Чыгарманын аягы эң сонун аяктаган. Уурдаткан ,алдаткан кандай экенин жон териси менен сезип,билип адамдык аяр сезими ойгонгондой кылыптыр жигитти. Албетте,эл Боргулду өзүлөрүнө сиңирип кетишкенде, антип жалгыз-жарымдап жортмок эмес.
Каяктагы кара башынды жуткан ууруоарды жазыптырда ,казак менен кыргыз ушинтип бир биринин малын уурдап олтуруп журуп ,мееси иштебей оруска маалай болгондур.
“Боргул” повести башы туура башталып, аягы туура аяктаптыр. Жаш жигит кексе чал менен уурулукка баргандан кийин кексе чалга уурдатып ийгени туура болуптур. Себеби уурулук деген жаман өнөр экенин, уурулук жакшылыкка алып барбастыгын жигит ошондо түшүнүп жатпайбы! Жигин ушундан кийин бул өнөрүн тыштап, жакшы жолго түшүшү мүмкүн. Андан артык сөз же окуя кошуштун кажети жок экенин автор билип, жыйынтыгын ушундай аяктагыны туура болгон.
Бирок калп кошулуп кетиптир,эки куржун алтын деген эмне деген алтын,бир пенциллиндин ботолкосу бир кг болот,ошондо эки куржун козу алтынды мордон кантип сууруп чыгат,керек болсо ат деле которо албайт,600 кг жакындайт.
Уландысы барбы же кыргыздын көп чыгармалары жакшы чыгып келип акырына келгенде түшүнүксүз болуп бүтүп калат, , балким жазып жаткан чыгармаларынын акыры кантип бүтүшүн билбей жазып келелжатышып жөн эле калемин таштап токтотуп койушабы ?
Бул окуя менин таятам Токтон ажы уулу Султанкулдун андижанга куздо мал айдап соода кылып жургон окуясына окшош экен.Айырмасы таятам Султанкул ууру кылган эмес Кийин союз келген учурда кулака тартылып .Украйинага айдалып ошол жерден каза болуптур