Наврӯзи Роғун - 2022 

📚Маънои ақидаро дар луғат ва истилоҳи ақида бидонем: ✨ Ақида- дар луғат аз калимаи -Ақд- гирифта шуда, ки ба маънои -бастан- , рабт додан ва гиреҳ кардан аст. Масалан:📜 Вақте бигӯем, ки никоҳро ақд намуд, яъне никоҳро баст ва бо ин никоҳ робита байни ду шахс баста шуд, ва агар бигуем -ъақада Абдуллоҳ хайта-(яъне Абдуллоҳ торро (банд)-ро баста намуд). 📚Ва илми ақидаро чаро ақида мегуянд? зеро қалби инсонро бо Холиқаш рабт ва баста менамояд. Ақида дар истилоҳ ба амре гуфта мешавад, ки қалби инсон ба он итминон, тасдиқ ва яқин мекунад ва дар он хеҷ шак вуҷуд надошта бошад. Маънои ақидаи тавҳидро дар луғат ва истилоҳ бидонем.🗞 Тавҳид- дар луғат ба маънои -ягонагӣ- мебошад ва дар истилоҳ ягонагии Аллоҳ Субҳонаҳу ва Таъоло дар панҷ чиз мебошад, (дар зот, сифот, афъол,ибодат ва итоъат). -- ақида дошта бошем, ки Аллоҳ Субҳонаҳу ва Таъоло дар афъолаш зоти ягона аст. Биноан афъоли Холиқро ба каси дигаре нисбат надода ва аз каси дигаре тақозо намекунем. -- ақида дошта бошем, ки Аллоҳ Субҳонаҳу ва Таъоло дар сифоташ зоти ягона аст. Биноан сифоти холиқи Муттаъолро ба махлуқе нисбат намедихем. •┈┈┈┈┈•✿🌸✿•┈┈┈┈┈• Ба саҳифаи телеграми мо аъзо шуда аз аҳкомоти Дини Аллоҳ Субҳонаҳу ва Таъоло огоҳи ҳосил кунед. ​​​╭┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈╮ ​​​​◌ ​ོ| @zanoni_muslima🍃 ╰┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈╯

#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат Таърифи ал-Вала дар луғат: валаят буда, он муҳаббат аст. Таърифаш дар истилоҳи Шариъат: Муҳаббату дӯст доштани мусалмонҳо ва нусрат додани онҳо (ёри додан) дар корҳои хайр, икром, эҳтиром ва наздик шудан ба онҳо аст. Ал-баро дар луғат: Масдари барӣ ба маънои қатъ аст ва аз ҳамин аст, бариял қалам ба маънои онро қатъ кард. Таърифи он дар истилоҳи Шариъат: Бад дидани кофирон ва аз онон дурӣ ҷустан ва онҳоро ёрӣ надодан аст. Аҳамияти ал-вала ва ал-баро: 1-Аз усули ақидаи Исломӣ аст. 2-Устувортарин арқони имон аст. 3-Албатта он аз миллати Иброҳим алайҳис салом ва миллати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам аст. وقد روى أحمد عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ، عن النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قال: ( إِنَّ أَوْثَقَ عُرَى الْإِيمَانِ: أَنْ تُحِبَّ فِي اللهِ، وَتُبْغِضَ فِي اللهِ ) . Аз Баро ибн Азиб радияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Набиӣ соллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: «Яке аз мустаҳкамтарин арқони Имон - ба хотири Аллоҳ дӯст доштан ва ба хотири Аллоҳ бад дидан, мебошад» Имом Аҳмад 18524 Дуруст аст, ки ҳамаи Анбиёҳо ва онҳое ки ба онҳо тобеъ ҳастанд, каси мусалмонро ба фарқ аз каси мушрик мешиносанд. Ва ҳамаи онҳо аз мушрикон барӣ ҳастанд. Ва ба таҳқиқ Аллоҳ азза ва ҷалла Худ бар мӯъминон барӣ будани анбиёҳо аз қавмашонро баён намудааст. Аллоҳ Таъоло мефармояд: قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةࣱ فِیۤ إِبۡرَ ٰ⁠هِیمَ وَٱلَّذِینَ مَعَهُۥۤ إِذۡ قَالُوا۟ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَ ٰۤ⁠ ؤُا۟ مِنكُمۡ وَمِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَبَدَا بَیۡنَنَا وَبَیۡنَكُمُ ٱلۡعَدَ ٰ⁠وَةُ وَٱلۡبَغۡضَاۤءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُوا۟ بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥۤ إِلَّا قَوۡلَ إِبۡرَ ٰ⁠هِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسۡتَغۡفِرَنَّ لَكَ وَمَاۤ أَمۡلِكُ لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن شَیۡءࣲۖ رَّبَّنَا عَلَیۡكَ تَوَكَّلۡنَا وَإِلَیۡكَ أَنَبۡنَا وَإِلَیۡكَ ٱلۡمَصِیرُ (٤) رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةࣰ لِّلَّذِینَ كَفَرُوا۟ وَٱغۡفِرۡ لَنَا رَبَّنَاۤۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِیزُ ٱلۡحَكِیمُ (٥) لَقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِیهِمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةࣱ لِّمَن كَانَ یَرۡجُوا۟ ٱللَّهَ وَٱلۡیَوۡمَ ٱلۡـَٔاخِرَۚ وَمَن یَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِیُّ ٱلۡحَمِیدُ (٦) «Ҳароина, барои шумо эй (мӯъминон), дар Иброҳим ва касоне, ки ҳамроҳи ӯ буданд, сармашқи некӯест. Онгоҳ ба қавмашон гуфтанд: «Ҳароина, мо аз шумо ва он чӣ ғайри Аллоҳ мепарастед, безор ва барӣ ҳастем. Ва ба шумо (ва ширку маъбудҳоятон) кофир ва мункир шудаем ва миёни мо ва миёни шумо ба таври ҳамеша душманӣ ва кина падид омад, (модоме, ки бар куфри худ пойдоред), то ба вақте, ки фақат ба Аллоҳи ягона имон оваред... «Эй Парвардигори мо, моро (ба сабаби гуноҳамон) барои кофирон фитнае магардон. Ва гуноҳони моро биёмӯрз, ки ҳароина Ту пирӯзмандӣ, ҳаргиз мағлуб намешавӣ ва дар гуфтору корҳоят бо ҳикмат ҳастӣ! «Ҳароина барои шумо эй мӯъминон дар Иброҳим алайҳи салом ва пайравонаш ибрати накӯ аст барои касе, ки ба дидори Аллоҳ ва наҷоти рӯзи қиёмат умед дорад. Ва ҳар ки аз иқтидо намудан ба Паёмбарони Ӯ рӯй гардонад ва ба душманони Аллоҳ робитаи дӯстона кунад, пас албатта, Аллоҳ аз тоъату ибодатҳои бандагонаш бениёз аст». (60:4-6) Табарӣ дар тафсири оят ривоят мекунад: Ибн Зайд дар зери қавли Аллоҳ: «Ҳароина барои шумо дар Иброҳим ва касоне, ки ҳамроҳи ӯ буданд, сармашқи некӯест». (60:4) мегӯяд: «Касоне, ки ҳамроҳи ӯ буданд, онон Паёмбаронанд,». Дар зери ояти дигари бошад: «То ба вақте, ки фақат ба Аллоҳи ягона имон оваред».(60:4) мегӯяд: То ба вақте, ки Аллоҳи ягонаро тасдиқ кардед, Ӯро якто кардед, ва дар ибодат яккаю танҳо қарор додед... Ин ояти карима баёнкунанда ба он аст, ки ҳамаи Анбиё алайҳимус-салом замоне, ки ба қавми худ мабъус шуда омаданд, аввалин коре, ки анҷом доданд, ин зоҳир кардани бароъати худ аз қавмашон мебошад. Чӣ тавре, ки аз оят ба мо маълум аст, Иброҳим алайҳиссалом қабл аз маъбудони ботили онҳо, аввал аз худи онҳо бароъат намуданашонро эълон намудааст.

لَّا تَجِدُ قَوۡمࣰا یُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡیَوۡمِ ٱلۡـَٔاخِرِ یُوَاۤدُّونَ مَنۡ حَاۤدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوۤا۟ ءَابَاۤءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَاۤءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَ ٰ⁠نَهُمۡ أَوۡ عَشِیرَتَهُمۡۚ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ كَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِیمَـٰنَ وَأَیَّدَهُم بِرُوحࣲ مِّنۡهُۖ وَیُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتࣲ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَـٰرُ خَـٰلِدِینَ فِیهَاۚ رَضِیَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُوا۟ عَنۡهُۚ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ حِزۡبُ ٱللَّهِۚ أَلَاۤ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ «Қавмеро, ки ба Аллоҳ ва рӯзи қиёмат имон меоваранд нахоҳӣ ёфт, ки дӯсти кунанд бо касоне ки бо Аллоҳ ва расули Ӯ зиддият