Ал кейде әсіресе қазіргідей қараша туа темір пешке отты маздата жағып тастап ала көлеңіеленген қоңыр үйде апамның әңгімелерін тыңдайтынбыз уаұыт өте келе білім алып атақ мансап қуып кеттім
Ауылға барғанымда өзімнің үйіме жатып алатын едім апам өзі келіп амандаспаса шіреніп жатып алар едім өткен жазда апам менің түсіме кірді нене екенін білмеймін таңертең көңілсіз ояндым жолдасыма демалыс алайық ауылға барайық апам түсіме кіріп жүр дедім неге екеін білмеймін бір белгісіз күш мені ауылға асықтырды неге екенін білмеймін ауылға бара сала бұрынғыдай аяғымның басын қайқайтып жатып алмац апамның үйіне құсиай ұштым есік алдында немерелерін ойнатып отыр екен мені көріп екі бетімнен кезек кезек сүйіп апаңды ұмытайын дедіңау деп көзіне жас алды ертеңінде....Ертеңінде таңгы сағат сегізде ағамын үлкен қызы апам ауырып жатыр деп жүгіріп келді бәріміз шұбат жеттік, апамм.... өлдіі ауырмай сырқамай бір тісін шетінемей Алла белім демей өз иманын өщі айтып өлді ертеңінде ескі қораның шетінде төңкеріліп жатқан астауды алдымда қалаға қайттым апау сенен не қалды жарық астаума ияяя адам өмірде осы жарық астау секілді қаңысып қалады екен
