен аяқтағанды жөн санап отырмын: «...Арабтан бұл Орта Азияға дін исламды үйретушілер көп әскермен келіп, халықты жаңа дінге қаратып жүргендерінде Құтайба атты кісі Қашқарға шейін келіп, халықты исламға көндіргенде, бұлар да мұсылман болдық депті. Сөйтсе де, бұрыннан бақсы-балгерге инанып, отқа, шыраққа табынатын әдеттерімен исламға тез түсініп кете алмапты... Дүниеде не нәрсенің себебіне көзі жетпесе, сол нәрсені құдай қылып тұр деп, дін тұтынатұғын әдеттерінің сарқынын біз де кей жерде көргеніміз бар: келін түскенде үлкен үйдің отына май құйып, «от ана, май ана, жарылқа!» дегізіп, бас ұрғызған секілді, «өлі аруаққа арнадық» деп шырақ жаққан секілді, жазғытұрым әуел бұлт күркірегенде, қатындар шөмішімен үйдің сыртынан ұрып, «сүт көп, көмір аз» деген секілді. Бұған ұқсаған ырымдар көп еді, құдайға шүкір, бұл күнде жоғалып бара жатқанға ұқсайды» «Абай» шығармаларының екі томдық толық жинағы, 2-том, 154- бет.