намоянд. Агар чи онҳо падаронашон ё фарзандонашон ё бародаронашон ё дигар хешовандонашон бошанд ҳам. Инҳо касонеанд, ки Аллоҳ дар дилҳояшон имонро навиштааст ва онҳоро бо нуре аз Худ тавоно гардондааст... » (55:22) Ва албатта бидон ки бароъат аз кофир ба шахс воҷиб аст, дар аввалин дохилшавӣ ба Ислом. Ва инро Набий ﷺ низ худ ба мо баён намудаанд. أن جريرا قال: يا رسول الله، اشترط علي، قال: «تعبد الله لا تشرك به شيئا، وتصلي الصلاة المكتوبة، وتؤدي الزكاة المفروضة، وتَنصَحُ المُسلِمَ، وَتَبرَأُ مِنَ الكَافِرِ» Ҳамоно Ҷарир радияллоҳу анҳу гуфт: «Эй Расулаллоҳ, маро шарте бигузор (яъне бароям лозим ё фарз бигардон). Фармуданд: «Аллоҳро танҳо ибодат намо ва чизеро шарики Ӯ қарор мадеҳ, намоз бигузор, закот бидеҳ, мусалмонро насиҳат бикун ва аз кофир бароъат намо». Ривояти имом Аҳмад дар Муснадаш عن جرير، قال: قلت: يا رسول الله اشترط علي فإنك أعلم، قال: «اعبدِ الله لا تشرك به شيئا، وتقيم الصلاة، وتؤتي الزكاة، وَتَنصَحُ المُسلِمَ، وتَبرَأُ مِنَ الكَافِرِ» Аз Ҷарир родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки гуфт. Гуфтам: Эй Расулаллоҳ маро шарте бигузор зеро ба дурусти ту донотари. Фармуданд: «Аллоҳро танҳо ибодат намо, чизеро шарики Ӯ қарор мадеҳ, намоз гузор, закот бидеҳ, мусалмонро насиҳат бикун ва аз кофир бароъат намо». Ривояти Табаронӣ дар «Кабир» Ва дар ду ривояти дигар дар назди имом Аҳмад ва дигарон: «Ба дур шудан аз мушрик» ва «ба ҷудо намудани мушрик», омадааст. Насаӣ инро боб намудааст, бо номгузории: «Байъат намудан ба он ки аз мушрик дурӣ ҷустан», мебошад. Сипас ҳадисро овардааст: عن جرير، قال: «بايعتُ رسول اللّٰه ﷺ على إقام الصلاة، وإيتاء الزكاة، والنُّصح لكل مسلم، وعَلَى فِرَاقِ المُشرِكِ» Аз Ҷарир ривоят аст, ки гуфт: «Ба Набий ﷺ байъат додам ба он ки намоз гузорам, закот диҳам, ҳамаи мусалмононро насиҳат намоям ва аз мушрик ҷудо шавам». Абубакр ал-Холлал дар Суннаи худ баён намуда мегӯяд: Пас чӣ гунае, ки мебини албатта Набий ﷺ худ бароъат аз мушрикро дар аввали дохилшавии ба Ислом, баён намуданд. Балки инро воҷиб гардонидаанд. Ва ба ӯ шарт қарор доданд. Пас тааҷҷуб намо аз касе, ки инкор намудани инҳоро мехоҳад. Ва Аллоҳ Таъоло амалеро қабул накунад, то ин ки мусалмононро аз мушрикон ҷудо намояд. Аз Баҳз ибн Ҳаким, аз падараш ва аз бобояш ривоят аст, ки ӯ гуфт. Расулаллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: «Аллоҳ азза ва ҷалла амалеро аз мушрике, ки баъд аз Ислом оварданаш ширк анҷом додааст, қабул намекунад. Ҳатто ки мусалмононро аз мушрикон ҷудо намояд». Ривояти ибни Моҷа дар Сунан 👇👇

🛑🔴🛑🔴🛑 5 АСБОБИ СОБИТ ҚАДАМИ ДАР ДИН ВА АҚИДА: Аз асбоби собит қадами дар ин асри фитнаҳо: 1 → Қуръони Карим { كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَكَۖ وَرَتَّلۡنَٰهُ تَرۡتِيلٗا } { Мо ин гуна [каломи илоҳиро ба мурур нозил] кардаем, то дилатро бо он [ором ва] устувор гардонем ва онро ба тадриҷ бар ту хондаем [то дарку ҳифзаш осон бошад]} Пас бародар ва хоҳарам, Қуръонро лозим бигир, ва уро дар ҳаёти зиндагиат татбиқ намо, ва мушкилоте, ки бароят дар ин ҳаёти зудгузар меояд, онро ба тавассути Қуръон бартараф намо, зеро ин Китоб роҳнамои кунандаи ту аст, ва ин корат сабаб мегардад, ки дар дин ва ақида ва тавҳид, собит қадам боши ба изни Аллоҳ. 2 → Хондани зиндагиномаи Паёмбар ﷺ ва қиссаҳои паёмбарон алайҳимуссалам { وَكُلّٗا نَّقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِۦ فُؤَادَكَۚ } { Ва [эй Муҳаммад] аз ахбори паёмбарон ин ҳамаро бар ту ҳикоят мекунем, то дилатро бо онҳо субот [-у оромиш] бахшем } Дар ҳақиқат хондани Қиссаҳои Паёмбарон, ки бузургтарин мушкилотҳо барои онҳо меомад, аз асбоби собит қадами дар Дин мебошад. Бубин, ки онҳо беҳтарини бандагони Аллоҳ буданд, аммо сахтарин мушкилотҳо барояшон омад ва Аллоҳ қиссаҳои онҳоро барои бандагонаш баён мекунад, то онҳоро барои худ улгу ва намуна қарор бидиҳанд,ва дар баробари мушкилотҳо собит қадам дар Дин бошанд. натарсед аз таҳдидҳои душманон зеро Аллоҳ шуморо ҳифз мекунад ва у Аллоҳ беҳтарин ҳифозат кунанда,аст. бародар,ва хоҳари Муваҳҳидам,лозим бигир хондани саргузашти паёмбарон,ва Сиддиқуну Шуҳадоро, вақте бар онҳо мусибат меомад, оё онҳо заъиф ва суст мешуданд? Албатта,ки на: Пас Аллоҳ онҳоро дуст дошт, ба хотири ҳамин сабр ва собит қадамиашон. Дар ақида ва манҳаҷ, собит бош гарчи ки ҷону молатро аз ту бигиранд,ин Ша Аллоҳ дар рузи қиёмат ту ҳамроҳи Сддиқин ҳашр мешави ба Изни Аллоҳ. 3 → Амал кардан бо ъилм { وَلَوۡ أَنَّهُمۡ فَعَلُواْ مَا يُوعَظُونَ بِهِۦ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡ وَأَشَدَّ تَثۡبِيتٗا } { Ва агар амал мекарданд ба он чи насиҳат дода шуданд, бе тардид барояшон беҳтар ва дар пойдоришон [бар дин] муассиртар буд } Бародар ва хоҳарам, Илм шарофат дорад,пас ба ончи аз Дин Омухтаи амал кун, ин боъиси собит қадамият дар Дин мегардад. Ва ҳиҷ фитнаи Аҳли Ирҷо ва на аҳли хавориҷ, ба ту таъсир карда наметавонад,ва ҳамчуни амал кардан ба илм, сабаб мегардад,ки Аллоҳ туро аз фитнаҳои шаҳавот,ба монанди аҳли фисқу фасод,Аллоҳ туро ҳифз мекунад, ва ҳамчунин Аллоҳ туро ҳифз мекунад,аз фитнаҳои аҳли шубуҳот,гуруҳҳои ботил аҳли бидъат, ва аҳли хурофот,ва аҳли ғулув ва аҳли тафрит, ба ёрии Аллоҳ аз ҷумлаи собит қадамҳо қарор мегиред. Пас мақсад аз илм ин амал кардан ба илм аст, ва илм васила,барои амал мебошад 4 → Дуъо кардан ба суи Парвардигор (يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ) ( Эй, тағйир кунандаи қалбҳо, собит гардон қалбам ро бар дини Худ ) Вақте Паёмбари Аллоҳ ин дуъоро ҳамеша бигуяд,дар ҳоле,ки Паёмбари Аллоҳ аст,ва беҳтарин башар,касе, ки бар у ваҳӣ меомад, пас чигуна мо ин дуъоро нагуем дар ҳоле,ки бар хонаҳои мо, фитнаҳои шаҳавоту шубуҳот, ҳамла намудааст, мисле,ки як лашкар бар як минтақа ҳамла менамояд. Пас Дуъо аз бузургтарин васила барои собит қадами дар Роҳи Аллоҳ мебошад. 5 → Рафоқати солеҳ {وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ وَلَا تَعۡدُ عَيۡنَاكَ عَنۡهُمۡ تُرِيدُ زِينَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ} { Ва бо касоне бош, ки Парвардигори худ ро бомдод ва шомгоҳ мехонанд, ва танҳо ваҷҳи Уро металабанд, ва ҳаргиз ба хотири зеварҳои дунё чашмонат ро аз онҳо бар магир} Агар ту ба хато рафти, ва ё суст ва заъиф шуди, пас Рафиқи солиҳ туро даъват мекунад, ва хатогиҳои туро ба беҳтарин ваҷҳ бароят мегуяд, ва ба ту хайрхоҳ аст, ки ту аз ҷодаи ҳақ берун нашави, ва агар талаби насиҳат куни туро насиҳат мекунад, пас Рафиқи солиҳ дар дин ва Ақида, боъиси собит қадамият мегардад. Рафиқҳои хубатонро аҳ даст надиҳед, ба сабабҳои кучак, ва ба онҳо пушт накунед, ба Аллоҳ қасам метарсам, ки дар ин замони фитна касоне, рафиқатон шаванд, ки дар ақида фосидтарин ақидаро доранд ва дар ахлоқ бадтарин ахлоқро, ва дар тақво бетақвотарин инсонҳо бошанд.

🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 ҲАР КАС, Ё ГУРУҲЕРО КИ ДАР ИН ДУНЁ ДУСТ ДОШТА БОШИ, ДАР РУЗИ ҚИЁМАТ БО ҲАМОН КАС,Ё ҲАМОН ГУРУҲ МЕБОШИ ‼ ـ عَنْ أَنَسٍ: أَنَّ رَجُلاً مِنْ أَهْلِ الْبَادِيَةِ أَتَى النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَتَى السَّاعَةُ قَائِمَةٌ؟ قَالَ: «وَيْلَكَ وَمَا أَعْدَدْتَ لَهَا»؟ قَالَ: مَا أَعْدَدْتُ لَهَا إِلا أَنِّي أُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ. قَالَ: «إِنَّكَ مَعَ مَنْ أَحْبَبْتَ». فَقُلْنَا؟ وَنَحْنُ كَذَلِكَ؟ قَالَ: نَعَمْ. (بخارى:6167) Анас разияллоҳу ъанҳу мегӯяд! Марди бодя нишин назди Набии Акрам саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам омад, ва гуфт! Эй Расули Аллоҳ! Қиёмат кай барпо мешавад? Расули Аллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам фармуд! Вой бар ту, чи чизе барой қиёмат омода кардай? Гуфт! Ҳеҷгуна омодагие накардаам. Фақат Аллоҳ ва расулашро дӯст дорам. Фармуд! Ту бо касоне хоҳи буд, ки онҳоро дуст дорӣ. (мо саҳобагон) гуфтем! Мо ҳам ингуна хоҳем буд? Фармуд! Бале! (Бухори - 6167.) ----------------------------------------------- ☑️Танбеҳ: Дар Инҷо Ин Саҳоби гуфтанд: Мо омодаги надидаем ,магар Муҳаббати Аллоҳу Расулашро ✔️ Яъне танҳо омодагии мо Дуст дори ҳамроҳи паӣравии Аллоҳу Расулаш мебошад,✔️ дар ин ҷо фақат дустдории Забони намебошад, ‼ балки дустдори ҳамроҳи Паӣравии Аллоҳу Расулаш магар, мешавад Паёмбар Саллаллоҳу ъалаӣҳи ва саллам Дустдории Бидуни Паӣравиашро, қабул кунад, ‼ дар ҳоле ки Аллоҳи Ъаззаваҷал дар бораи, касоне,ки Муҳаббатро фақат танҳо дар забон мебинанд, мефармояд: 👇👇👇👇👇 قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ Бигӯ: «Агар Аллоҳро дӯст медоред, пас маро пайравӣ кунед, (яъне Паёмбарро паӣрави кунед) то Аллоҳ шуморо дӯст дорад ва гуноҳони шуморо бароятон биомурзад; ва Аллоҳ Омурзандаи Меҳрубон аст». (Сураи Оли Имрон ояти( 31) Ва касоне,ки фақат танҳо бо Забон мегуянд, ки мо Аллоҳ ва Расулро дуст, медорем аммо ҳеҷ амале ба гуфтаҳои Аллоҳу Расулаш намекунад, ба хусус Ҳамон амалҳои, ки аз Асли Имон ҳастанд Аллоҳ дар мавридашон мефармояд: قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ Бигӯ: «Аллоҳ ва пайғамбарро фармон баред». Агар рӯ гардонанд, пас, ҳамоно Аллоҳ кофиронро дӯст надорад. (Сураи Оли Имрон ояти (32) 🔴 Пас ҳукми касе, ки Аллоҳу Расулашро Итоъат намекунад ба таври Кулли аз амл кардан ба гуфтаи Аллоҳу Расулашро,тарк кунад , гарчи бо забони гуяд, ки ман Аллоҳу Расулашро дуст медорам ин шахс Кофир аст, ва гуфтори забони ҳеҷ эътиборе надорад ‼ 🟤 Бисёриҳо танҳо бо забон даъвои Дустдории Аллоҳу ва Расулаш мекунанд, аммо дар амал, комилан мухолифи, гуфтаи Аллоҳ ,ва Расулаш мебошанд, илова бар ин, боз муҳаббат, ё бо гуруҳи аҳли бидъат доранд,‼ ё Муҳаббат ба фосиқону фоҷирон доранд,‼ ин тоифа бехабар аз ин ҳастанд,ки муҳаббати ду тоифа дар якҷо ҷамъ шуданаш,гаӣри имкон аст.✔️ Ё Муҳаббати Аллоҳ ва Расулаш ва Муъминин, дошта бош‼ ва ё Муҳаббати Куффор ва мушрикин ва паӣравонаш,❌ ё Муҳаббати Имон ва Ислом,✔️ ё Муҳаббати Куфр ва Илҳод ❌ Ё муҳаббати Тавҳид ва Суннат ✔️ Ё Муҳаббати Ширк ва Бидъат ❌ Ҳар касе чизеро дуст бидорад, ё аз он мутаъассир шуда бошад, ё тақлиди аз он мекунад ва роҳи онро дунбола рав мешавад ,ва ё онро бо Забони худ, ҳамеша зикр менамояд, Пас эӣ касе ки даъвои Муҳаббати Аллоҳ ва Расулаш мекуни, ‼ Бояд дар як Сафф боши ‼ то Рузи Қиёмат, растагори Комил боши Ва биллаҳи Тавфиқ طالب العلم ✍

2️⃣Шарти дуввум Яқин: яъне, ба калимаи "ла илаҳа иллаллоҳ" боварии комил доштан ва дур кардани шакку шубҳа аз дил. Аллоҳ таъоло мефармояд; "Муъминони вокеъи он касонанд, ки ба Аллоҳу паёмбари У имон оврадаанд ва сипас ҳеҷ шакку шубҳа ба дил роҳ надодаанд" ва бо амволу ҷони худ дар роҳи Аллоҳ ҷиҳод намуданд - он ҷамоъат ростгӯёнанд. (сураи Хучурот-15) إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ Ҳуҷурот 15 فَمَنْ لَقِيتَ مِنْ وَرَاءِ هَذَا الْحَائِطِ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ مُسْتَيْقِنًا بِهَا قَلْبُهُ فَبَشِّرْهُ بِالْجَنَّةِ » . Абу Ҳурайра (РазиАллоҳу анҳу) гуфт, ки Расули Аллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам ба ӯ фармуд: «Биравед ва ҳар касе, ки дар паси ин девор вохӯред, шаҳодат диҳад, ки ҳеҷ маъбуде барҳақ ҷуз Аллоҳ нест. дар ҳоле,ки қалбаш ба ин яқин дошта бошад, ӯро ба ҷанат хушнуд созед! " ва ӯ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) мӯътақидиро шарти шоҳидӣ гардониданд. (Муслим 31) Шарти Саввум: Қабул зидаш рад аст. وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ Ва ҳамчунин, пеш аз ту дар ҳеҷ деҳе тарсонандаеро (паёмбар) нафиристодем, магар он ки мунъимони (сарватмандони) он деҳ гуфтанд: «Ба ростӣ ки мо падарони худро бар дине ёфтаем ва ҳамоно мо бар паи онҳо иқтидокунандагонем». (Зухруф 23) إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ Ба ростӣ ки Мо бо гуноҳкорон ҳамчунин мекунем. Чун ба онҳо гуфта мешуд: «Ба ҷуз Аллоҳ ҳеҷ маъбуде бар ҳақ нест» - ҳамоно саркашӣ мекарданд. Ва мегуфтанд: «Оё мо барои (гуфтаи) шоири девонае тарккунандаи маъбудони худ бошем?» (Соффот 34-35-36) 79 - عَنْ أَبِى مُوسَى عَنِ النَّبِىِّ - صلى الله عليه وسلم - قَالَ: « مَثَلُ مَا بَعَثَنِى اللَّهُ بِهِ مِنَ الْهُدَى وَالْعِلْمِ كَمَثَلِ الْغَيْثِ الْكَثِيرِ أَصَابَ أَرْضًا ، فَكَانَ مِنْهَا نَقِيَّةٌ قَبِلَتِ الْمَاءَ ، فَأَنْبَتَتِ الْكَلأَ وَالْعُشْبَ الْكَثِيرَ ، وَكَانَتْ مِنْهَا أَجَادِبُ أَمْسَكَتِ الْمَاءَ ، فَنَفَعَ اللَّهُ بِهَا النَّاسَ ، فَشَرِبُوا وَسَقَوْا وَزَرَعُوا ، وَأَصَابَتْ مِنْهَا طَائِفَةً أُخْرَى ، إِنَّمَا هِىَ قِيعَانٌ لاَ تُمْسِكُ مَاءً ، وَلاَ تُنْبِتُ كَلأً ، فَذَلِكَ مَثَلُ مَنْ فَقِهَ فِى دِينِ اللَّهِ وَنَفَعَهُ مَا بَعَثَنِى اللَّهُ بِهِ ، فَعَلِمَ وَعَلَّمَ ، وَمَثَلُ مَنْ لَمْ يَرْفَعْ بِذَلِكَ رَأْسًا ، وَلَمْ يَقْبَلْ هُدَى اللَّهِ الَّذِى أُرْسِلْتُ بِهِ » . رواه أحمد (4/399) ، والبخاري (‌‏79)‏ ، ومسلم ‏(‌‏2282)‏ ، والنسائي في « سنن الكبرى » (9044) ‏، وابن حبان (4) .‏ Расулуллох салаллоху алайхи ва саллам фармуданд : мисли аз он чи ки Аллох манро аз илм ва хидоят фиристод мисли бороне аст, ки ба замин мерасад пас баъне аз кисмати он хуб аст ки обро кабул карда алафу гиёхи зиёд меруёонад, ва баъне аз он сахт аст обро дар худаш нигох медорад ва Аллох ба сабаби он ба мардум нафъ мерасонад, ки аз он менушанд ва заминро обёри мекунанд ва зироат мекоранд, ва ба кисми дигари аз замин мерасад, ки он хамвор аст на обро дар худаш нигох медорад на на гиёх меруёнад, ва ин мисли касест ки дар Динни Аллох факих (донишманд) мешавад ва он чи ки Аллох манро ба он фристода буд нафъ мерасонад, пас таълим худаш мегирад ва ба дигаррон таъл медихад, ва мисли он кист ки сари худро бадон набардошта ва хидоятро кабул намекунад. (Бухори 79) Шарти Чаҳорум Инқиед (Итоаткорӣ, ки нофармониро пешгирӣ мекунад) وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ Ва ҳар касе, ки ъибодат ва қасдашро холис барои Аллоҳ анҷом бидиҳад ва у некукор аст, пас, ҳамоно ба дастовезе муҳкам даст задааст. Ва бозгашти корҳо ба сӯи Аллоҳ аст. (Луқмон 22) فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

3️⃣Чунин нест, ба Парвардигорат қасам, ки онҳо имон намеоранд, то он ки туро дар ихтилофе, ки дар миёнашон воқеъ шуд, ҳакам кунанд; ва аз он чи ҳукм фармудӣ, дар дили худ тангӣ бознаёбанд ва ба гардан ниҳодан қабул кунанд. (Нисо 65) Абдуллоҳ ибни Амр нақл мекунад, ки Расули Аллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: "Ҳеҷ кадоме аз шумо имон намеоварад, то он даме ки ҳавасаш ба он чизе ки бо ман омадааст, пайравӣ накунад!" Ибни Аби Осим дар Ас-Сунна 15, Байҳақӣ дар Мадҳал 209, Ал-Хатиб дар Ат-Тарих 4/469. Дар мавриди дуруст будани ин ҳадис байни донишмандон ихтилофи назаррас вуҷуд дорад. Аммо, Имом Абу Нуъайм, Имом Нававӣ, Шайх Ибни Қойим, Имом Ибни Муфлиҳ, Ҳофизи Суюта, Шайх Муҳаммад ибни Абдулваҳҳоб, Шайх Сиддик Ҳасанхон, Ҳофизи Ҳакамӣ ӯро мӯътамад номидаанд. . Нигоҳ кунед "Ал-Арбаъин" No41, "Ал-Адабу-шариъат" 3/69, "Усули-имон" 1/264, "Маъориҷи ал-қабул" 2/78. Ва ҳатто агар ин ҳадис аз ҷиҳати иснод заиф бошад ҳам, маънои он дуруст аст, зеро онро Қуръон тасдиқ кардааст! Аллоҳи мутаъол фармуд: وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا Ва барои ҳеҷ мард ва зани муъмин шоиста нест ҳангоме, ки Аллоҳ ва расули У кореро амр кунанд, онҳоро дар корашон ихтиёр бошад. Ва ҳар ки Аллоҳу пайғамбари Ӯро нофармонӣ кунад, пас, ҳамоно, ба гумроҳии зоҳир гумроҳ шудааст. (Аҳзаб 36) Аллоҳи мутаъол инчунин фармудааст: فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا يَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَيْرِ هُدًى مِّنَ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ Пас агар сухани туро қабул накунанд, пас, бидон: ҷуз ин нест, ки ба хоҳиши нафси худ пайравӣ мекунанд. Ва кист гумроҳтар аз касе, ки бидуни роҳнамоӣ аз Аллоҳ ба хоҳишу нафси худ пайравӣ кунад? Ба дурустӣ, ки Аллоҳ ба гурӯҳи ситамкорон роҳ наменамояд.(Қасас 50) Шарти панҷум: Сидқ (рост гуфтан ) зидаш Кизб (дуруғ) аст. وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ Ва баъзе аз мардумон касоне ҳастанд, ки мегӯянд: «Ба Аллоҳ ва рӯзи қиёмат имон овардем», вале онҳо мӯъмин нестанд. Аллоҳ ва касонеро, ки имон овардаанд, фиреб медиҳанд; ҷуз худашон (касеро) фиреб намекунанд ва дарк намекунанд. (Бақара 8-9) قَالَ: « مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ » . قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ ، أَفَلاَ أُخْبِرُ بِهِ النَّاسَ فَيَسْتَبْشِرُوا قَالَ: « إِذًا يَتَّكِلُوا » . وَأَخْبَرَ بِهَا مُعَاذٌ عِنْدَ مَوْتِهِ تَأَثُّمًا . Муоз ибни Ҷабал нақл мекунад, ки паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ба ӯ гуфтаанд: "Ҳар кас шаҳодат диҳад, ки маъбуди барҳақ ҷуз Аллоҳ нест ва Муҳаммад расули Аллоҳ аст, дар ҳоле ки сидқан аз қалбаш бошад, ҷуз ин, ки Аллоҳ ӯро бар ҷаҳаннам ҳаром кардааст! " Бухорӣ 128, Муслим 32. Шарти шашум Ихлос зидаш ширк аст. إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَّهُ الدِّينَ Ҳамоно Мо Китобро ба Ҳақ ба сӯи ту нозил кардем, пас, Аллоҳро ибодат бикун ва динро барои Аллоҳ холис гардон. Сураи: Зумар ояти 2 وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ онҳо амр наёфтанд, магар он ки Аллоҳро ибодат бикунанд, дар ҳоле, ки дини худро барои Аллоҳ холис гардонанд (аз куфр ва ширк ва ба тавҳид рӯй биёваранд), Намозро барпо доранд, закотро адо кунанд ва ин дини мустақим (ростин) аст. Байинат ояти 5 99 - عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّهُ قَالَ: قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ، مَنْ أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم: « لَقَدْ ظَنَنْتُ يَا أَبَا هُرَيْرَةَ أَنْ لاَ يَسْأَلَنِى عَنْ هَذَا الْحَدِيثِ أَحَدٌ أَوَّلُ مِنْكَ ، "لِمَا رَأَيْتُ مِنْ حِرْصِكَ عَلَى الْحَدِيثِ ، أَسْعَدُ النَّاسِ بِشَفَاعَتِى

Чӣ тавре ки Аллоҳ фармудааст: وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ «Ва монанди касоне мабошед, ки баъд аз он ки ба онҳо ҳуҷҷатҳо омад, пароканда шуданд ва бо якдигар ихтилоф карданд; ва он гурӯҳро азоби бузург аст». Оли Имрон 105 Ҳамчунин: إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ «Ба дурустӣ, ту аз касоне, ки дини худро пароканда карданд ва гурӯҳ-гурӯҳ шуданд, безорӣ; ҷуз ин нест, ки кори онҳо ба Аллоҳ гузошта шудааст, сипас онҳоро ба он чи мекарданд, хабар медиҳад». Анъом 159 Ва боз ҳам мефармояд: وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ Ва ин роҳи рости Ман аст, пас, онро пайравӣ кунед ва роҳҳои дигарро пайравӣ макунед, ки шуморо аз роҳи Аллоҳ ҷудо кунад. Ин аст он чи Аллоҳ шуморо ба он ҳукм фармудааст, то шояд ки шумо парҳезгорӣ кунед». Анъом 153 Тафсири ин ояи карима дар ҳадиси Ибни Масъуд (رضي الله عنه) чунин омадааст, ки гуфт: خط لنا رسول الله صلى الله عليه وسلم خطا، ثم قال: هذا سبيل الله، ثم خط خطوطاً عن يمينه وعن شماله، ثم قال: هذه سبل متفرقة، على كل سبيل منها شيطان يدعو إليه، ثم قرأ: وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ. «Расули Аллоҳ хате барои мо кашид ва фармуд: "Ин роҳи мустақими Аллоҳ аст". Сипас аз рост ва чапи он хатҳои дигаре кашид, он гоҳ фармуд: "Ин роҳҳои дигар аст, ки бар ҳар кадом и аз онҳо шайтоне қарор гирифта аст ва ба сӯи он фаро мехонад". Сипас ин ояро тиловат фармуд: "Ин роҳи мустақим аст, аз он пайравӣ кунед ва аз роҳҳои дигар пайравӣ накунед"». ◾️Маснади Аҳмад, 4142/Сунани Доримӣ, 208 Аз имом Абу-ҳанифа Нуъмон ибни Собит (рҳ) дар мавриди тарки тақлид ва вуҷуби пайравй аз ҳадиси Паёмбар (ﷺ) нақл шуда, ки фармудааст: Ҳадиси саҳеҳ мазҳаби ман аст..! Барои касе ҷоиз нест, ки сухани моро бипазирад, дарҳоле, ки намедонад мо онро аз куҷо гирифтаем...! Дар ривояти дигаре нақл шудааст: Барои касе, ки далели маро надонад, ҳаром аст, ки бар асоси қавли ман фатво диҳад...! Илова бар он дар ҷой дигар мефармояд: Mo одамизодем имрӯз сухане мегуем ва фардо аз он руҷӯъ мекунем дар ҷои дигар ба Абуюсуф хитоб мекунад вой бар ту эй Яъқуб ҳар чи аз ман мешунави манавис зеро имрӯз чизе ба зеҳни ман мерасад, ки фардо онро тарк мекунам ва фардо чизе ба зеҳни ман мерасад, ки пас фардо онро тарк мекунам ҳаргоҳ сухани ман бо китоби Аллоҳ ва суннати Паёмбар (ﷺ) мухолифат дошта бошад онро тарк кунед....! ____________________________________ Абдуллоҳ Давлатов. أبو فاطمة حفظه الله

بسم الله الرحمن الرحيم شروط لا إله إلا الله ЗИКРИ «لا إله إلا الله» БАРОИ ОДАМ НАФЪЕ НАМЕРАСОНАД, МАГАР ИН КИ МАФҲУМИ ИН ҲАФТ ШАРТИ ЗЕРИН ТАҲАҚҚУҚ ПАЙДО НАКУНАНД: Калимаи Тавҳид لا إله إلا الله Аз 7 Шарти Саҳеҳ Иборат Мебошад: 1️⃣ Илм Зиддаш Ҷаҳл [ Нодони] 2️⃣ Яқин Зиддаш Шак [ Шубҳа] 3️⃣ Сидқ Зиддаш Кизб [Дуруғин] 4️⃣ Муҳаббат Зиддаш Душманию кина [Бадбинӣ] 5️⃣Ихлос Зиддаш Ширк [Шарик Қарор додан] 6️⃣ Қабул Зиддаш Инкор [ Қабул ё Эътироф накардан] 7️⃣ Инқиёд (Амал) Ки Зиддаш Рад [Напазируфтан ё амал накардан] Ва ҳар як инсони Мусалмон бояд онро донад мутобиқ ба он зиндагӣ кунад агар Аллоҳ нохоста ин шартҳоро надонад ва амал ба он накунад. Ба ин гуна инсон Мусалмон гуфта намешавад ё яке аз шартҳоро ҳам тарк кунад ҳар оина Мусалмон ҳисобида нахоҳад шуд. ⬇️⬇️⬇️ @FAZILATI_TAUHID

​@@salimisafarbegzoda3014☝🤲📿🏔🌎👵👴👼☝😇✊💪🤝